ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Σήμερα, θέλω να καλέσω τους φίλους που μπορούν, να αποστείλουν τα βιβλία τους, στη νεοσύσταση δανειστική βιβλιοθήκη του 18ου Δημοτικού Σχολείο Κατερίνης. Καταλαβαίνω πως υπάρχουν πολλές δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν ανάγκες, κατανοώ πως είναι δύσκολο για τον κάθε συγγραφέα που μένει μακριά, να πληρώνει μόνος τα ταχυδρομικά έξοδα, μα θέλω πολύ να σας ενημερώσω για αυτήν την κινητοποίηση.

Προσωπικά, όσο μπορώ βέβαια, έχω στείλει τα βιβλία μου σε αρκετές από αυτές, ήμουν παρούσα και τις δύο χρονιές στο Ράφι της Αγάπης, τα πρόσφερα στις Χαλκίδα που κατοικώ όσο και σε κάποιες της Βόρειας Εύβοιας που μεγάλωσα, πρόσφατα απέστειλα και στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυγύρου Χαλκιδικής, όπου μου έστειλαν και φωτογραφίες των βιβλίων από τα ράφια τους, κάτι που με συγκίνησε και με έκανε να αισθανθώ ακόμη περισσότερο τυχερός και ευγνώμων άνθρωπος.

Όπως το θέμα της ανάρτησης είναι άλλο. 
Ας το δούμε, λοιπόν.

Γιατί πάντα είμαστε κοντά σε τόσο όμορφες πρωτοβουλίες.
 
Στηρίζουμε κάθε ευαισθητοποιημένη κίνηση και δεν ξεχνάμε ποτέ τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω της. Εμείς βλέπουμε το αποτέλεσμα αλλά η κινητοποίηση, σίγουρα είναι δύσκολη, απαιτητική και χρονοβόρα. Μπράβο στην Ένωση Συγγραφέων Πιερίας και σε όσους λογοτέχνες απέστειλαν τα έργα τους. Νιώθω χαρά και υπερηφάνεια βλέποντας τόσο τα "λάφυρα" όσο και τους "φεγγίτες" ανάμεσά τους. Ευχαριστώ για αυτό το συναίσθημα. Συγχαρητήρια και καλή αρχή στην δανειστική βιβλιοθήκη του 18ου Δημοτικού Σχολείο Κατερίνης. Εύχομαι να γεμίσει και να αγκαλιαστεί με θέρμη από τα παιδιά, τους γονείς, τους δασκάλους και τους Ανθρώπους, γενικότερα.

Eugenia Kortsari και Γιώτα Τσερτεκίδου μιας και ξέρω εσάς αν και είμαι σίγουρη πως όλα τα μέλη της Ένωσης συνεισφέρουν, μέσα από την καρδιά μου, Μπράβο και Ευχαριστώ. Να μεγαλώσει η βιβλιοθήκη και να γεμίσει με καλά βιβλία. 

Για αυτό το λόγο φίλοι, όσοι μπορείτε και θέλετε, στηρίξτε τη με τα δικά σας έργα. 

Κάπου ανάμεσα στις πιθανές μου σκέψεις εισβάλλεις στον κόσμο μου και η πόρτα πίσω σου κλείνει.
Ο αέρας εχει ήδη κοπάσει.

Με πλησιάζεις με αργά, καταιγιστικά βήματα.
Η εκτυφλωτική, χρυσαφιά σου λάμψη με ζαλίζει!

Χρειάζομαι λίγα λεπτά ώστε να συνηθίσω στο δυνατό φως που σαν φακός εκπέμπεις.
Παρατηρώ τη μορφή και τα ρούχα σου!

Κανονικό, γυναικείο ύψος.
Πλούσιες αναλογίες σώματος.
Μακριά, ανοιχτόχρωμα, λεπτά φρύδια.
Γαλαζοπράσινα, γατίσια μάτια που δίνουν μια αέρινη δυναμική στο υπόλοιπο καλυμμένο με πολλούς χρωματισμούς της άμμου και του κεχριμπαριού πρόσωπό σου και πυρόξανθα φουντωτά μαλλιά που καταλήγουν σε μια μακριά, πλουμιστή κοτσίδα που κοσμεί τη δεξιά πλευρά του κορμιού σου.
Πολύ μακριά μαλλιά!
Θαρρώ πως λίγο ακόμη και θα αγγίξουν τα γόνατά σου!

Φοράς ένα ένδυμα που παραπέμπει σε παραδοσιακή, γυναικεία φορεσιά της Ινδίας.
Το σάρι που τυλίγει την ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα σου έχει χρώμα χρυσοκίτρινο και μικρές, κρυστάλλινες, πορτοκαλί πέτρες το κοσμούν δίνοντάς του έτσι μια έντονα δυναμική χάρη.

Σε βλέπω να διαβαίνεις ξυπόλητη την άμμο και απορώ που δείχνεις να μην επηρεάζεσαι απο την καυτή λάβα που ξεχειλίζει.
Σκέφτομαι πως έχω παραληρήσει.
Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά όλο αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά μου.
Στέκεσαι αγέρωχη και με κοιτάς στα μάτια.
Ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα και είσαι ακόμη εκεί!
Σε κοιτώ προσεκτικά!
Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο για να σκεφτώ τι πρέπει να κάνω.

Να φοβηθώ ή να μακαρίσω;
Νιώθω την ανάσα σου και ρίγη τρυπούν το κορμί μου.

Σκύβεις για να με μελετήσεις.
Απλώς σε κοιτάζω.

Παρατηρώ πως τα μαλλιά σου τα στολίζουν χρυσές αλυσίδες σε σχήμα τριγωνικών λουλουδιών.
Το ίδιο και το σώμα σου.
Χρυσά κοσμήματα ειναι παντού διάσπαρτα πάνω του.
Ακόμη και στα γυμνά δάχτυλα των ποδιών σου μπορώ να δω δαχτυλίδια.

Μόλις διαπίστωσα πως το μέτωπό σου το κοσμεί ένα πορτοκαλοκόκκινο «τρίτο» μάτι.
Αφυπνίζει την ψυχή σκέφτομαι και αρχίζω να αναρωτιέμαι τι δουλειά έχεις στην έρημο και μάλιστα ντυμένη έτσι.

~~ Από την "Μέρα" των "Λαφύρων" μου

Το κλάμα της μαυροφορεμένης γυναίκας δυναμώνει και μοιάζει με κάλεσμα!
Θέλω να πάω να βοηθήσω μα φοβάμαι! Δεν το κάνω!

Ξαφνικά η γη τρίζει! Τρομοκρατούμαι και τρέχω κοντά στην εικόνα που σαν σωστική λέμβος έχει απλωθεί μπροστά μου! Για ένα λεπτό σκέφτομαι αν θέλω να γίνω μέρος της αλλά η έρημος που ανοίγει διάπλατα πίσω μου με κάνει να μη σκεφτώ και να «πηδήσω» μέσα στο νέο, ουτοπικό μου κόσμο.

Είμαι τόσο κοντά στη γυναίκα που κλαίει και η ανάσα μου κόβεται!
Κάνω ένα βήμα εμπρός!
Σκέφτομαι!
Κάνω ένα βήμα πίσω και νιώθω τοίχο!
Κοιτάζω πίσω μου και το πέρασμα που είχα δει νωρίτερα μπροστά μου εχει γίνει ένας σκληροτράχηλος τοίχος.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο!
Ή θα μείνω εκεί ή θα σε πλησιάσω.
Η στασιμότητα σίγουρα δε με βοηθά! Η γενναιότητα όμως, μπορεί να οδηγήσει σε μια εφικτή λύση.

Σε πλησιάζω και βλέπω την πλάτη σου! Πάει πάνω κάτω από τα αναφιλητά σου.
Σε ακουμπάω μα εσύ συνεχίζεις απτόητη να κλαις.

Σε χαϊδεύω απαλά προσπαθώντας να απαλύνω τον πόνο σου μα διακρίνω πως χιλιάδες πληγές υπάρχουν κάτω από τη μαύρη νυχτικιά σου.
Σα να σε έχουνε χτυπήσει με βούρδουλα νιώθω και παγώνω στη θέση μου.

Σταματάς να κλαις! Η πλάτη σου δεν κουνιέται πια.
Βλέπω το μαύρο μαντήλι του κεφαλιού σου να κουνιέται και καταλαβαίνω πως γυρνάς εμπρός.

Στην όψη σου τα χάνω!
Είσαι η γυναίκα της ερήμου μα με άλλα ρούχα και σε άλλη ηλικία. Δείχνεις να έχεις μεγαλώσει και τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου έχουν αγριέψει πολύ.

Τρανταχτά γέλια ειρωνείας αντιλαλούν στο χώρο!
Σηκώνομαι ευθύς και τρέχω στον τοίχο.
Γίνομαι ένας μικρός μπόγος και τυλίγομαι σαν κουβάρι στη γωνιά του.

Μοιάζεις να έχεις θεριέψει.
Σηκώνεσαι όρθια και γελάς τόσο δυνατά που νομίζω πως θα πέσει το ταβάνι να μας πλακώσει.
Ήδη καποια κομμάτια του εχουν αρχίσει να ξεκολλούν!

Φοβάμαι τόσο πολύ που αρχίζω να κλαίω από το φόβο μου!
Οσμίζομαι τη σαπίλα των μπάζων που πέφτουν πάνω μου και κλείνω τα μάτια σε μια προσπάθεια να κάνω όσο ανώδυνο γίνεται τον θάνατό μου.

Και ξαφνικά ησυχία!

 

~~ Από την "Μέρα" των "Λαφύρων" μου

Οι φωτογραφίες είναι από την Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυγύρου Χαλκιδικής και φυσικά είναι μία κίνηση για όλους τους συγγραφείς που προσφέρουν τα βιβλία τους. Ευχαριστώ θερμά τον κο Νικόλαο Πιτσιόρλα για την κίνηση αυτή.

Αυτά για την ώρα, εκφραστικοί μου. 
Να περνάτε όμορφα.