Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θα Ξημερώσει - Κική Κωνσταντίνου

 
 
Πολλές φορές αναρωτιέμαι,
μήπως είμαι καταδικασμένη να αγαπώ… θανάσιμα, 
ή καταδικασμένη, να μην αγαπηθώ καθόλου.

Δεν γνωρίζω αν είναι το ίδιο, ή τί μπορεί να είναι χειρότερο,
ξέρω όμως, πως πονάω όσους αγαπώ – πληγώνοντας - 
στην ουσία, εμένα. Τον εαυτό μου.
Αυτόν,
τον τόσο ευαίσθητο, σκληροτράχηλο, φίλο μου.

Λένε πως η αγάπη παιδεύει,
το βλέπω, το νιώθω, το ζω και πολλές φορές - το αποζητάω - λες και μέσα από όλη αυτή την αντιξοότητα, μπορεί να επέλθει η λύτρωση.
Λένε πως η αγάπη σε κάνει δυνατό/δυνατή, πως σε μαγεύει.
Το ζω… μα πάλι, δεν διακρίνω διαφορά στις όποιες αντιπαλότητες των «εκατέρωθεν» κινδύνων.

Στα μάτια μου, συγκεντρώνονται μικρά μικρά σύννεφα, μπορώ να δω την Γλυκιά Χαραυγή Ανθρωποθυσίας να έρχεται,
γλυκά να ξυπνά, να ημερώνει.

Εγώ ξέρω
και προσμένω
και ακολουθώ

Ακούω τους θορύβους
τα χτυπήματα
το φόβο
το ρίσκο
όλα ακούγονται - επικίνδυνα – μέσα στο κεφάλι μου
όλα αναζητούν θαλπωρή μα το «μένος» εγγίζουν

Εγώ ξέρω
και προσμένω
και ακολουθώ

Όπου να ’ναι, θα ξημερώσει

~~ Θα Ξημερώσει - Κική Κωνσταντίνου

_________

Photo credits:
Panagiotis Ftaras L


Mε αφορμή την φωτογραφική - ποιητική συλλογή (φωτογραφικό λεύκωμα) "Χωροχρόνος 2" που θα κυκλοφορήσει ο αγαπητός φωτογράφος Panagiotis Ftaras L μετά την συλλογή "Χωροχρόνος 1" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια και κρατάω ήδη στα χέρια μου και απολαμβάνω.

Σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή!!
Καλή μας συνεργασία.

Βιογραφικό σημείωμα καλλιτέχνη:

Ο Παναγιώτης Φτάρας γεννήθηκε το 1976 στη Νυρεμβέργη Γερμανίας. Κατάγεται από την Γανόχωρα, χωριό της Πιερίας.
Επαναπατρίστηκε το 2004 όπου εγκαταστάθηκε προσωρινά στη Θεσσαλονίκη.
Από το 2006 διαμένει και εργάζεται στην Κατερίνη.
Σπούδασε «Γραφιστική» στο Τ.Ε.Ε. Θεσσαλονίκης, ειδικότητα «Γραφικών Τεχνών του Τομέα Καλλιτεχνικών Εφαρμογών», καθώς και στο I.E.K. Κατερίνης, ειδικότητα «Σχεδιαστής μέσω Ηλεκτρονικών Συστημάτων».
Εργάστηκε από το 2006 έως το 2017 στην Αρχαιολογική Υπηρεσία της Κατερίνης ως Γραφίστας, Σχεδιαστής και Φωτογράφος.
Φωτογραφίζει περίπου δώδεκα χρόνια, δημιουργώντας κυρίως ασπρόμαυρες εικόνες.
Από το 2015 είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος.
Του έχει απονεμηθεί το 1ο Βραβείο Φωτογραφίας, στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εικαστικών, που διοργανώνεται από τον σύλλογο, υπό τον τίτλο “Παράλληλοι δρόμοι”.
Από το 2015 είναι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας όπου διδάσκει την τέχνη της φωτογραφίας.
Από το 2017 είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
Το 2016 ίδρυσε την Φωτογραφική Ομάδα Κατερίνης στο Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας.
To 2017 η ποιητική συλλογή της Ειρήνης Γκόλτσιου, υπό τον τίτλο "Υπέρηχοι", από της εκδόσεις Εντευκτήριο, φέρει την φωτογραφία του στο εξώφυλλο.
Το 2018 συμμετέχει με τρία έργα του, στο εικαστικό λεύκωμα «50 Σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί δημιουργοί», από τις εκδόσεις Όστρια.
Το 2018 εκδίδει τον «Χωροχρόνο», που είναι το πρώτο του φωτογραφικό λεύκωμα, που συνοδεύεται με λογοτεχνία, με 126 φωτογραφίες και 69 λογοτεχνικά κείμενα, με την συμμετοχή 22 λογοτεχνών, από τις εκδόσεις Όστρια.
Το καλοκαίρι 2018, φωτογραφίζει ως επίσημος φωτογράφος, το Φεστιβάλ Ολύμπου.
Στις 20 Ιανουαρίου 2019, η έκθεση φωτογραφίας του Χωροχρόνου, συμπράττει στην μουσική παράσταση του Λουδοβίκο των Ανωγείων, που πραγματοποιήθηκε στην Κατερίνη, στο Άλλο...Καφενείο.
Τα τελευταία δύο χρόνια το ενδιαφέρον του στρέφεται στη φωτογραφία θεάτρου.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε μία ατομική καθώς επίσης και σε περισσότερες των τριάντα ομαδικών εκθέσεων, τόσο στην Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα - κανάλι του:
facebook , Panagiotis Ftaras
youtube, Παναγιώτης Φτάρας

Και στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
panosf_kat@yahoo.gr

Σχόλια

  1. Θα ξημερώσει Κική μου. Θα ξημερώσει καλή μου φίλη. Κρατώ προσεκτικά τους στίχους σου. Ανοίγω την αγκαλιά μου να τους δεχτώ, να βυθιστώ στους στοχασμούς σου, να σε νιώσω. Μπροστά στα όσα έχεις πάντα να μας πεις.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...