Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΛΕΥΤΕΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Μην με ακολουθείς,
δεν σε φοβάμαι.
Κρύβω τις σκέψεις μου στο φως.
 
Το φεγγάρι με νανουρίζει,
σαν μια παλάμη ανθρώπινη· γίνεται θέλγητρο και εγώ,  αναζητώ σκόρπιες σκέψεις … να τις ζεστάνω.
Μια φωλιά η καρδιά μου, και οι χτύποι της, έρμαιο.
Ένας ανέγγιχτος κόσμος, ηθικά πλασμένος, με προκαλεί.
Πονάω!
 
Οι χρυσαλλίδες στα μαλλιά μου, μοιάζουν με παγωμένα φωτάκια ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου, που σε κάποιο Πάσχα, το φωταγώγησαν οι Λεύτεροι Πατέρες. Και είδα τις καμένες οάσεις να με χαιρετούν, μα κανένας Άγιος Βασίλης, δεν ήρθε να σώσει την ελπίδα. Κανείς δεν μας έφερε δώρα, αναφαίρετο δικαίωμα έγινα. Ένας λύχνος καιόμενος, και μια παραλλαγή, γεμάτη λύτρωση και αγέρα. Αγέρα, ασύμφορο.
 
Με πονάνε τα μαλλιά μου.
Με πονάνε οι ρίζες, οι παράλογες.
Φτύνω χώμα και πατάω αίμα.
Υψώνω το βλέμμα στον ουρανό και αντικρίζω, μια πράσινη χαίτη.
Μαράθηκαν οι Πλουμέριες και εγώ ακροβατώ, ανάμεσα σε δύο, αλησμόνητους δρόμους. Έξι λέξεις αποζητώ μα καμία δεν έρχεται.
 
Με ευθυγραμμίζουν οι αβάσταχτες, εσωτερικές μου, επιθυμίες.
Με κάνουν να νοσταλγώ, οι ανείπωτες παρενθέσεις των-  εκ βαθέων – αναστεναγμών μου.
Τρέφομαι με σάρκα βασανισμένη και μπήγω τα κρύα δάχτυλά μου, σε μία γη, γεμάτη πίσσα.
Το σκοτάδι είναι κυνηγημένο από το φως, μα αυτό, μας ξεγέλασε.
 
Τα υγρά μάτια κοιμούνται φοβισμένα στο σκοτάδι.
Στο φως όμως, γίνονται δύναμη.
Κακή δύναμη, ανταριασμένη, μια δύναμη που ζητάει να καταπιεί την αλήθεια.
Τούτο το φως, δεν μας αγαπά, δεν μας προσέχει. Μας ξεγελά και θέλει να μας παρασύρει στο δικό του σπήλαιο, της ψεύτικης ευτυχίας.
 
Τούτο το φως, μας παιδεύει.
Κι αυτό μας αξίζει.  Πατάξαμε την ελευθερία. Νομίζαμε πως ήταν κι αυτή μια μπόρα, αμέθυστη. Κανείς δεν σκέφτηκε να προσευχηθεί για λίγο νερό στην εσωτερική μας, έρημο.  Όλοι αναζητούσαν μια απαίδευτη θάλασσα, μα κανείς δεν είδε πως τα ψάρια, ήσαν νεκρά.
 
Με τσούζουν τα μηλίγγια μου.
Η γλώσσα, με τραβάει σαν μια γραβάτα σφιχτή. Με πνίγει. Το σάλιο μου, μοιάζει με τραχιά σέλα αλόγου.
Το κουστούμι των ανθρώπων, μας έκανε παλιάτσους.
Σε εκείνους πουλήσαμε το χαμόγελό μας και μας ζωγράφισαν το πιο όμορφο δάκρυ. Είχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου και βρωμούσε!
Βρωμούσε τόσο πολύ που σε κατάπινε η ίδια η μυρωδιά σου.
 
Μούσκεψε μέσα μας το σκοτάδι και κυνήγησε το φως.
Το υπερασπιστήκαμε με τη ζωή μας και θυσιαστήκαμε για ’κείνο το χρυσό μειδίαμα.
Μας ξεγέλασε. Αυτό να θυμάσαι.
Μας συστήθηκε σαν ήλιος και ήταν ο πιο φωτεινός εχθρός.
Γέλασε μέσα μου η ανημπόρια.
 
Το αίμα των ούλων μου, δεν μας έχει αφήσει.
Δεν λέει να μας ξεχάσει.
Αδημονεί να κυλήσει και να αγγίξει τα χνώτα μας.
Και των δύο. Και των νεκρών.
 
Τούτο το φως, μας παιδεύει.
Αυτό να θυμάσαι.
 
Μην με ξεγελάς, μικρέ μου ταξιδιώτη.
Οι σάκοι, γίναν βυσσινί καθρέπτες. Μέσα τους, συναντώ μια φοβισμένη πανσέληνο. Οι Λεύτεροι Πατέρες, δεν είναι εκεί.
 
Σκιά μου:
 
Mην με ακολουθείς,
δεν σε φοβάμαι.
Κρύβω τις σκέψεις μου στο φως.
 
 
~~ Η Σκιά των Λεύτερων Πατέρων – Κική Κωνσταντίνου


Εκφραστικοί μου, καλημέρα!

Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας, ένα έργο μου, που ξεχώρισα και αγάπησα για διάφορους λόγους. Με θαύμασα για να είμαι ειλικρινής και χαίρομαι που ένιωσα έτσι. Βέβαια, αυτό το έργο δεν θα είχε δημιουργηθεί εάν μέσω του αγαπημένου μας "Συμποσίου Ποίησης" που διοργανώνει η αγαπημένη μας Αριστέα, δεν είχα λάβει το ερέθισμα εκείνο που με έκανε να θέλω να μιλήσω - συμβολικά και αλληγορικά πάντα - για τις δικές μου σκιές και τους Λεύτερους Πατέρες. Δεν ξέρω βέβαια σε τι συμβολισμό (αν και θα ήθελα να μάθω) είδατε εσείς τους δικούς σας "Λεύτερους Πατέρες" αλλά επιτρέψτε μου να μην σας αναλύσω τους δικούς μου, τουλάχιστον στην παρούσα φάση μιας και θέλω σε αυτή την ανάρτηση να υπάρχει μόνο το ποίημα και η φαντασία - ταξίδι, των αναγνωστών.

 Σας δίνω το λινκ που οδηγεί στο "Πυργόσπιτο" της Αριστέας http://princess-airis.blogspot.com/ για να μπορέσετε να διαβάσετε όλες τις υπεροχες συμμετοχες! 
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες και φυσικά στην  Mary Pertax για την νίκη της! 
Αριστέα μου, ευχαριστούμε για την φιλοξενία, την έκφραση και την αγάπη.

Ευχαριστώ όσους ψήφισαν τη συμμετοχή μου καθώς και όσους δεν την ψήφισαν αλλά εστίασαν στους στίχους μου με αγάπη. 

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
Να είστε πάντα καλά!

Σχόλια

  1. Κική μου, ξαναδιάβασα τώρα το ποίημά σου. Μία ακόμα φορά μετά τις πολλές τότε που δημοσιεύτηκε στο Συμπόσιο. Όπως είδες ήταν μέσα στις προσωπικές μου επιλογές. Δεν ξέρω, ένιωσα και νιώθω ένα δέος στο διάβασμά του. Δεν μπορώ να το πλησιάσω και να το απροκρυπτογραφήσω μέχρι το τέλος. Για μένα οι "Λεύτεροι πατέρες" εξακολουθούν να παραμένουν ένα άγνωστο. Δεν μπορώ να βρω την πηγή του συμβολισμού σου.
    Διάβασα ένα ποίημα ελεύθερης απόδοσης πολύ δυνατό, με έντονα συναισθήματα, εικόνες και αναφορές. Και με έναν έντονο εσωτερικό σπαραγμό. Με συγκίνησε ομολογώ. Και περιμένω ίσως κάποτε τη δική σου αποκωδικοποίηση.
    Ένα ακόμα μεγάλο μπράβο αγαπητή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παλινδρομεί η σκέψη και πάνω που λέω, τόχω, νάτο πάλι το μπέρδεμα. Να ναι η απελευθέρωση; Να ναι βαθύς στοχασμός; Ή μήπως ξέσπασμα και παράπονο για ελευθερία.
    Παρά την απλή γλώσσα οι εικόνες δημιουργούν ένα κλίμα έντασης.
    Ωστόσο δυνατός εκφραστικός ο λόγος στο τέλος αφήνει μια αισιόδοξη διάθεση.
    "Δεν σε φοβάμαι σκιά……κρύβω τις σκέψεις μου στο φως"
    Συγχαρητήρια Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να