Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυθαίρετη Αγάπη

 

 

Εγώ σ' αγαπάω αυθαίρετα,
τι δεν καταλαβαίνεις;

Οι άνθρωποι, αυστηροί κριτές κάθε αγνού συναισθήματος.
Οι άνθρωποι (συνεργοί κ σύμμαχοι) σε κάθε "λάθος" μέλλον, σε κάθε άσχημη ανάμνηση, σε κάθε τέλος που δοκιμάζεται "αθεράπευτα" από την κάθε ατέρμονη στιγμή.

Μέσα στα μάτια σου λιάζονται οι φόβοι μου.
- Αντέχω

Πίνω από το στόμα σου την ελπίδα που χάσαμε.
- Αντέχω

Στην αγκαλιά σου αφήνω τη ζωή μου
- Αντέχω

Μόνο μη μου πεις πως οι ήρωες που δημιούργησες στο χαρτί για εμάς, μας αρνήθηκαν.
- Δεν το αντέχω.

Μη τσαλακώνεις τα χαρτιά του μέλλοντος.
Μη πετάς στα σκουπίδια το ελιξίριο της αγάπης.
Μη κρύβεις τα όνειρά μου πίσω από τις χαμένες αυταπάτες σου.

Δεν είμαι εγώ ο εχθρός σου
Δεν είμαι εγώ το ταίρι σου
Δεν είμαι εγώ το εξιλαστήριο θύμα σου

Μη ρωτάς ποιος είμαι
Ποια είμαι
Τι είμαι
Που πάω, τι θέλω, τι ζητάω, δεν έχει σημασία.
Γράψε τους ρόλους μας και άσε με
, με τη μαγεία να σε αιχμαλωτίσω.

Μη φοβάσαι,
εγώ σ' αγαπάω και σαν αυθαίρετη αγάπη σου ανήκω αιώνια.

Ο άνθρωπός σου, 

αυτός ο τόσο λάθος χαρακτηρισμός που λατρέψαμε.

~~ Αυθαίρετη Αγάπη - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)