Δεν κερδίζονται έτσι οι αντιθέσεις, μάτια μου

 

 

 Μαζί σου, δεν έχω ανάγκη τα επιφωνήματα.
Δεν ζητωκραυγάζουν μάτια μου, οι μελλοθάνατοι.
Είμαι γεμάτος αισιοδοξία.
Δεν κοιτάς σωστά, μάτια μου.
Δεν εξερευνάς.
Έχεις μάθει να γελάς με ανέκδοτα και να κλαις με «σάπιες» εκδηλώσεις.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 Σήμερα η νύχτα, δεν έχει φεγγάρι.

Δεν έχει άστρα.
Δεν έχει νυχτοπούλια
Δεν έχει νυχτολούλουδα
Δεν έχει φωνές
Δεν έχει ψιθύρους
Έχει μόνο… μία κραυγή

Μα κανείς δεν την ακούει, γαμώτο.
Κανείς!
Ούτε καν εγώ, κι ας πηγάζει από μέσα μου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δεν φεύγουν διάβολε, οι αναμνήσεις.
Τι κι αν στο ζητώ, τι κι αν προκαταβάλλω τη μνήμη, τι κι αν κλείνω τα μάτια πίσω από τις ιδρωμένες, παλάμες μου.
Οι ήχοι επιστρέφουν.
Και επιστρέφουν και επιστρέφουν.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μην με ταλαιπωρείς, μικρέ διαβάτη.
Δεν έχουν σύνορα τα βουνά.
Δεν αντέχουν οι πλάτες μου, άλλες αντίξοες «φτερουγισιές».
Δεν μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, φύγε.

Σε καλώ και σε προσκαλώ και σε προσμένω.
Μέσα μου, σε παρακαλώ, να μην έρθεις ξανά.
Δεν κερδίζονται έτσι οι αντιθέσεις, μάτια μου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Η Γη μου ανήκει,

σαν μια διαβατάρικη σκιά με κυνηγά και με αιχμαλωτίζει.

Με κούρασε η σπατάλη, η τόση σπατάλη, η εφεδρική.

Είμαι ένα βήμα πριν τη διαλύσω κι φτιάξω άστρα!

Ανεπανάληπτα άστρα:

γυάλινα, μαχητικά, μονάκριβα, ως μια μελαγχολική συγχορδία.

Είμαι πιο κοντά από ποτέ, σχεδόν μπορώ να τα αγγίξω.

Μην κάνεις πίσω ψυχή μου, μη.

Ακολούθησέ τα και θα με 'βρεις..