Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Και λίγα μέτρα πιο πέρα, σε μια πενταώροφη πολυκατοικία, ένα μικρό φως δωματίου, αχνοφαίνεται. Ένας νεαρός, κουνώντας ελαφρώς τα γυαλιά μυωπίας του, διαβάζει:


Kαθώς ο Νίκος με τη Στεφανία, πιασμένοι χέρι χέρι, απομακρύνονταν από τη στάση του τρένου, το καθοριστικό εκείνο σημείο που έμελε να είναι ένας καλός οιωνός, μία αφετηρία κοινής ζωής, γεμάτη από αγάπη και πολλές όμορφα, υποσχόμενες στιγμές, πρόσεξαν πως λίγα μέτρα πιο πέρα από αυτούς, ένα ζευγάρι κοντά στις δικές τους ηλικίες, καθισμένοι σε ένα ξύλινο, μισοσπασμένο παγκάκι διαπληκτίζονταν έντονα.
Οι φωνές, ήταν δυνατές και ο λυγμός στη φωνή της κοπέλας ήταν ξεκάθαρο σημάδι πως έκλαιγε.
Ξαφνικά, μια τσιμπιά ευαισθησίας έκανε την Στεφανία να ταραχθεί.
Ένιωσε άσχημα που εκείνη έπλεε σε πελάγη ευτυχίας, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα από εκείνη μια κοπέλα, μια κοπέλα που θα μπορούσε να ήταν εκείνη, πονούσε και μάλιστα πολύ.
Ήξερε πως ήταν… είχε βρεθεί σε αυτή τη θέση και θυμόταν πως είναι, παρ όλη τη χαρά της μπορούσε να θυμηθεί τον πόνο κι ενίοτε την οργή.
Κοίταξε τον Νίκο στα μάτια, προσπαθώντας να καταλάβει αν εκείνος, ένιωθε το ίδιο. Το βλέμμα του μαρτύρησε πως κάτι μέσα του ταλαντευόταν, αλλά το χαμόγελο που απλόχερα της χάρισε, έδιωξε τα όποια γκρίζα, σύννεφα σκέψεων φώλιασαν, έστω και για λίγο, στο μυαλό τους.
Την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε με πάθος. Εκείνη ανταπέδωσε και λόγια, υποσχόμενης, δυνατής αγάπης, έδωσαν το παρόν.

Προσπέρασαν το ζευγάρι, που μέχρι πριν τσακωνόταν τόσο δυνατά ώστε κατάφερε να τους επηρεάσει και ως δια μαγείας, δεν γύρισαν πια να κοιτάξουν… ούτε καν από περιέργεια.

Ο άντρας, σηκώθηκε από το παγκάκι και κοιτάζοντας την κοπέλα με συμπόνια, έφυγε. Εκείνη έμεινε εκεί, ασάλευτη, με σκυμμένο το κεφάλι να «μετράει» τις πέτρες που ακουμπούσαν στα παπούτσια της. Ήταν ελάχιστες, σε αντίθεση με τα δάκρυά της, που πλέον τα ξέπλεναν.

Και λίγα μέτρα πιο πέρα, σε μια πενταώροφη πολυκατοικία, ένα μικρό φως δωματίου, αχνοφαίνεται.
Ένας νεαρός, κουνώντας ελαφρώς τα γυαλιά μυωπίας του, διαβάζει:

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Ενός Λεπτού Σιγή, Ντίνος Χριστιανόπουλος

~~ Για παραγγελίες του βιβλίου - ενυπόγραφο και με αφιέρωση - στείλτε μήνυμα στο μαιλ μου: kikh_k@hotmail.com

12,00€ τελική τιμή και έρχεται στην αγκαλιά σας!

Ευχαριστώ πολύ!

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...