Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ. ΕΣΥ;

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα!
Πριν λίγο διαπίστωσα την αγαπησιάρικη και άκρως εκφραστική ανάρτηση της Συλλεκτικής Μαρίας για το παχνίδι της Αγάπης.
Το τί τραγούδι επέλεξε και πώς εκφράστηκε θα το βρείτε εδώ: http://www.syllegw-stigmes.gr/2014/05/blog-post_31.html.

Επιστρέφω αργότερα και με άλλη ενημέρωση αγάπης! ;)
Να είστε όλοι καλά!
Labels:

Σχόλια

  1. Ωραιοζήλη!31 Μαΐου 2014 στις 8:48 π.μ.

    Πολύ όμορφο το παιχνίδι σου Κική μου....θέλω να βρω χρόνο να παίξω κι εγώ....!
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου31 Μαΐου 2014 στις 8:51 π.μ.

      Αχ ωραια Ωραιοζηλη μου!
      Να παιξεις ναι!
      Παω να σε προσθεσω στα σπιτακια που συμμετεχουν!
      Φιλακια πολλα!
      Καλημερα!

      Διαγραφή
  2. ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)31 Μαΐου 2014 στις 10:00 π.μ.

    Άφησα σχόλιο αλλά μου έβγαλε σφάλμα!
    Το ξανά αφήνω λοιπόν!
    Κική μου, σ' ευχαριστώ πολύ! Σ' ευχαριστώ που μέσα από το παιχνίδι σου/ιδέα/σκέψη σου, μου δόθηκε η ευκαιρία να ξανά-μιλήσω για την Αγάπη!
    Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου31 Μαΐου 2014 στις 10:08 π.μ.

      Kαλημέρα Μαράκι μου!
      Τρωει πολλα σχολιο τωρα τελευταια ο μπλοκερ. Πολυ πεινασμενος ειναι. χαχαχα
      Εγω σ ευχαριστω για ολα Μαρια μου!
      Με χαροποιησες ιδιαιτερα!
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  3. Unknown3 Ιουνίου 2014 στις 9:23 π.μ.

    Η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ γιατί είναι ζυμωμένη με την ζωή μας. !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  
4 σχόλια
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »