Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΔΥΝΗΡΟ ΌΝΕΙΡΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

 

 

Δεν υπάρχουν μάτια γύρω μας
Ούτε τείχη
Ούτε ψυχές
Όλα έχουν κατακλυστεί από το τίποτα

Κανένα συμπέρασμα
Κανένα κενό
Καμία γενικευμένη ηδονή
Κανένα σώμα
Καμία αύρα
Όλα να συσσωρεύουν αγάπη
Να γεννάμε αγάπη
Να ζητάνε αγάπη
Να καταστρέφουν αγάπη
Να γίνονται οντά,
Όντα υπαρκτά

Η μοναξιά με μεγάλωσε
Εμένα!
Εμένα, με μεγάλωσε η μοναξιά
Έγινε ύαινα
Φώλιασε μέσα μου
Άπλωσε ρίζες στις πληγές
Έγινε φλόγα
Πυρίμαχο υλικό το αίμα μου

Δεν θέλω να σου μιλώ για τους εφιάλτες μου
Πάει καιρός που έκανα όνειρα
Δεν τα θυμάμαι πια

Αναλογίζομαι

Υπήρξα άνθρωπος;
Υπήρξα αγάπη;
Υπήρξα στη ζωή;

Μήπως είμαι ιδέα;
Μήπως είμαι υπόνοια;
Μήπως αιμορραγώ ενώ αναπνέω;
Δηλητηρίασαν το οξυγόνο μας και εγώ σου μιλώ για ζωγραφιές
Νοήμων ζωγραφιές

Έλα μικρέ μου εαυτέ,
κράτησέ με από το χέρι…
Μη φοβάσαι
Σώπασε
Μην κρυώνεις
Άφησε με ένα παίξω μαζί σου ένα ακόμη παιχνίδι
Να σου προσφέρω το γλυκό που στερήθηκες, την ελπίδα που σου έκλεψαν οι άλλοι, την γνώριμή σου φαντασία, άσε με να τη κάνω λύτρωση.

Μπορώ!

Μην με κοιτάς με αυτά τα τρομαγμένα μάτια
Μην με αφήνεις να δω τα δάκρυα - να γεύονται και να γλείφουν - το πρόσωπό σου.
Μην μου στερείς τη θνητότητα
Μην παίρνεις μακριά μου τον άγγελό σου, τον άγγελό μου, τον άγγελό μας.

Εγώ λαχταρώ….
Ένα ακόμη, οδυνηρά - λυτρωτικό - όνειρο.


~~ Οδυνηρό Όνειρο - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Συγχαρητήρια, ταιριάζει απόλυτα και με το κλίμα των καιρών μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για την ελπίδα και την αισιοδοξία στις δύσκολες μέρες που όλοι περνάμε.
    Συγχαρητήρια Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ποσο ομορφο...κ ποσο ταιριαστο με τις μερες μας...
    καλο κουραγιο σε ολους μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...