Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είχα ήδη οραματιστεί την κουβέρτα της επιβίβασης. Θα ήταν εκείνη η πράσινη η φλις. Θυμάσαι;




"Δυο χέρια, η αγκαλιά
δυο εφαπτόμενοι κύκλοι, να σχηματίζουν το άπειρο
Κράτα με, σ΄ αγαπώ μέσα από τα πιο ειλικρινή μου όνειρα
κι αν τύχει και μ΄ αφήσεις, πάλι θα σ΄ αγαπώ
βλέπεις η Αγάπη, είναι θυσία και αφοσίωση"

________

~~ H Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Νίκος Μουσαβερές
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!



"Η αγκαλιά μας συντροφεύει από τη στιγμή που γεννιόμαστε και υπάρχει εκεί, δίπλα μας για να μοιραστεί μαζί μας και καλές αλλά και κακές στιγμές! Είναι εκεί και στις επιτυχίες μας αλλά και στις αποτυχίες μας! Είναι εκεί και στο κλάμα αλλά και στο γέλιο μας! Είναι εκεί και για τη χαρά αλλά και για το πόνο μας! Είναι εκεί και θα συνεχίσει να είναι μέχρι να καταλάβουμε την αξία της αλλά και την αξία των ανθρώπων που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας! Γιατί κακά τα ψέματα… χωρίς τους ανθρώπους δεν θα υπήρχε και η αγκαλιά στον κόσμο μας!"

________

~~ H Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Νίκος Μουσαβερές
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!
 "Το μόνο που ήθελα ήταν να αποκοιμηθώ.
Μια αγκαλιά, και το ταξίδι μου θα ξεκινούσε. Είχα ήδη οραματιστεί την κουβέρτα της επιβίβασης. Θα ήταν εκείνη η πράσινη η φλις. Θυμάσαι; Εκεί πετούσαμε τα σπόρια, βλέποντας ταινία. Εκεί σμίγανε οι κάλτσες μας, οι καφέ. Εκεί η αγάπη, θάφτηκε στο πρώτο ξύπνημα του ημερολογίου, που μιλούσε για ανιδιοτέλεια και αυτή η ανιδιοτέλεια δεν ήρθε ποτέ.
Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες
και οι εφιάλτες, πραγματικότητα
και η πραγματικότητα, ζοφερή αλήθεια
και η ζοφερή αλήθεια, αναστεναγμός.
Και οι μέρες κυλούν
ενώ τα βράδια, σέρνονται.
Και τα συναισθήματα, αναπνέουν
ενώ το οξυγόνο έχει εκλείψει από καιρό.
Σε αντιλαμβάνομαι,
σαν ένα όνειρο που έχει σβήσει, σε αντιλαμβάνομαι, σαν μια εικόνα θολή."

________


~~ H Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Νίκος Μουσαβερές
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!
Τοποθεσία: Λίμνη Πλαστήρα 

Σχόλια

  1. Τι όμορφα και υπέροχα λόγια. Αντάμα το έργο σου με την παρουσία ενός εξαίρετου φίλου. Του Νίκου.
    Πόσο ανθρώπινο όλο αυτό πραγματικά.
    Την καλησπέρα μου Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλοκαίρι και λογοτεχνία είναι ότι πρέπει για να αραιώνει η καταχνιά της χειμωνιάτικης ρουτίνας! Η επιβίβαση αρκεί. Και δίχως κουβέρτα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως πάντα το σπιτάκι σου είναι γεμάτο από υπέροχη ποίηση, Κική μου!
    Εξαιρετικές και οι φωτογραφίες! :)
    Να έχεις ένα όμορφο καλοκαιράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι όμορφες φωτογραφίες! Και σε συνδυασμό με τα υπέροχα λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και τι ωραίος τίτλος στην ανάρτηση!
    Μαγεύτηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...