Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΣΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ



Την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020 και ώρα 20:00 θα πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα της παράστασης «Ανθρώπινες φωνές» στην Οδό Ονείρων.
Αποσπάσματα από 4 μονολόγους Ελλήνων και ξένων συγγραφέων σε μία παράσταση.
Έργα των Μ. Μρεχτ, Ζ. Κοκτώ, Γ. Μανιώτη, Α. Τενέζη. Μέσα από το πέρασμα των χρόνων, τα βιώματα, την κοινωνική θέση και ψυχοσύνθεσή τους, μας βάζουν στη διαδικασία να αφουγκραστούμε πάθη, αγωνίες, προβληματισμούς και λάθη προσωπικά και ιστορικά.
Οι «Ανθρώπινες φωνές» δεν μας ξαφνιάζουν, δεν μας φοβίζουν, ζητάνε μόνο να τις ακούσουμε και ίσως ανακαλύψουμε μέσα από αυτές τον εαυτό μας.


Μ. Μπρεχτ: «Η Εβραία» Ελένη Αλεξανδρή
Ζ. Κοκτώ: «Η ανθρώπινη φωνή» Άννα Οταπασίδου
Α. Τενέζη: «Φλερτ» Μαρία Καράκωστα
Γ. Μανιώτη: «Η γριά» Ευρώπη Ευαγγελοπούλου


Καθοδήγηση ηθοποιών: Ζωή Λιβανίου
Επιλογή μουσικής: Μαίρη Χουλιέρη
Επιμέλεια σκηνικών: Μαίρη Μουρσελλά
Κοστούμια: βεστιάριο Θεάτρου Χαλκίδας
Φροντιστήριο: Βασιλική Κοτσανταμπάνη.
Φώτα : Κώστας Ντεγιάννης, Οδός Ονείρων
Σχεδιασμός αφίσας: Αντώνης Πιπεριάν
Επικοινωνία: Νικόλ Βότση
Διοργάνωση: Θέατρο Χαλκίδας
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Ζωή Λιβανίου


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου (Πρεμιέρα) 20:00
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 20:00
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 20:00
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 20:00


ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ, Τσιριγώτη 6, Χαλκίδα
Τηλ. Επικοινωνίας: 698 055 2150, 697 216 2440




Good News: Ένα νέο θέατρο γεννιέται το 2020 με θέα τη θάλασσα και άπλετο φως (φώτο)

«Όροφως» - Ένα νέο θέατρο γεννιέται στο κέντρο της Πάτρας

 


Αξιοποιώντας τον 2ο όροφο του ιστορικού νεοκλασικού κτηρίου όπου στέγαζε κάποτε τιςπερίφημες «σταφιδαποθήκεςτου Βουρλούμη» η ηθοποιός, σκηνοθέτης και ενδυματολόγος Ελένη Καραμούζη δημιουργεί μια νέα εστία πολιτισμού πολλαπλών δράσεων, με βάση το θέατρο.
Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, μαθήματα χορού, μουσικής και θεάτρου, σεμινάρια, παρουσιάσεις βιβλίων και ειδικές προβολές είναι μόνο μερικές από τις δράσεις που συνθέτουν το μωσαϊκό εκδηλώσεων του νέου θεάτρου «όροφως».


Πιστό στη βιομηχανική αισθητική του χώρου που καταργεί τα όρια μεταξύ σκηνής και πλατείας και με διάθεση εξωστρέφειας και συνεργασίας, το θέατρο «όροφως» φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ανοιχτό χώρο τέχνης και πολιτισμού για τους κατοίκους της Πάτρας και όχι μόνο.Με στίγμα νεανικό, εναλλακτικό, πρωτοπόρο και πειραματικό, με σύγχρονη ματιά και σε συνεχή διάλογο με την τοπική κοινότητα, την Αθήνα, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. 
Η ενιαία μορφολογία του θεάτρου «όροφως» του επιτρέπει να φιλοξενεί τουλάχιστον 200 άτομα σε κάθε εκδήλωση, γεγονός που καθιστά τον χώρο ιδιαίτερα ευέλικτο. Αξίζει να αναφερθεί ότι καταμεσής δεσπόζει σταθερά ένα πιάνο, «σπάζοντας» τη βιομηχανική σύμβαση του τοπίου άμα τη εμφανίσει


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...