Μέσα στο όνειρο, υπάρχει ένα άλλο όνειρο.
Μέσα στον κόσμο, υπάρχει ένας άλλος κόσμος.
Μέσα στον άνθρωπο, υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος.
Μέσα στη ψυχή, υπάρχει αυταπάτη.
Όλα, ένας ραγισμένος καθρέπτης.
Μια ουτοπική παράσταση - από ένα είδωλο - που ερωτεύτηκε τον αντικατοπτρισμό του.
Στερεότυπα μιας εναρμονισμένης ψυχής, το αυθαίρετο σύμπαν, που λατρέψαμε.
Ο
ήχος της καταιγίδας, αυτός ο ρυθμικός παλμός που κάνει την καρδιά μου
να γεννάει πεταλούδες, αντιδρά μέσα μου σαν μια επίγεια κόλαση με την
ομορφιά του Παραδείσου.
Με παρασέρνει,
σε εικόνες παλαιολιθικής εποχής,
σε
δογματισμούς του νου, σε μια μεταπολεμική παροικία της σύνθετης
αναγέννησης των παιδιών, που άφησαν τα όνειρα τους, στην άσφαλτο.
Σε αυτά τα παιδιά
Σε αυτή την κατάσταση
Σε αυτόν τον χωροχρόνο
Θα σε αιχμαλωτίσω!
~~ Τα Παιδιά και τα Όνειρα της Ασφάλτου - Κική Κωνσταντίνου
Θαυμάσιο γλυκιά μου όπως πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφή