Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΟ ΗΟ ΗΟ! ΤΗΕ CHRISTMAS TAG.


Και συνεχίζω ακάθεκτη με φρέσκο γιορτινό παιχνίδι που ανακάλυψα στο μπλοκόσπιτο της Αριστέας μας.



1. Αγαπημένη Χριστουγεννιάτικη ταινία:

Τα Γκρέμλινς και το Mόνος στο σπίτι. Επιλέγω σαν πρώτο τα γλυκά αυτά τερατάκια γιατί είναι τόσο ζωηρά και τόσο αστεία που μου θυμίζουν εμένα και τις γκάφες μου. χαχαχα. Ο Λωρίδας ήταν το αγαπημένο μου τερατάκι. Ήταν και ο αρχηγός, τυχαίο; :P :P


2. Αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:

Ασυζητητί ο Μικρός Τυμπανιστής 



3. Αγαπημένος Χριστουγεννιάτικος Προορισμός:

Προς στιγμήν το χωριό και η οικογένειά μου.


4. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που σου έχουν κάνει Χριστούγεννα;

Τα δύο βιντεάκια που μου έφτιαξαν η Μαριλένα και ο Νίκος φέτος. :) 


5. Έχεις κάποιο Χριστουγεννιάτικο έθιμο;

Κάτι συγκεκριμένο όχι.


 6. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή ερώτηση να ξέρετε.. 
Κουραμπιέδες ή μελομακάρονα (άντε και δίπλες να βάλω στο παιχνίδι);

Να φτιάξω κανένα απο αυτά, να φάω, θα τα δοκιμάσω όλα. 
χαχαχα


7. Ονειρεμένος προορισμός για τις διακοπές των Χριστουγέννων;

Δεν έχω ιδανικούς και ονειρεμένους προορισμούς. Ειδικά σε τέτοιου είδους ταξίδια, τα απρόοπτα είναι τα καλύτερα πιστεύω.


 8. Τι προτιμάς να κάνεις τη βραδιά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς;

Να χαίρομαι που πέρασε ένας χρόνος και είμαστε καλά με την οικογένειά μου. Τα άλλα όλα είναι λεπτομέρειες.


 9. Σου έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο τις μέρες εκείνες;

Όχι δε θυμάμαι να μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο.


10. Τι στόχους βάζεις για το καινούργιο έτος:

Εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής μου


Και η ερώτηση της Αριστέας μας:

Αν ήσουν ο Άγιος Βασίλης τι θα έκαμες;

Αυτό που κάνει και τώρα. 
Δε θα άλλαζα κάτι γιατί το Σάββατο μέσα απο τα μάτια της μικρής μου ανηψιάς που είναι σχεδόν πέντε χρονών μπόρεσα να δω πόσο σημαντικός είναι και πόσο σημαντικός υπήρξε κάποτε για μένα.


Δίνω και εγώ με τη σειρά μου το παιχνιδάκι σε όποιον θέλει να παίξει και να χαρεί με αυτόν τον τρόπο και του προσθέτω επιπλέον την εξής ερώτηση:

Αν μπορούσες να ταξιδέψεις σε ένα Μαγικό Χριστουγεννιάτικο Χωριό, πως θα το ονόμαζες, με τι τρόπο θα έφτανες εκεί, τι θα συναντούσες και τι θα έκανες; (φανταστείτε το σαν ένα μικρό μικρό προσωπικό σας παραμύθι. 

Θα μου άρεσε αν δε θέλετε να συνεχίσετε το παιχνίδι να μου απαντήσετε εδώ την ερώτηση που κάνω. :)

Καλό υπόλοιπο ημέρας εκφραστικοί μου! 
Να είστε όλοι καλά

Σχόλια

  1. Αυτο με τα γλυκα θα συμφωνησω και εγω θα τα ετρωγα ολα αλλα δε θα τα εφτιαχνα χαχχαχ!! Θα ταξίδευα πετώντας σαν τον Πητερ Παν (φαντασια ε??!!) στο καρδουλοχωριο.. εκει όλοι θα ηταν καλοσυνατοι και θα λειτουργουσαν με την καρδια τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλε με μαγεψες !!! και μονο για τηυν ερωτηση σου σκεφτομαι να ξεκινησω κιολας την σκεψη για την συμμετοχή χαχαχα φιλι αγαπημενη μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μας βάζεις τώρα στην πρίζα Κική μου. Πολύ καλό σαν ιδέα αυτό το παιχνίδι και με βάζεις σε .....σκέψεις. Για να δω τι θα κάνω. Πολύ γλυκές οι απαντήσεις σου. Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τί όμορφες απαντήσεις που έδωσες, Κική μου! Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από εσένα!
    Και πόσο υπέροχη η ερώτηση που έθεσες εσύ!!!
    Χμμμ! Στο δικό μου Μαγικό Χριστουγεννιάτικο Χωριό, θα έφτανα με τα πόδια! Ναι, ναι! Με τα πόδια! (Δίπλα μας είναι το μαγικό χωριό του καθενός, αρκεί να θέλουμε να το δούμε!) Θα συναντούσα κόσμο με διαφορετικά πιστεύω, διαφορετικές απόψεις... Καλούς ανθρώπους, όμως "κλειδωμένους". Οπότε θα προσπαθούσα να τους κάνω να χαμογελάσουν! Το χαμόγελο νομίζω πως ξεκλειδώνει ακόμα και τους πιο κλειστούς χαρακτήρες και τους κάνει να λάμπουν! Είναι ευλογία το χαμόγελο! Και να μπορείς να το προσφέρεις και να μπορείς να το δημιουργήσεις! Όσο για το όνομα... Δεν ξέρω! Μάλλον θα το ονόμαζα "Στου ουράνιου τόξου τη χρυσόσκονη!"
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Κική μου! Το χωριό θα το ονόμαζα Ονειροχώρα! Θα έφτανα εκεί με τι άλλο; Το έλκηθρο του Αη Βασίλη και θα έβρισκα εκεί ανθρώπους ζεστούς και χαρούμενους, μέσα στο πνεύμα της προσφοράς και της αγάπης.Φυσικά θα έβρισκα και πολύ χιόνι! Αυτό που δε θα έβρισκα είναι άστεγοι, πεινασμένοι και κατατρεγμένοι! Γι'αυτό άλλωστε λέγεται Ονειροχώρα!
    Καλές γιορτές σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι άλλο από τέτοιες απαντήσεις από το γλυκό σοφό κορίτσι της μπλοκογειτονιάς! Συμφωνώ με την..απόπάνω μου σε ότι γράφει για την Ονειροχώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α σε ευχαριστώ πολύ που τ έκανες Κικίτσα μου!
    Τρυφερές οι απαντήσεις σου!

    Πριγκιπάτο της φαντασίας θα το ονόμαζα, θα έφθανα πετώντας πάνω στο μαγικό μου καλάμι της βροχής ( έχω ☺) και θα μοίραζα παντού αγκαλιές, φιλιά και ντεκουπαρισμένα δωράκια! αχαχχααα!

    Φιλάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μωρέ, δεν ψάχνω ένα φανταστικό χωριό, ως το Ροβανιέμι θέλω να πάω το δόλιο, αλλά είναι τόσο δύσκολο.. Ως τότε, θα το ονειρεύομαι! Φιλιά και καλημέρες Κικάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ho Ho Ho Merry Christmas!

    Η δική μου συνέχεια στο παιχνιδάκι: http://lisaandothers.blogspot.gr/2015/12/ho-ho-ho-christmas-tag.html
    Καλές γιορτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ ένα Ροβανιέμι που λέει κι η Πέτρα μας ευχαρίστως αλλά πως;;; Χαχαχαχα!!
    Δεν ξέρω πως θα το ονόμαζα, πάντως δεν θα θελα να φτάσω με αεροπλάνο!! Τα φοβάμαι!! Μάλλον με τρένο θα θελα ν αφτάσω, μέσα από πρασινάδες και χιονισμένα τοπία!! Και να πίνουμε ζεστές σοκολάτες και τσαγάκια κάθε μέρα και να τρώμε νόστιμα φαγάκια και γλυκά με σοκολάτα!!
    Και να μαζεύομασταν εκεί και να φτιάχναμε πραγματάκια και δωράκια και να τα μοιράζαμε τυχαία ανά τον κόσμο σε αγνώστους!!! Φιλάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...