Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

O ΆΝΘΡΩΠΟΣ (ΜΕΣΑ ΜΑΣ) ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΡΕΤΗ.




Η καλοσύνη μέσα στον άνθρωπο είναι η μόνη αληθινή και υπέροχη αρετή. Είναι η πρώτη και ίσως η μοναδική που πρέπει οι θρησκείες να εμπνέουν στους ανθρώπους, γιατί περιλαμβάνει μέσα της όλες σχεδόν τις άλλες.




Γιατί οι δεκτικοί, όπως συνηθίζω να λέω, άνθρωποι,  είναι πολλοί και κάθε μέρα αυξάνονται. Οπότε, ακόμη υπάρχει ελπίδα.


Πρέπει να ήταν αρχές καλοκαιριού του 2013, όταν εμφανίστηκε στο μπλοκόσπιτό μου και άφησε το πρώτο του σχόλιο. Θυμάμαι ήταν τότε που είχα κάνει την επάνοδο μου στον κόσμο των μπλοκς μετά από μία μεγάλη μου αποχή, κάτι που πιστεύω παθαίνουν αρκετοί μπλοκερς και το βρίσκω λογικό.

Θυμάμαι, με είχε εντυπωσιάσει η γλυκύτητα και η καλοσύνη που έρεε ακόμη και στο γραπτό του λόγο. Επίσης, χωρίς να ξέρω, καταλάβαινα πως αυτός ο άνθρωπος, περνούσε εκείνη την περίοδο, κάπως δύσκολα στη ζωή του. Χαίρομαι που τώρα είναι όλα καλά! 

Άρχισα που λέτε, να επισκέπτομαι τακτικά τα μπλοκ του και να επικοινωνούμε μέσω σχολιασμών, όπως είθιστε σε αυτού του είδους τις επικοινωνίες.

Έβλεπα έναν άνθρωπο που ομολογουμένως με συμπαθούσε και με τον καιρό άρχισε να πιστεύει σε εμένα και μάλιστα, φρόντιζε να μου δείχνει την πίστη αυτή με πολλούς τρόπους. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που ότι δέχονται, το προσφέρουν εις διπλούν και αυτό προσπαθώ σε κάθε περίπτωση να κάνω. Όμως ο Νίκος είναι τόσο γενναιόδωρος που δεν μπορώ να τον προφτάσω! :)

Όταν βγήκαν τα Λάφυρα, ήταν από τους πρώτους μπλόκερς που τα απέκτησε, στηρίζοντάς με στο δειλό αυτό μου βήμα και επειδή δεν ήταν ο μόνος αλλά ήσασταν πολλοί, όλοι εσείς που ξέρετε ποιοι είστε, σας ευχαριστώ (ξανά και ξανά).

Έπειτα, φρόντισε να μου στείλει φωτογραφίες τους από δικά του αγαπημένα μέρη, τόπο κατοικίας και καταγωγής του. Στα λινκ που σας δίνω, μπορείτε να απολαύσετε το φωτογραφικό, οδοιπορικό τους:

Στο Γιοφύρι της Άρτας: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/02/ta.html
Στον Άγιο Αχίλλιο και στην Πεζογέφυρα του Πηνειού ποταμού: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/03/blog-post_2.html
Στο Πάρκο Αλκαζάρ της Λάρισας: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/03/ta.html
Στη Λάρισα, κοντά σε πράγματα που αποκαλούν πόλο έμπνευσης για εμένα, συμβολικά, συχνά τα χρησιμοποιώ και το πιο σημαντικό, τ' αγαπώ από όσο μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου. Σίγουρα σε αυτό βοηθάει και η καταγωγή μου, το χωριουδάκι μου που πρωτοστατεί σε αυτά τα αντικείμενα να πω; Καταστάσεις θα ομολογήσω: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/03/h.html

Όμως, δεν είναι μόνο αυτά. Για τους "Φεγγίτες", ομοίως, έπραξε το ίδιο.   Στην Κρήτη αυτή τη φορά. Όσοι παρακολουθείτε το ίνσταγκραμ και το φεισμπουκ μου, θα τις έχετε δει, σύντομα όμως θα τις δημοσιεύσω και εδώ. 

Και η πολύτιμη βοήθειά του, δεν σταμάτησε εδώ. Συνεχίστηκε.

Σας έχω πει το σκηνικό, θα το επαναλάβω συνοπτικά. Κάθομαι σε μια καφετέρια στην παραλία της Χαλκίδας με αγαπημένη μου φίλη, έχουν κυκλοφορήσει "τα Λάφυρα" και της λέω πόσο μα πόσο πολύ θα ήθελα να είχα βίντεο για το βιβλίο μιας και είχα δει στο youtube πολλά να κυκλοφορούν. Εκείνη προσπαθεί να σκεφτεί τρόπο να μάθει να μου φτιάξει ή να σκεφτεί ποιος απο την παρέα θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο και ξαφνικά από το πουθενά, χωρίς να το ξέρω και χωρίς καν το ζητήσω (αν και μάλλον το είχα ήδη ζητήσει από το σύμπαν), μου στέλνει η γλυκιά και αγαπημένη Μαριλένα, το πρώτο βίντεο των "Λαφύρων". Δε θα το ξεχάσω ποτέ μα ποτέ και θα είναι πάντα το πρώτο μου βίντεο. Ευχαριστώ για ακόμη μία φορά. Ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο, χωρίς να ξέρω τίποτα, ήταν η ξεχωριστή μου έκπληξη.

Παρακαλώ, να το θυμηθούμε εδώ: 


Επιμέλεια βίντεο: Μαρία - Ελένη Φραγκαδιάκη
Αποσπάσματα από την ποιητική μου συλλογή, Τα λάφυρα της ψυχής μου. 
σειρά κήπος- επιμέλεια έκδοσης mystory 
Η μουσική επένδυση είναι από: Mattia Cupelli - In Quel Sorriso 
Οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο

Και δεν έχει προλάβει η χαρά μου να καθησυχαστεί, έρχεται μήνυμα από τον Νίκο Μουσαβερέ  πως μου έφτιαξε κάτι σαν δώρο για τα "Λάφυρα" και ευχόταν να μου αρέσει. Ακούστε, ευχόταν, να μου αρέσει! Δε θα γινόταν να μη μου αρέσει βέβαια, κάτι που δημιουργήθηκε από έναν συνάνθρωπό μου, με αγάπη για εμένα, αλλά πραγματικά όταν είδα το αποτέλεσμα, λέω μα είναι δυνατόν να μη μου αρέσει; Ένιωσα ο πιο τυχερός και ευγνώμων άνθρωπος του κόσμου. (πριν λίγες μέρες σκεφτόμουν πόσο πολύ ήθελα να μπορούσα να φτιάξω ένα βίντεο για το βιβλίο και ξαφνικά βρέθηκα με δύο καταπληκτικές δημιουργίες που εμφανίστησαν ως απομηχανής θεός)

Υπενθυμίζω πως αφιλοκερδώς τα επιμελήθηκαν, χωρίς να το ξέρω και χωρίς να τους τα ζητήσω. Αυτό και μόνο αυτό δείχνει το τι άνθρωποι είναι, τόσο η Μαριλένα όσο και ο Νίκος. Και ξέρω, πως τώρα που θα διαβάζουν αυτές τις γραμμές θα ντρέπονται αλλά δε με νοιάζει. (χαχαχα)

Οφείλω να τα υπενθυμίζω, είναι βαθιά μου ανάγκη!

Ο Νίκος επιμελήθηκε και το βίντεο για τους "Φεγγίτες", το δεύτερο βιβλίο και μπορείτε να τα απολαύσετε και τα δύο εδώ:



Επιμέλεια βίντεο: Νίκος Μουσαβερές  (nikos mous)
Αποσπάσματα από την ποιητική μου συλλογή, Τα λάφυρα της ψυχής μου. 
σειρά κήπος- επιμέλεια έκδοσης: mystory

Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στον Αμερικανό συνθέτη και ράπερ Zack Hemsey και φέρει τον τίτλο "The Way"(2011).
Οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο
  



Επιμέλεια βίντεο: Νίκος Μουσαβερές  (nikos mous)
Αποσπάσματα από την ποιητική μου συλλογή, Οι φεγγίτες της ζωής μου. 
σειρά κήπος- επιμέλεια έκδοσης: mystory 

Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στο διακεκριμένο και πολυβραβευμένο Γερμανό συνθέτη και μουσικό παραγωγό Hans Florian Zimmer. Φέρει τον τίτλο "Lost but won"(2013) και περιέχεται στο άλμπουμ "Rush".
Οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο

Σε περασμένη ανάρτηση, σας είχα αναφέρει την ημερίσια τους εκδρομή, εδώ, στη Χαλκίδα.
Το καλοκαίρι όμως του 2016 είχα επισκεφτεί  τη Λάρισα και τους είχα γνωρίσει οικογενειακώς. Έχει δύο υπέροχες κόρες. 
Το πιο σημαντικό σημείο της γνωριμίας μας, τότε, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν όταν φεύγοντας, μου δώρισε έναν στυλό - κειμήλιο, θα μπορούσα να πω, για να υπογράψω το πρώτο αντίτυπο των Λαφύρων στην παρουσίαση που θα έκανα το Φθινόπωρο, στην Χαλκίδα. Μάλιστα, εικόνα χαραγμένη στη μνήμη μου, όταν η μικρή του κόρη, τον σκούντηξε, για να μην το ξεχάσει.

Είμαι κερδισμένη γιατί έχω ανθρώπους κι όπως όλα δείχνουν θα τους έχω για πάντα!


Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα!

Κι ελπίζω, στο άμεσο μέλλον, να μου δωθεί η ευκαιρία να πραγματοποιήσω ένα όνειρο που έχω οραματιστεί. Να παρουσιάσω τα βιβλία στη Λάρισα μαζί με τον δημιουργό των βίντεο, που κερδίζουν άμεσα τις εντυπώσεις. Ακούς Νίκο; :)
Πιστεύω πως αυτή η κοινή εμφάνιση θα είναι διαφορετική.




Τον Νίκο, μπορείτε να τον συναντήσετε στις εξής γωνιές του διαδικτύου και στα κανάλια του στο youtube με περισσότερες βιντεοεκφράσεις του:


nikos mous 

Mr. Lonely

 

Και για κλείσιμο δύο αγαπημένα μου βίντεο:

 

 

RORY GALLAGHER - MOONCHILD + στίχοι

 

 

RORY GALLAGHER - SHADOW PLAY + στίχοι

 

Αυτά για την ώρα, εκφραστικοί μου.

Να περνάτε όμορφα.

 

 

 

Πάνω απ' όλα να είσαι καλός. Η καλοσύνη αφοπλίζει περισσότερο από καθετί άλλο τους ανθρώπους

 Ανρί Λακορντέρ



Σχόλια

  1. Είσαι τυχερή! Και σου αξίζει να σε αγαπούν! Έχεις ανθρώπους αληθινούς φίλους πλάι σου και είναι Θεού δώρο. Να σαι καλά.
    Η ανάρτησή σου που αφορά αγαπημένους σου φίλους που σου στάθηκαν σε τιμά
    Πάντα πλάι σου να υπάρχουν φίλοι Κική μου και το Σύμπαν να είναι ανοικτό στις επιθυμίες σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οπως γράφει κι η Αννούλα να χεις πάντα κοντά σου ανθρώπους να σε νοιάζονται Κική μου!! Υπέροχη και προσεγμένη η δουλειά του Νίκου!! Και στην μουσική και στις εικόνες!!
    Οσο για το δικό μου βιντεάκι, δεν ήταν τίποτα, πραγματικά απλά μια σκέψη που υλοποιήθηκε. Δεν χρειάζεται να.. Κική μου.. Καταλαβαίνεις..
    Σε φιλώ πολύ και να ξέρεις παντού υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζοναται. Για όλους μας. Το μαθαίνουμε δεν το μαθαίνουμε εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Hello!! I'am glad to read the whole content of this blog and am very excited.Thank you.
    ,ผลบอลเมื่อคืน
    v

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκά...

Από την Άλλη Πλευρά

    Πηγή Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό όταν ο Δημήτρης πήρε στα χέρια του τον φάκελο. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που τον έκανε να νιώθει σαν να ήρθε από το παρελθόν, από ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του, που δεν ήθελε να θυμάται. Ήταν το είδος του φακέλου που θα πετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν είχε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι. Άνοιξε τον φάκελο αργά, λες και το περιεχόμενό του θα μπορούσε να τον τραυματίσει, κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά τσαλακωμένα χαρτιά, βρήκε ένα παλιό κασετόφωνο. Το κρατούσε στα χέρια του, κοιτώντας το με μια αίσθηση αμηχανίας, σα να είχε ανοίξει έναν θησαυρό που δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Το κασετόφωνο ήταν ακριβώς το ίδιο όπως εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι γονείς του όταν ήταν μικρός, από εκείνα τα μοντέλα που ακούγονταν σαν να παίζουν με χαμηλή ένταση ακόμα κι όταν ήταν στο τέρμα. Μόνο που αυτή η συσκευή δεν είχε καμία ετικέτα, καμία ένδειξη για το ποιος ήταν ο αποστολέας ή το περιεχόμενό της. Το μόνο που υπήρχε πάνω ήταν μία κασέτ...