Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Mana Project: Τα χίλια πρόσωπα της Μάνας μέσα από ποιήματα και πεζά

 


Μητέρα, σχέση ζωής
Ανιδιοτελής αγάπη ή επιβολή του εγώ;
Εξάρτηση ή ανάπτυξη;
Μαμά, τρυφερότητα ή υποταγή;
Ακατάλυτος δεσμός ή τυραννία;
 
Ελάτε να μοιραστούμε σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις
μέσα από ποιήματα και αφηγήσεις, προσωπικά ή όχι.
 
Θα απαγγείλουν:
Αγγελική Αγγέλου
Χρήστος Αμανατίδης
Σοφία Βέβη Ανδριτσοπούλου
Κάλλια Βαβουλιώτη
Ελένη Βελέντζα
Γεωργια Βεληβασάκη
Κατερίνα Γιαμά
Κωνσταντίνος Γιαννάκος
Έλενα Γλωσσιώτη
Γιάννης Καλαμάρας
Λένα Καλλέργη
Βασιλική Κοτσανταμπάνη
Κική Κωνσταντίνου
Κατερίνα Λιάτζουρα
Έστερ Λουκά
Κυριακή Λυμπέρη
Νίκος Μαντάς
Μαρία Μιστριώτη
Βασίλης Μπαρούτης
Χαρά Νίκα
Κωνσταντίνος Ντεγιάννης
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
Ηρώ Σιμονοβίκη Παπαγεωργίου
Μαρία Ράπτη
Φαίη Ρέμπελου
Σοφία Σούρτζη
Παναγιώτης Τσιμπιδάκης
Έλενα Φωτιά
 
Μουσική επένδυση: Αλεξάνδρα Αραβίδου, Κώστας Κουρμπέτης & Ηλιάνα Ηλιοπούλου
Συμμετέχει το πολυφωνικό σχήμα "Κλωστή Λαλιά".
 
Με φωτογραφίες επενδύει τη θεματική η φωτογράφος Ζησούλα Ντάσιου.
 
Επιστημονική ανάλυση- παρέμβαση: Χριστίνα-Αλίκη Δεληβοριά Δημαρέλου.


Που: Τέχνης Δρώμενα
Πότε: Κυριακή 16 Μαρτίου
Ώρα : 19:00
 
Η βραδιά διοργανώνεται από τέσσερις φίλες που γράφουν την Κατερίνα Γιαμά, την Κατερίνα Λιάτζουρα, τη Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και την Κάλλια Βαβουλιώτη.
 
Τιμή και χαρά μου η πρόσκληση να συμμετέχω κι εγώ σε αυτό το δρώμενο μαζί με τόσο αξιόλογους ποιητές/συγγραφείς/καλλιτέχνες.
 
Σας περιμένουμε!

Σχόλια

  1. Μια εξαίρετη πρωτοβουλία, Κική μου. Το θέμα συγκινεί και γεμίζει ανθρωπιά σε στιγμές που τη χρειαζόμαστε. Συγχαρητήρια για την πρόσκλησή σου, κοπέλα μου. Την αξίζεις δικαιωματικά. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...