Ψιθύρισε της αγάπης το νόημα

 Αγκάλιασέ με πριν ξυπνήσω.
Πριν το όνειρο φύγει μακριά.
Πριν το αληθινό ερωτευτεί την ουτοπία.
Πριν ξημερώσει, άσε με να γευτώ το δειλινό.

 

 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

Αλλοιώθηκα πάλι...

Μικροσκοπικό καράβι έγινε η ψυχή μου και πέλαγος, γεμάτο λουλούδια, έγινε ο εσωτερικός μου λαβύρινθος.

Καμία νηνεμία, μήτε φουρτούνα, δεν μπορεί, να περιθάλψει την τομή των γεωγραφικών συντεταγμένων που προσδιορίζει την ακριβή θέση της αιωνιότητας.

Μέσα μου ταξιδεύει η γύρη και έξω μου, αφομοιώνονται οι αλλεργίες σαν νέκταρ αυταρχικό.

Σαν μελισσόγυρος έρχονται οι σκέψεις και ο ψίθυρος της θάλασσας, θυμίσει οριστική ανεπάρκεια.

Πεθαίνω καλλιεργώντας οίνο και θυμίαμα.

Κοίτα με.

Άνθισα σκοτώνοντας τον οίκτο μου...

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Αέρινη, νοσταλγική, αγκαλιά μου..

γίνε όσα  δεν απέκτησα,

γίνε όσα  δεν ζήτησα,

γίνε όσα μου έκλεψαν τα δάκρυα,

γίνε η έρημη ματαιοδοξία μου και τέλος,

γίνε το αεράκι που αγγίζει τα λιγοστά μαλλιά μου...

Ψιθύρισε της αγάπης το νόημα στο χώμα,

έτσι θα μεταδοθεί εκεί που ο κόσμος, είναι ευλαβικά ορατός.

Ουτοπικά και παραπλανητικά, σε γεύομαι.

Ερευνητικά και απόκρυφα, σε προσκυνώ.

Αιρετικά και μάχιμα σε υπερασπίζομαι, και για το τέλος, κρατώ το πιο γλυκό μου όνειρο.....