ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Σας γράφω με έναν μικρό πονοκέφαλο (δεν τον καταπολεμώ με παυσίπονα κτλ είμαι εναντίων όλων αυτών) αλλά στο χέρι του είναι; Θα περάσει! Θα τον κάνω εγω να περάσει! ;)

Λοιπόν, σήμερα αποφάσισα να κάτσω να γράψω για τη στήλη των ταξιδιών, αν μπορώ να την πω έτσι εν συντομία, που εμπνεύστηκε η κοσμογυρισμένη αδυναμία (πετροκόριτσο) και εχει να κάνει με αυτό που ήδη διαβάσατε στον τίτλο της ανάρτησης.

Ταξίδια λοιπόν! Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου!

Όταν αποφάσισα να συμμετάσχω και εγω σε αυτή τη στήλη είπα από μέσα μου, μα εσύ ρε Κική δεν έχεις κάνει πολλά ταξίδια στη μέχρι τωρα ζωη σου, δεν τα αγαπάς ιδιαιτέρα και δεν έχεις και στόχο να κάνεις άμεσα, φοβάσαι τα αεροπλάνα και γενικώς δεν τρελαίνεσαι για αυτά, οπότε ποιός ο λόγος να κάτσεις να γράψεις; Και να γράψεις τι; Να γράψεις για λίγα μέρη που έχεις επισκεφτεί στην Ελλάδα; Που σίγουρα όλοι τα εχουν δει…

Αξίζει;

Δηλαδή αξίζει, τα πάντα αξίζουν στη ζωη μας αλλα μαλλον με είχε πιάσει η βαρεμάρα μου.

Σκέφτηκα λοιπόν να παρακολουθήσω τις διηγήσεις των φίλων μου αλλά να μη συμμετάσχω, έλα όμως που κάτι μέσα μου έλεγε γράψε γραψε.

Ξαναδιάβασα που λέτε τα λόγια της αδυναμίας για την όμορφη σκέψη της και θα μοιραστώ μαζί σας δυο τρία σημαντικά για μένα πράγματα που με εκαναν να θέλω να γράψω κι εγω για τα δικά μου μίνι ταξίδια.

« "Ταξίδι" είναι και η απόδραση στο πατρικό, η πενταήμερη του σχολείου, μια βόλτα στο Κακοσάλεσι, ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τρένο, μια μίνι κρουαζιέρα, μια εκδρομή με ΚΤΕΛ, Πάσχα στο χωριό, όλα είναι Ταξίδι! »

« Άλλωστε...

το ταξίδι είναι κάτι σαν πόρτα 

από όπου βγαίνεις από την πραγματικότητα 

για να μπεις σε ένα χώρο ανεξερεύνητο

που μοιάζει με όνειρο. »

Γκυ Ντε Μωπασάν

Και έκλεισε η αδυναμία την ανάρτησή της ως εξής:

Κι ετοιμάζουν ταξίδι οι:

Αριστέα  http://princess-airis.blogspot.gr/

Δέσποινα http://mamadesekrisi.blogspot.gr/

Πεταλούδα http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

Αλέξανδρος http://dantelotakrogialia.blogspot.gr/

Έλενα http://miakalimera.blogspot.gr/

Marie-Anne http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/

Λυσίππη http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/

Μαρία http://mytripssonblog.blogspot.gr/

Κατερίνα http://followkoko.blogspot.gr/ 

Γιούλα http://gioulazm.blogspot.gr/

Μαρία http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/ 

Βερόνικα http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.gr/ 

Μαριλένα http://marilenaspotofart.wordpress.com/ 

Μαρία Νάκα http://swanocean.blogspot.gr/ 

Κατερίνα http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/ Άννα http://atenizodas.blogspot.gr/

Φλώρα http://texnistories.blogspot.gr/

Μαρία http://maria23f.blogspot.gr/

Κατερίνα http://apopsitexnis.blogspot.gr/

Αλεξάνδρα http://womaninblogs2.blogspot.gr/

Λεβίνα http://levina-imagination.blogspot.gr/ 

Φλώρα http://diaba-zo.blogspot.gr/

Μαρία http://www.syllegw-stigmes.gr/

Georgette http://armoniaart.blogspot.gr/

Marilise http://katitimou.blogspot.gr/
Κική http://ekfrastite.blogspot.gr/
Ρένα http://diaheiros.blogspot.gr/

Θα μπορούσα να λείπω από ένα ταξίδι – μοίρασμα ανθρώπων που εκτιμώ, αγαπώ και σέβομαι;

Όχι όχι δε νομίζω!

Οπότε να μαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας το δικό μου ταξίδι.

Θα σας μιλήσω ανοιχτά.

Όσα ταξίδια δεν έχω κάνει στη ζωη μου και δεν ξερω αν θα τα κάνω κιόλας, τα έχω κάνει (και αλλα τόσα μη σας πω) στο μυαλό μου. Δεν επισκέπτομαι μέρη (ποτέ – αν προσέξετε και όταν γράφω δεν αναφέρομαι ποτέ σε μέρη και δεν τα περιγράφω κιόλας – εντάξει υπάρχουν και εξαιρέσεις) επισκέπτομαι όμως «πράγματα» που δεν μπορώ να εξηγήσω πλήρως.

Είναι περίεργο. Όταν παθαίνω «αυτό το πράγμα» που δε μπορώ να εξηγήσω και να εκφράσω με λόγια είναι σαν κάποιος ή κάτι να με παίρνει από το χέρι και να με πηγαίνει όπου θέλει. Ψηλά, χαμηλά, ευθεία, στροφές κτλ. Σαν δρόμος είναι αλλα είναι κουραστικός. Το τι βλέπω ή φαντάζομαι αν θέλετε είτε το κρατώ για μένα, είτε το μοιράζομαι με όσους θέλω ή το τοποθετώ σε κάποιες ιστορίες ή ότι μου ρθει να γράψω τέλος πάντων.

Συνήθως αυτά τα ταξίδια που είναι όντως πολύ κουραστικά δεν τα κάνω συχνά και δεν τα κάνω με τη θέλησή σου, συνήθως κάποιος νοιώθω πως με τραβάει ή με σπρώχνει προς τα εκεί. . Έπειτα πιστέψτε με κοιμάμαι πολύ! χαχαχα Οι φίλοι ξέρουν! ;)

Τα ταξίδια όμως που κάνω μόνη μου με πολλή ευχαρίστηση και απόλαυση είναι δύο! Το ένα αφορά την επίσκεψή μου στο χωριό για να δω την οικογένειά μου και την επίσκεψή μου στην Αθήνα για να δω  τους παλιούς μου συμφοιτητές και παντοτινούς φίλους και το δεύτερο αφορά τις αναμνήσεις (ευχάριστες ή δυσάρεστες) της μέχρι τώρα ζωής μου γιατί μου δείχνουν πως ακόμη ζω. Το καλύτερο δε flash back των αναμνήσεων είναι οι φωτογραφίες και τα βιντεο που έχω κρατήσει για να μου θυμίζουν όμορφες στιγμές που πέρασαν μεν αλλα είναι ικανές να μου δίνουν χαρά και ελπίδα για πάντα!

Εχει τύχει ποτέ να βλέπετε παλιές φωτογραφίες και να γελάτε; Όχι για το πώς ήσασταν αλλα γιατί νοιώθετε πως ζείτε και πάλι εκείνη τη στιγμή. Ε εγω το κάνω συχνά αυτό ή οπότε το έχω ανάγκη.

Αυτά λοιπόν από μένα. Σήμερα νομίζω με βρίσκετε σε απολογητική και εξομολογητική διάθεση. Ελπίζω να μη παρεξηγηθώ αλλα ξέρετε, ότι νοιώθω το λέω, δεν μπορώ να κρυφτώ πίσω από τον ίδιο μου τον εαυτό στην ουσία.

Να έχετε ένα όμορφο ΣΚ φίλοι! Να περάσετε όμορφα και να διασκεδάσετε με την ψυχή σας εύχομαι!

Φιλάκια πολλά σε όλους! <3

Α και κάτι για το οποίο ήμουν σίγουρη όταν ξεκίνησα να γραφώ. Ο πονοκέφαλος την έκανε! Πάει μαλλον το δικό του ταξίδι!

Να είστε καλα! <3