Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΆΓΓΕΛΟ...

ή μάλλον για έναν ακόμη άγγελο..... :(


Άγγελος με τους αγγέλους - Μίλτος Πασχαλίδης 
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης


Η μέλισσα και ο άγγελος - Λουδοβίκος των Ανωγείων 
Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων 
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων 

........................................................................................................ :΄(
Labels:

Σχόλια

  1. syros2js5 Μαΐου 2015 στις 10:56 π.μ.

    ....
    Ελπίζω να έρθει η Θεία Δίκη...
    Φιλί γλυκό, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Μαΐου 2015 στις 11:25 π.μ.

      και εγω το ελπιζω...
      τι να πω... αναυδη!

      καλημερα μελανουρι μου!

      Διαγραφή
  2. Ελενα Λ.5 Μαΐου 2015 στις 11:53 π.μ.

    Δεν έχω τι να πω Κική μου δεν μπορώ να διαχειριστώ καθόλου τέτοια πράγματα δεν το χωράει το μυαλό μου καθόλου!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κική Κωνσταντίνου5 Μαΐου 2015 στις 1:19 μ.μ.

    Καταλαβαινω πως νιωθεις φιλη μου!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νικόλας Τσάρας5 Μαΐου 2015 στις 2:18 μ.μ.

    δεν χωράνε λόγια !!! φέτος τι να πώ έχει ξεφύγει η κατάσταση και το μυαλό εντελώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Rena Christodoulou5 Μαΐου 2015 στις 3:37 μ.μ.

    Χωρίς λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος5 Μαΐου 2015 στις 6:59 μ.μ.

    Ωχ Παναγια μου.. Για το κοριτσακι, ε;;;
    Αν ειναι δυνατον...
    Κικη μου τι να πει καποιος.. Τι;; 😢


    Να σου ευχηθω καλη βδομαδα να χεις γλυκο μου κσι καλο μηνα. Σε φιλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. DIMI5 Μαΐου 2015 στις 10:17 μ.μ.

    Μέ έχει συγκλονίσει πολύ,Κική μου!
    Φρίκη!Κρίμα στό αγγελούδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία Έλενα5 Μαΐου 2015 στις 10:29 μ.μ.

    Δεν έχω καθόλου λόγια
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Giannis Pit.6 Μαΐου 2015 στις 1:17 π.μ.

    Σαν βουλιάξεις στα σκοτάδια του μυαλού και στα υπόγεια του ανθρώπινου βάλτου τότε με μιας αντιλαμβάνεσαι την ηθική υπεροχή του κόσμου των ζώων απέναντί μας.
    Ένα τέτοιο έγκλημα είναι αδύνατον να διαπραχθεί από ένα ζώο όσο αιμοβόρο και αν είναι.
    Καλή συνέχεια Κική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΧΤΙΔΑ6 Μαΐου 2015 στις 8:47 π.μ.

    Η ψυχή όλων μαύρισε αυτές τις μέρες φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. morfeas7 Μαΐου 2015 στις 1:57 π.μ.

    Αυτοί.
    Αυτοί που ψάχναν χρόνια
    "κανά Ρωσιδακι να βγάλουν γούστα",
    είναι που λένε πουτάνα τη μάνα,
    αυτοί είναι που ζητούν κρεμάλες,
    είναι εκείνοι που αγόραζαν παιδιά
    και μετά απαιτούσαν θάνατο στον πωλητή
    φρέσκιας σάρκας.
    Αυτοί που άκουγαν για χρόνια
    το τέρας να χτυπάει,
    αυτοί που δεν έκαναν τίποτα,
    αυτοί που νοιάζονται για τη βρωμιά
    της βολής τους,
    αυτοί ρε φωνάζουν για εκδίκηση,
    αυτοί που δεν κάνουν τίποτα
    για να σωθούν ζωές
    ζητάνε τιμωρία θανάτου
    σε όσους αφαιρούν ζωές
    και ξεχνάνε πως η σιωπή τους
    σκοτώνει όσο σκοτώνει και το τέρας,
    αυτοί που σε λίγα χρόνια
    βρωμιάρα θα σε έλεγαν,
    αυτοί θέλουν με αίμα
    το άδικα χαμένο αίμα σου
    να τιμήσουν.
    Και είναι όλοι τους Χριστιανοί,
    και όλοι τους καλοί άνθρωποι.
    Καθώς πρέπει φιγούρες
    σε κοινωνία υποκριτών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Ιουνίου 2015 στις 8:49 π.μ.

      υπαρχουν κι αυτοι Μορφεα μου εχεις δικιο, τουλαχιστον δε σκοτωσαν... ακομη...

      Διαγραφή
  12. Apokalipsis9997 Μαΐου 2015 στις 2:02 π.μ.

    Οι άγγελοι τουλάχιστον βρίσκονται στον ουρανό... Αλίμονο στους επίγειους σατανάδες που η διαστροφή τους εκτονώνεται στα παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ANNA FLO7 Μαΐου 2015 στις 10:46 π.μ.

    Είμαι συγκλονισμένη.......................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σμαραγδάκι- Ρούλα9 Μαΐου 2015 στις 11:18 μ.μ.

    Τα είπε όλα ο Μορφεας πιο πανω... .. !!!! Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
12 σχόλια
Read more »