ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Ναι ναι εκφραστικοί μου, ήταν.

Μαγική και αξέχαστη.

Σας έχω πει πως κάθε φορά που ένα ωραίο γεγονός εισβάλλει στη ζωή μου και γίνεται μέρος της, μπορώ να κρατάω και να μοιράζω σε όσους είναι δεκτικούς, την έντονη χαρά και τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό που με διακατέχει για μέρες έπειτα.

Ξέρετε υπάρχουν στιγμές που έτσι ξαφνικά περνάνε απο το μυαλό μου σκέψεις του τύπου:

"Μα καλα γιατι να τους νοιαζει;" "Κι αν παρεξηγήσουν τον αυθορμητισμό μου;" "Κι αν με βαρεθούν;" 

Κι Αν Αν Αν...

Μα αυτά τα "Αν" αμέσως εξαφανίζονται και γινονται μικρα μικρα κομματακια που σβηνουν σαν κοκκοι αμμου σε ενα τοπίο που θυμίζει τίτλους έναρξης απο μια ασπρόμαυρη ταινία.

Γνωρίζετε το τραγούδι της Ελεονώρας Ζουγανέλη με τίτλο "Αν";

Ειναι αυτό:

Στιχουργός: Νίκος Μωραιτίδης

Συνθέτης: Soumca

Στίχοι:

Όπου πηγαίνουν οι άλλοι εκεί θα πας
και ό,τι ώρα γυρνάνε κι εσύ γυρνάς
Είναι η ζωή σου μια πόρτα και τη χτυπάς
την άδεια να μπεις μέσα ζητάς

Δεν έχεις κάνει μια τρέλα δική σου ποτέ
Δεν έχεις πει τώρα τρέχα μακριά μου εαυτέ
Δεν έχεις ψάξει την τόλμη που κρύβεται
σε σένα

Η ζωή σου αν, αν αν
Όλο αν, αν, αν
Κι αν χάσουμε
Κι αν πέσουμε
Και τι θα γίνει μετά
Όλο αν, αν, αν
Και αν, αν, αν
Κι όταν κάποτε φύγουμε
Πες μου τι ζει τελικά
Καρδιά μου δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι η ζωή σου
δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι δική σου
Δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι, τώρα όμως γίνε
και ξέσπα
και φύγε
μαζί μου γίνε
ό, τι δεν τόλμησες

Ό,τι κοιτάζουν οι άλλοι αυτό κοιτάς
ό, τι ερωτεύονται όλοι είναι έρωτας
οι νέες στάσεις, οι γνώμες, τα περιοδικά
όσα δέχονται όλοι είναι σωστά

Τον φόβο έχεις στα μάτια κι αυτό το αν
μα αν αλλάξεις μόνο δύο γράμματα
τότε το αν σου θα γίνει ένας δρόμος να πας
σε μένα

Εχω ξεχωρίσει επάνω τους συγκεκριμένους στίχους για να καταλάβετε για πιο λόγο συνεχίζω τόσο εύκολα γιατί πραγματικά είναι αβίαστο όλο αυτό για μένα, όλα τα δικά μου "Αν", να τα κάνω "Να" και απλώς να συνεχίζω.

Το περίεργο βέβαια  είναι πως όλα τα υπόλοιπα "Αν'', περαν δηλαδή αυτών που αφορούν τη συγγραφή, δε τα μετατρέπω εύκολα σε "Να" αλλά το πολεμάω, δύσκολα κάποιες φορές αλλά τη "μάχη" τη δίνω και είθιστε να τα καταφέρνω. Τώρα σε αντίθετη περίπτωση, θα στεναχωρηθώ αλλά θα προχωρήσω. Ήττα μεν αλλά απολαυστική διότι ψηλά θα "σύρω" το κεφάλι και πάλι.

Και πάμε τώρα στα χθεσινοβραδινά νέα.

Εντάξει, τι να σας πρωτοπώ. Το πόσο όμορφα ένιωσα; Το πόσο ελεύθερη; Το πόσο δυνατή και χαρούμενη; 

Η αγάπη σας; Η στήριξή σας; Ο χρόνος σας, ο πολύτιμος χρόνος σας που συνδέθηκε μαζί μας;

Ο Νικήτας; Η οικειότητα που αμέσως μου έβγαλε; Οι ερωτήσεις του που εννοείτε πως δεν τις γνώριζα, μα ήταν όλες ερωτήσεις που με έβαζαν σε μία διαρκή, έντονη και γρήγορη ανησυχία; Ο τρόπος που εκφράστηκε για μένα; Τα λόγια με τα οποία με καλωσόρισε; Ο τρόπος που απήγγειλε αποσπάσματα του βιβλίου; Ένας τόσο ιδιαίτερος και παραστατικός τρόπος που με έκανε να απολαύσω τα ποιήματα με έναν τρόπο που ομολογώ πως ήταν πρωτόγνωρος για έμενα και μου έδωσε μια χαρά ανεξήγητη. Να ακόμη και τώρα που γράφω γελάω, είναι σα να το ζω. Μάλλον οχι σαν, το ξαναζω και πιστέψτε με έχει την ίδια ισχύ.

Ένα μεγάλο και εγκάρδιο Ευχαριστώ τόσο στον Νικήτα, στη φανατική παρά του magicradiolive που με υποδέχτηκε τόσο ζεστά, σε όλους εσάς τους ηλεκτρονικούς και όχι μόνο, φίλους που είσασταν εκεί για μένα και για άλλη μια φορά μου αποδείξατε πως δεν είμαι μόνη σε έναν κόσμο που δεν δημιουργήθηκε για οντότητες αλλά για την ουσιαστική μας αδελφοσύνη. 

1.450!!! Είμασταν και μοιραστήκαμε κάτι δικό μας, γιατί δικό μας ήταν και δικό μας θα μείνει!

Και επειδή πιστεύω πάρα πολύ στην έντονη θέληση, πίστη, ενέργεια των ανθρώπων, ένα μεγάλο σε όσους δεν κατάφεραν για ποικίλους λόγους να μας ακούσουν αλλά με την ψυχή τους, έστω και νοερά βρέθηκαν εκεί. Εγώ πάντως σας αισθάνθηκα.

Να είστε όλοι καλά! Το Ευχαριστώ και την αγάπη μου!