Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΆΓΓΕΛΟ...

ή μάλλον για έναν ακόμη άγγελο..... :(


Άγγελος με τους αγγέλους - Μίλτος Πασχαλίδης 
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης


Η μέλισσα και ο άγγελος - Λουδοβίκος των Ανωγείων 
Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων 
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων 

........................................................................................................ :΄(
Labels:

Σχόλια

  1. syros2js5 Μαΐου 2015 στις 10:56 π.μ.

    ....
    Ελπίζω να έρθει η Θεία Δίκη...
    Φιλί γλυκό, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Μαΐου 2015 στις 11:25 π.μ.

      και εγω το ελπιζω...
      τι να πω... αναυδη!

      καλημερα μελανουρι μου!

      Διαγραφή
  2. Ελενα Λ.5 Μαΐου 2015 στις 11:53 π.μ.

    Δεν έχω τι να πω Κική μου δεν μπορώ να διαχειριστώ καθόλου τέτοια πράγματα δεν το χωράει το μυαλό μου καθόλου!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κική Κωνσταντίνου5 Μαΐου 2015 στις 1:19 μ.μ.

    Καταλαβαινω πως νιωθεις φιλη μου!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νικόλας Τσάρας5 Μαΐου 2015 στις 2:18 μ.μ.

    δεν χωράνε λόγια !!! φέτος τι να πώ έχει ξεφύγει η κατάσταση και το μυαλό εντελώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Rena Christodoulou5 Μαΐου 2015 στις 3:37 μ.μ.

    Χωρίς λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος5 Μαΐου 2015 στις 6:59 μ.μ.

    Ωχ Παναγια μου.. Για το κοριτσακι, ε;;;
    Αν ειναι δυνατον...
    Κικη μου τι να πει καποιος.. Τι;; 😢


    Να σου ευχηθω καλη βδομαδα να χεις γλυκο μου κσι καλο μηνα. Σε φιλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. DIMI5 Μαΐου 2015 στις 10:17 μ.μ.

    Μέ έχει συγκλονίσει πολύ,Κική μου!
    Φρίκη!Κρίμα στό αγγελούδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία Έλενα5 Μαΐου 2015 στις 10:29 μ.μ.

    Δεν έχω καθόλου λόγια
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Giannis Pit.6 Μαΐου 2015 στις 1:17 π.μ.

    Σαν βουλιάξεις στα σκοτάδια του μυαλού και στα υπόγεια του ανθρώπινου βάλτου τότε με μιας αντιλαμβάνεσαι την ηθική υπεροχή του κόσμου των ζώων απέναντί μας.
    Ένα τέτοιο έγκλημα είναι αδύνατον να διαπραχθεί από ένα ζώο όσο αιμοβόρο και αν είναι.
    Καλή συνέχεια Κική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΧΤΙΔΑ6 Μαΐου 2015 στις 8:47 π.μ.

    Η ψυχή όλων μαύρισε αυτές τις μέρες φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. morfeas7 Μαΐου 2015 στις 1:57 π.μ.

    Αυτοί.
    Αυτοί που ψάχναν χρόνια
    "κανά Ρωσιδακι να βγάλουν γούστα",
    είναι που λένε πουτάνα τη μάνα,
    αυτοί είναι που ζητούν κρεμάλες,
    είναι εκείνοι που αγόραζαν παιδιά
    και μετά απαιτούσαν θάνατο στον πωλητή
    φρέσκιας σάρκας.
    Αυτοί που άκουγαν για χρόνια
    το τέρας να χτυπάει,
    αυτοί που δεν έκαναν τίποτα,
    αυτοί που νοιάζονται για τη βρωμιά
    της βολής τους,
    αυτοί ρε φωνάζουν για εκδίκηση,
    αυτοί που δεν κάνουν τίποτα
    για να σωθούν ζωές
    ζητάνε τιμωρία θανάτου
    σε όσους αφαιρούν ζωές
    και ξεχνάνε πως η σιωπή τους
    σκοτώνει όσο σκοτώνει και το τέρας,
    αυτοί που σε λίγα χρόνια
    βρωμιάρα θα σε έλεγαν,
    αυτοί θέλουν με αίμα
    το άδικα χαμένο αίμα σου
    να τιμήσουν.
    Και είναι όλοι τους Χριστιανοί,
    και όλοι τους καλοί άνθρωποι.
    Καθώς πρέπει φιγούρες
    σε κοινωνία υποκριτών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Ιουνίου 2015 στις 8:49 π.μ.

      υπαρχουν κι αυτοι Μορφεα μου εχεις δικιο, τουλαχιστον δε σκοτωσαν... ακομη...

      Διαγραφή
  12. Apokalipsis9997 Μαΐου 2015 στις 2:02 π.μ.

    Οι άγγελοι τουλάχιστον βρίσκονται στον ουρανό... Αλίμονο στους επίγειους σατανάδες που η διαστροφή τους εκτονώνεται στα παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ANNA FLO7 Μαΐου 2015 στις 10:46 π.μ.

    Είμαι συγκλονισμένη.......................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σμαραγδάκι- Ρούλα9 Μαΐου 2015 στις 11:18 μ.μ.

    Τα είπε όλα ο Μορφεας πιο πανω... .. !!!! Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »