Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.



Κράτησα μια στιγμή μέσα στο χέρι μου, λαμπερή σαν αστέρι, εύθραυστη σαν λουλούδι, ένα μικροσκοπικό θραύσμα μιας ώρας. Μου έπεσε απρόσεκτα, αχ! Δεν ήξερα ότι κρατούσα μια ευκαιρία.

Hazel Lee


Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.

Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος



Και στο τέλος, δεν είναι τα χρόνια της ζωής σου που μετράνε. Είναι η ζωή στα χρόνια σου.

Abraham Lincoln


Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.

Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963

Labels:

Σχόλια

  1. Mia Petra28 Μαΐου 2015 στις 2:13 μ.μ.

    Κική, τελικά το βιβλίο σου όντως είναι καλοτάξιδο, αφού έχει γνωρίσει τόσους "προορισμούς"! :)) Καλό μεσημέρι Κικάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου17 Ιουνίου 2015 στις 9:34 π.μ.

      Κανω οτι καλυτερο μπορω αγαπημενη μου. Η αληθεια ειναι πως το χαιρομαι πολυ και εχω πολλες ιδεες!
      Φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  2. Funky Monkey28 Μαΐου 2015 στις 2:48 μ.μ.

    Ωραίες φωτογραφίες, ειδικά η πρώτη!
    Έτσι, Κική μου, τα Λάφυρά σου να πάνε παντού... αυτό σου εύχομαι!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραιοζήλη!28 Μαΐου 2015 στις 3:11 μ.μ.

    Πολύ όμορφο αυτό που γράφει...καιρός να βάλουμε ζωή στα χρόνια μας ;)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28 Μαΐου 2015 στις 4:24 μ.μ.

    Τα έδεσες άψογα τα αποφθέγματα με τις φωτό!! Ειδικά οι δυο πρώτες μου άρεσαν τόσο!!
    Εδώ γίνεται πράξη το, ένα βιβλίο σε ταξιδεύει!! Ωραία έμπνευση!! Φιλιά πολλά Κική μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου17 Ιουνίου 2015 στις 9:36 π.μ.

      Χαιρομαι που σου αρεσε ο ολος συνδυασμος Μαριλενα μου.
      Εχω κανει πολλα ακομη, θα τα ανεβασω συντομα.
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  5. Μαρία Κανελλάκη28 Μαΐου 2015 στις 10:08 μ.μ.

    Εύχομαι το βιβλίο σου να έχει τη διαχρονικότητα και την αναγνώριση του παλιού ντεσεβό!
    Υπέροχες και νοσταλγικές οι φωτογραφίες σου Κική μου.
    Καλό βραδάκι!

    (μου αρέσει πολύ κι η φωτογραφία σου... μάτια από τοπάζι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου17 Ιουνίου 2015 στις 9:37 π.μ.

      Τι ομορφη ευχη! Και τη ομορφο κοπλιμεντο!
      Ευχαριστω πολυ αγαπημενη μου! Να εισαι παντα καλα!

      Φιλακια πολλα! <3

      Διαγραφή
  6. Giannis Pit.28 Μαΐου 2015 στις 11:07 μ.μ.

    Πολύ όμορφο........οι φωτογραφίες γεμάτες ευαισθησία και τρυφερότητα.
    Πολύ όμορφες εμπνεύσεις θα έλεγα. Καλό βράδυ Κική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. nikol28 Μαΐου 2015 στις 11:13 μ.μ.

    Ομορφα λόγια με υπέροχα ταξίδια για τα ΄΄λάφυρα΄΄ σου Κική μου !!!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σεβάχ ο Θαλασσινός28 Μαΐου 2015 στις 11:55 μ.μ.

    Nice combination!!
    Καλό βράδυ, Κική μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελενα Λ.29 Μαΐου 2015 στις 8:35 π.μ.

    Εύχομαι το βιβλίο σου να το αγαπάει ο κόσμος για πολλά χρόνια όπως και το νρεσεβο που το λατρεύω!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. love2love29 Μαΐου 2015 στις 9:34 π.μ.

    καλό σκ και δημιουργικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »