Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Βαθιά συγκινημένη, που σήμερα, παγκόσμια ημέρα Ποίησης, κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο περί "Φωτογραφίας και Ποιήσεως" του καλλιτέχνη Panagiotis Ftaras L, "Χωροχρόνος 2013-2018'', που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Όστρια Ένα συμβολικό δώρο για την μετέπειτα συνεργασία μας, μιας και που στον "Χωροχρόνο 2" θα συμμετέχω και εγώ με δύο δικά μου ποιήματα σε δύο εξαιρετικές λήψεις του. Τιμή και χαρά μου! Ευχαριστώ πολύ!!! Ιδιαιτέρως ενθουσιασμένη με την νέα μας συνεργασία! 














Βιογραφικό Panagiotis Ftaras L

Ο Παναγιώτης Φτάρας γεννήθηκε το 1976 στη Νυρεμβέργη Γερμανίας. Κατάγεται από την Γανόχωρα, χωριό της Πιερίας.
Επαναπατρίστηκε το 2004 όπου εγκαταστάθηκε προσωρινά στη Θεσσαλονίκη.
Από το 2006 διαμένει και εργάζεται στην Κατερίνη.
Σπούδασε «Γραφιστική» στο Τ.Ε.Ε. Θεσσαλονίκης, ειδικότητα «Γραφικών Τεχνών του Τομέα Καλλιτεχνικών Εφαρμογών», καθώς και στο I.E.K. Κατερίνης, ειδικότητα «Σχεδιαστής μέσω Ηλεκτρονικών Συστημάτων».
Εργάστηκε από το 2006 έως το 2017 στην Αρχαιολογική Υπηρεσία της Κατερίνης ως Γραφίστας, Σχεδιαστής και Φωτογράφος.
Φωτογραφίζει περίπου δώδεκα χρόνια, δημιουργώντας κυρίως ασπρόμαυρες εικόνες.
Από το 2015 είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος.
Του έχει απονεμηθεί το 1ο Βραβείο Φωτογραφίας, στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εικαστικών, που διοργανώνεται από τον σύλλογο, υπό τον τίτλο “Παράλληλοι δρόμοι”.
Από το 2015 είναι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας όπου διδάσκει την τέχνη της φωτογραφίας.
Από το 2017 είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
Το 2016 ίδρυσε την Φωτογραφική Ομάδα Κατερίνης στο Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας.
To 2017 η ποιητική συλλογή της Ειρήνης Γκόλτσιου, υπό τον τίτλο "Υπέρηχοι", από της εκδόσεις Εντευκτήριο, φέρει την φωτογραφία του στο εξώφυλλο.
Το 2018 συμμετέχει με τρία έργα του, στο εικαστικό λεύκωμα «50 Σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί δημιουργοί», από τις εκδόσεις Όστρια.
Το 2018 εκδίδει τον «Χωροχρόνο», που είναι το πρώτο του φωτογραφικό λεύκωμα, που συνοδεύεται με λογοτεχνία, με 126 φωτογραφίες και 69 λογοτεχνικά κείμενα, με την συμμετοχή 22 λογοτεχνών, από τις εκδόσεις Όστρια.
Το καλοκαίρι 2018, φωτογραφίζει ως επίσημος φωτογράφος, το Φεστιβάλ Ολύμπου.
Στις 20 Ιανουαρίου 2019, η έκθεση φωτογραφίας του Χωροχρόνου, συμπράττει στην μουσική παράσταση του Λουδοβίκο των Ανωγείων, που πραγματοποιήθηκε στην Κατερίνη, στο Άλλο...Καφενείο.
Τα τελευταία δύο χρόνια το ενδιαφέρον του στρέφεται στη φωτογραφία θεάτρου.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε μία ατομική καθώς επίσης και σε περισσότερες των τριάντα ομαδικών εκθέσεων, τόσο στην Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα - κανάλι του:
facebook , Panagiotis Ftaras
youtube, Παναγιώτης Φτάρας
Και στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
panosf_kat@yahoo.gr

Σχόλια

  1. Καλοδεχούμενα τα δώρα Κική μου. Και αναδεικνύουν όμορφες ανθρώπινες σχέσεις. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να το χαρείς Κική μου και μπράβο για τη συμμετοχή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ από Καρδιάς για τον Χαρακτήρα, και τα καλά της Λόγια Κική. Η χαρά μου μεγάλη, ως προς την μετέπειτα συνεργασία μας στον Χωροχρόνο 2, όπως και την τιμή, να φέρουν η φωτογραφίες μου την δική σου ποίησή, που εμπιστεύομαι εδώ και πολύ καιρό... Να είσαι καλά πάντα, σου εύχομαι Κική Κωνσταντίνου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...