Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΒΥΘΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Έβλεπα την θάλασσα κόκκινη,
μα δεν ήξερα γιατί.
Ορκιζόμουν πως τη θυμόμουνα, γαλάζια.

Έβλεπα τα σύννεφα του ουρανού, πάνω απο τα νερά της θάλασσας λευκά, μα ξάφνου, γίνανε πυκνά και μαύρα.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ την οργή της ανάσας μου για να πείσω πως στη θάλασσα κατοικούσαν ψάρια μα πλέον βλέπω μόνο χώμα.
Κι ο βυθός, δεν υπάρχει.

Θυμάμαι έντονα την μέρα που μύριζε αλμύρα,
που με τύφλωνε αυτό το κύμα από τον άλλοτε, ειρηνικό αέρα.

Μπορώ να ακούσω ξανά τον ήχο της σειρήνας, εκείνον τον ήχο που πέρασα για σφύριγμα αέρα. Μπορούσα να τον παρομοιάσω με ήχους δελφινιών, με ήχους από θαλασσινό κοχύλι μα δεν περίμενα ποτέ να είναι σάλπιγγες ενός κακόγουστου αστείου.

Μπλέχτηκαν τα δάχτυλά μου σε μία κίτρινη αιώρα.
Κάποιοι την αποκαλούσαν δίχτυα.

Ένιωσα το σώμα μου να αιωρείται και ταυτόχρονα να πάλλεται σε ένα ακανόνιστο ρυθμό που είχε μία περίεργη μελωδία πιάνου.
Κάποιοι, το βάφτισαν δόλωμα.

Πένθιμοι ήχοι επικαλέστηκαν το κονσέρτο μου
Καμπανάκια μικρά μου θύμισαν πως η ζωή στο τέλος, πάντα, σε ξοφλάει.

Είχα αγκαλιά ένα φύκι
Και στα πόδια μου, ξαπλωμένο, έναν αστερία.
Θυμάμαι να κρατούσα μια άρπα αγκαλιά και να ονειρεύομαι σθεναρά, όταν άκουσα τον κρότο.

Άνοιξα τα μάτια και δεν θέλω να περιγράψω όσα είδα
Συνειδητά, επιλέγω, να τα ξεχάσω όλα.

Μονο που αυτό το κόκκινο το χρώμα, δεν λέει να φύγει απο τη μνήμη,
Αυτό, μένει εκεί, κοιτάζοντάς με επιβλητικά να  μου θυμίζει τον κοραλλιογενή ύφαλο της κάθε κρυμμένης υφαλοκρηπίδας.

Έχω ανάγκη ενα σύμβολο, νιώθω απελπισμένα και αφόρητα κουρασμένη και το μόνο που θέλω είναι το κοχύλι, να μου ξυπνήσει την ελπίδα πως ο παφλασμός των κυμάτων, μπορεί ακόμη και τώρα, να ηχήσει.

Χρειάζομαι ένα κύμα να πάρω αγκαλιά και να κοιμηθώ σε ένα νέο, καθάριο ακρογιάλι.
Δεν θέλω φωνές, παρά μόνο την άρπα και πάλι, να στα πέρατα της γης, να αντηχήσει.

Νύσταξα και εκείνο εκεί το νούφαρο, με περιμένει.
Θα πλαγιάσω.


Η θάλλασα μπορεί και πάλι να ηρεμεί, 
να νανουρίζει.

Στο βυθό,
εκεί, 
στην πιο κρυφή του, την πανίδα.


Λεηλατώντας τον!
____________

Με αφορφή την πρόσκληση της Μαρίας μας,  για το δρώμενο "Λόγια της Πλώρης"

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί. 

Σχόλια

  1. Υπέροχο!
    Χαίρομαι που θα έχω στην συλλογή του δρώμενου μια τέτοια συμμετοχή.
    Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ βρε Κική μου, σαν γράφεις γεμίζει ανάσα έκφρασης ολόγυρά σου. Υπέροχο αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταπληκτικός ο βυθός!
    Συγχαρητήρια Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι όμορφα που γράφεις Κική μου!!!
    Γεματος εικονες και συναισθημα ο βυθός σου !!!
    Δεξου και ταδικα μου συγχαρητήρια για την συμμετοχή στο δρώμενο της Μαρίας.. οντως ξεχωριστή..! να περνας ομορφα τωρα το καλοκαιρακι... φιλακιαααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ δυνατό Κικίτσα μου!
    Μπράβο σου :)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τί ωραία που περιγράφεις τη θάλασσα και το βυθό της Κική μου.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.
    Καλή συνέχεια.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να