Αγέλαστο Φθινόπωρο,
μια αιχμαλωσία γεμάτη, άνθη νεκρά.
Οι μνήμες, ροές έγιναν. Στο ανατριχιαστικό χθες, αφήσαμε τα όνειρά μας.
Οι ελπίδες, γίνανε στάχυα.
Καμμένα στάχυα.
Ο καιρός, μας απέλασε.
Παρατηρώντας το ποτάμι, οδηγήθηκα σε ένα ορμητήριο. Το δικό μας ορμητήριο. Εκεί που άνθισε η αγάπη και σκοτώθηκε μια καρδιά. Ανήμερα της εορτής, ταπεινώθηκε η σφαίρα. Γεννήθηκε μια τουλίπα, ολιγαρκής. Πάντα ολιγαρκής.
Μας έδωσαν τα ηνία χωρίς απόφαση, χωρίς θέληση, χωρίς υπαινιγμό. Μας παρέδωσαν την δάδα και εμείς διεκδικήσαμε ένα φύλλο, αμέτοχο.
Εις το επανιδείν μνήμη μου.
Σήμερα, ολοκαύτωμα σε κάνω.
Ξερά φρούτα, ξερά ρόδα, ξερή και εγώ.
Φύτρωσε μέσα μας η ξέρα, την θρέψαμε και επινοήσαμε μια χερσόνησο.
Ανομολόγητο μυστικό θα 'ναι.
Μετέωρη η σιωπή, σαν σε χαλασμένο σκηνικό, νεκρός ρόλος απέμεινε.
Το έργο, βασίστηκε στην Πλειάδα της Χερσονήσου.
~~ Η Χερσόνησος - Κική Κωνσταντίνου
μια αιχμαλωσία γεμάτη, άνθη νεκρά.
Οι μνήμες, ροές έγιναν. Στο ανατριχιαστικό χθες, αφήσαμε τα όνειρά μας.
Οι ελπίδες, γίνανε στάχυα.
Καμμένα στάχυα.
Ο καιρός, μας απέλασε.
Παρατηρώντας το ποτάμι, οδηγήθηκα σε ένα ορμητήριο. Το δικό μας ορμητήριο. Εκεί που άνθισε η αγάπη και σκοτώθηκε μια καρδιά. Ανήμερα της εορτής, ταπεινώθηκε η σφαίρα. Γεννήθηκε μια τουλίπα, ολιγαρκής. Πάντα ολιγαρκής.
Μας έδωσαν τα ηνία χωρίς απόφαση, χωρίς θέληση, χωρίς υπαινιγμό. Μας παρέδωσαν την δάδα και εμείς διεκδικήσαμε ένα φύλλο, αμέτοχο.
Εις το επανιδείν μνήμη μου.
Σήμερα, ολοκαύτωμα σε κάνω.
Ξερά φρούτα, ξερά ρόδα, ξερή και εγώ.
Φύτρωσε μέσα μας η ξέρα, την θρέψαμε και επινοήσαμε μια χερσόνησο.
Ανομολόγητο μυστικό θα 'ναι.
Μετέωρη η σιωπή, σαν σε χαλασμένο σκηνικό, νεκρός ρόλος απέμεινε.
Το έργο, βασίστηκε στην Πλειάδα της Χερσονήσου.
~~ Η Χερσόνησος - Κική Κωνσταντίνου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ