Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΨΑΘΙΝΗ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ





Καθώς ερχόσουν, έφευγες…
Πάντα έφευγες.
Ντυμένη καλοκαίρι, ερχόσουν και έφευγες, κρυμμένη πίσω από τις πιο λευκές παιώνιες.

Μαζί σου, όλα μια ανταμοιβή.
Μια δίκαιη ανταμοιβή.
Μια καθημερινότητα, γεμάτη στιγμές και απολαύσεις.
Άυλες απολαύσεις – ορατές - σαν ένα κύμα ευάλωτο.

Έλα, ακολούθησέ με.
Άσε με να σε βρω στον πιο κρυφό εαυτό μου.
Δώσε μια λύρα και κάνε τον ουρανό να γνέφει νότες, μιας άλλοτε σκηνής.
Μαζί σου, στην επίγεια συνεδρία.
Στο ξόρκι, της κάθε στιγμής.
Σαν ένα αναγεννημένο μονοπάτι υπεκφυγών και δράσης.
Ένα καπέλο, γεμάτο πληγές και μνήμες.
Μια φυλακή και μια ανάγκη.
Όλα στο σήμερα και όλα στο χθες.
Πάντα στο χθες.
Μα όλα στο σήμερα.
Το αύριο, είναι δώρο!
Είναι υπόσχεση!
Είναι η «ψάθινη ανταμοιβή»

Έλα μαζί μου.
Οι κάβοι ξεθώριασαν, μας αποζητούν, πάντα μας αποζητούν.
Ο άνεμος, φωνάζει.
Αναζητεί την αγάπη.
Προστάζει, άκου!
Ζήσε!
Τόλμησε!
Αφέσου στην στιγμή!
Στην εκάστοτε στιγμή!
Μέρος μου, γίνε!
Αλλότριο και αποκαρδιωμένο!
Σαν ένα μεγάλο κενό!
Ούριο κενό, μιας άλλης αυταπάτης.
Παροδικής αυταπάτης, ημιτελής.

Πλεύσις των σωμάτων και των αδυνάμων, ευφυϊών
Δύναμιν των ενδυμάτων ποιήσεως

Απόπλευσις
Νοημάτων υπαρκτών, Πλεύσατε!

~~ Ψάθινη Ανταμοιβή - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Δημιουργώ
#Μοντέρνα_Ποίηση
#Κική_Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Καλησπέρα σου Κική μου με τον καλοκαιρινό σου ποιητικό και εκφραστικό λόγο. Τα φιλιά και τις ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα ομορφούλα με τις όμορφες σκέψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...το Αύριο είναι δώρο... Κ.Κ.

    Είθε να είναι ευπρόσδεκτο δώρο...

    Σε φιλώ,
    "Αστοριανή"

    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λυρική και πανέμορφη η "Ψάθινη ανταμοιβή" σου Κική μου, Μπράβο !!! Καλό καλοκαίρι σου εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...