Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΣΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ



Την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020 και ώρα 20:00 θα πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα της παράστασης «Ανθρώπινες φωνές» στην Οδό Ονείρων.
Αποσπάσματα από 4 μονολόγους Ελλήνων και ξένων συγγραφέων σε μία παράσταση.
Έργα των Μ. Μρεχτ, Ζ. Κοκτώ, Γ. Μανιώτη, Α. Τενέζη. Μέσα από το πέρασμα των χρόνων, τα βιώματα, την κοινωνική θέση και ψυχοσύνθεσή τους, μας βάζουν στη διαδικασία να αφουγκραστούμε πάθη, αγωνίες, προβληματισμούς και λάθη προσωπικά και ιστορικά.
Οι «Ανθρώπινες φωνές» δεν μας ξαφνιάζουν, δεν μας φοβίζουν, ζητάνε μόνο να τις ακούσουμε και ίσως ανακαλύψουμε μέσα από αυτές τον εαυτό μας.


Μ. Μπρεχτ: «Η Εβραία» Ελένη Αλεξανδρή
Ζ. Κοκτώ: «Η ανθρώπινη φωνή» Άννα Οταπασίδου
Α. Τενέζη: «Φλερτ» Μαρία Καράκωστα
Γ. Μανιώτη: «Η γριά» Ευρώπη Ευαγγελοπούλου


Καθοδήγηση ηθοποιών: Ζωή Λιβανίου
Επιλογή μουσικής: Μαίρη Χουλιέρη
Επιμέλεια σκηνικών: Μαίρη Μουρσελλά
Κοστούμια: βεστιάριο Θεάτρου Χαλκίδας
Φροντιστήριο: Βασιλική Κοτσανταμπάνη.
Φώτα : Κώστας Ντεγιάννης, Οδός Ονείρων
Σχεδιασμός αφίσας: Αντώνης Πιπεριάν
Επικοινωνία: Νικόλ Βότση
Διοργάνωση: Θέατρο Χαλκίδας
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Ζωή Λιβανίου


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου (Πρεμιέρα) 20:00
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 20:00
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 20:00
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 20:00


ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ, Τσιριγώτη 6, Χαλκίδα
Τηλ. Επικοινωνίας: 698 055 2150, 697 216 2440




Good News: Ένα νέο θέατρο γεννιέται το 2020 με θέα τη θάλασσα και άπλετο φως (φώτο)

«Όροφως» - Ένα νέο θέατρο γεννιέται στο κέντρο της Πάτρας

 


Αξιοποιώντας τον 2ο όροφο του ιστορικού νεοκλασικού κτηρίου όπου στέγαζε κάποτε τιςπερίφημες «σταφιδαποθήκεςτου Βουρλούμη» η ηθοποιός, σκηνοθέτης και ενδυματολόγος Ελένη Καραμούζη δημιουργεί μια νέα εστία πολιτισμού πολλαπλών δράσεων, με βάση το θέατρο.
Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, μαθήματα χορού, μουσικής και θεάτρου, σεμινάρια, παρουσιάσεις βιβλίων και ειδικές προβολές είναι μόνο μερικές από τις δράσεις που συνθέτουν το μωσαϊκό εκδηλώσεων του νέου θεάτρου «όροφως».


Πιστό στη βιομηχανική αισθητική του χώρου που καταργεί τα όρια μεταξύ σκηνής και πλατείας και με διάθεση εξωστρέφειας και συνεργασίας, το θέατρο «όροφως» φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ανοιχτό χώρο τέχνης και πολιτισμού για τους κατοίκους της Πάτρας και όχι μόνο.Με στίγμα νεανικό, εναλλακτικό, πρωτοπόρο και πειραματικό, με σύγχρονη ματιά και σε συνεχή διάλογο με την τοπική κοινότητα, την Αθήνα, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. 
Η ενιαία μορφολογία του θεάτρου «όροφως» του επιτρέπει να φιλοξενεί τουλάχιστον 200 άτομα σε κάθε εκδήλωση, γεγονός που καθιστά τον χώρο ιδιαίτερα ευέλικτο. Αξίζει να αναφερθεί ότι καταμεσής δεσπόζει σταθερά ένα πιάνο, «σπάζοντας» τη βιομηχανική σύμβαση του τοπίου άμα τη εμφανίσει


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...