Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΛΑΦΥΡΑ... ΛΑΦΥΡΑ ... ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ!





Στίχοι:  
Μελίνα Τανάγρη
Μουσική:  
Μελίνα Τανάγρη


Μελίνα Τανάγρη

Του έρωτα την πρώτη γρατζουνιά
την άκουσα την ένιωσα ξανά
τη γνώρισα στο χάδι
το είδα το σημάδι.

Να μου ζητάει να δώσω πάλι
σώμα αίμα και ψυχή
να δω τη νύχτα να φουντώνει
και ν`αφήνει το πρωί.

Λάφυρα σώματα της φωτιάς τ`αρώματα
στο βωμό του έρωτα
που θέλω να με πας.

Στου έρωτά σου απάνω την αιχμή
ασήκωτο το βάρος κι ελαφρύ
το κράτησα στους ώμους
με τους δικούς σου νόμους.

Γιατί ζητάς
να δώσω πάλι...




Όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει τη ποιητική συλλογή σε ελεύθερο στίχο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" ή να ρωτήσει την οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου σε αυτό το e - mail: kikh_k@hotmail.com. 


Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους! Να περάσετε όμορφα και να ξεκουραστείτε! :)
Labels:

Σχόλια

  1. Giannis Pit.11 Σεπτεμβρίου 2015 στις 7:52 μ.μ.

    Καλό ΣαββατοΚύριακο Κική μου.....να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σμαραγδάκι- Ρούλα11 Σεπτεμβρίου 2015 στις 7:58 μ.μ.

    Αγαπημενο μου κοριτσι πρτα να σου ζητησω συγνώμη που δεν έχεω έρθει τόσο καιρό... με μια μεγαλη οικογενεια ο χρονος μου όλο και λιγοστευει..αλλα δεν σε ξεχνω...Τα λάφυρα της ψυχή σου σου μου θυμησαν το τραγουδι της Μελιίνας ........λαφυρα που κουβαλαμε όλοι μας μικρή μου στις ψυχες μας.. περιμενω να βρω τον χρόνο να τα απολαυσω με την ησυχία μου .. το διαβαζει τωρα η κορη μου... και ακομα δεν το εχω στηλει στην εγγονη μου που για εκεινη το πήρα... σκεψου να δεις αλλα τωρα διαβαζει για να δώσει μαθηματα σπουδαζει στην Πάτρα ειναι λιγο μικρότερή σου.....γραφει και εκεινη...θα σου στηλω το λινκ της να μπεις στο σάιτ της..μου αρέσουν τα παιδια που ασχολούνται με καλιτεχνικα οτι και να είναι αυτά... το γραψιμο όμως ειναι αλλο πραγμα ΄΄ ειναι τα εσώψυχα.σου...!!! να είσαι καλα μικρή μου και να περνας ομορφα οτι και να κανεις ναι; φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σεβάχ ο Θαλασσινός11 Σεπτεμβρίου 2015 στις 9:12 μ.μ.

    Καλησπέρα Κική μου!
    Συγγνώμη που όλο αυτό το διάστημα έχω χαθεί εντελώς.
    υγ: Σου αφήνω κι ένα μεγάλο 'ευχαριστώ' που όλο αυτό το διάστημα ερχόσουν κι απ'την γωνιά κι έγραφες όμορφες ευχές και σχόλια! Πολύ με συγκινείς, Κική μου. Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. metaxia nikolopoulou11 Σεπτεμβρίου 2015 στις 9:44 μ.μ.

    Ωραίο το τραγουδι της Μελίνας !!!
    Κοριτσάκι μου σου εύχομαι να έχεις ενα όμορφο και δημιουργικό Φφινόπωρο .Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Dennis Kontarinis11 Σεπτεμβρίου 2015 στις 10:51 μ.μ.

    Δεν ξέρω τη μουσική αλλά τα λόγι της Μελίνας μου αρέσουν.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Paraskevi Lamprini M.12 Σεπτεμβρίου 2015 στις 1:42 μ.μ.

    Κική μου γλυκειά... και πάλι καλή επιτυχία στα "Λάφυρα της ψυχής σου"... Ευχαριστώ που περνάς.. καλόν Χειμώνα νάχουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρία Έλενα12 Σεπτεμβρίου 2015 στις 4:37 μ.μ.

    Πολύ όμορφο
    Φιλάκια ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Apokalipsis99914 Σεπτεμβρίου 2015 στις 1:59 π.μ.

    Λάφυρα τραγουδιστά, με νότες τυλιγμένα! Ένα τραγουδάκι που ομολογώ ότι το είχα λησμονήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κική Κωνσταντίνου7 Οκτωβρίου 2015 στις 1:29 μ.μ.

    Σας ευχαριστω για τα σχολια αγαπημενοι μου ηλεκτρονικοι φιλοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...
11 σχόλια
Read more »

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...
7 σχόλια
Read more »