Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κι ήμουν κι εγώ...

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για την απεικόνιση των στίχων μου, σε φωτογραφία δική σας και στην καταχώρησή της, στην όμορφη ομάδα και σελίδα σας.

Ευχαριστώ για την συνολική σας στήριξη!

 
 

 

Ήθελες μόνο να παίρνεις

να παίρνεις, να παίρνεις και να μη δίνεις τίποτα.

Να περισυλλέγεις αλόγιστη Αγάπη

και να δίνεις ένα φράγκο, μια δεκάρα

πιστεύοντας πως αυτό ήταν όλη σου η περιουσία.

 

 

Κι αν ήταν, να το δεχτώ…

δεν ήταν όμως

Δεν ήτανε!

 

 

Δανεικό αντικείμενο ήταν κι αυτό

που πριν λίγους μήνες, τυχαία –

πιθανολογώ ·

 

είχες μαζέψει στο στενό

ενός χαλκόστρωτου δρόμου.

 

Ήθελες μόνο να παίρνεις

να παίρνεις, να παίρνεις και να μη δίνεις τίποτα.

 

Έπεισες τον ψεύτικο εαυτό σου

εμένα, εσένα, τους γύρω, τους απ’ έξω.

Τα αντικείμενα, τους ήχους, τον αέρα

τη φύση, τα ζώα, τους ρομποτικούς ανθρώπους.

 

 

Όλους, όλους μας έπεισες, όλους

κανείς δεν έμεινε απ’ έξω από αυτήν την πλάνη.

Ακόμη και τα άψυχα κατάφερες

να τα κάνεις να πιστέψουν

κι αυτή νομίζω πως ήταν

η πιο θριαμβευτική σου νίκη.

 

Κι ήμουν κι εγώ…

 

 




Ήθελα να σας ενημερώσω, πως οι φίλοι που θέλουν να αποκτήσουν τα τρία εικονιζόμενα βιβλία, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου, σε προσωπικό μήνυμα και να μου δώσουν τη παραγγελία τους. Αποστέλλονται σε όλη την Ελλάδα, με δωρεάν τα έξοδα αποστολής και το κόστος του σετ είναι στα 25,00€.
 
Όπως θα είδατε, όσοι τουλάχιστον είστε κοντά μου αυτά τα χρόνια στο blog, πως από τη συλλογή των προσωπικών μου έργων, απουσιάζει το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο μου. Αυτό συμβαίνει, επειδή έχουν εξαντληθεί οι  δυο επανεκδόσεις του και πλέον, δεν έχω στη διάθεσή μου άλλα αντίτυπα. Ίσως να έχω στο μέλλον. Ωστόσο, μπορείτε να το παραγγείλετε από τον εκδοτικό μου οίκο, δηλαδή τις εκδόσεις Λεξίτυπον. 
 
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνολική σας στήριξη και αγάπη. Εύχομαι σύντομα να καταφέρω να εκδώσω μία νέα δουλειά μου. Θα το ήθελα πολύ. Έχουν έρθει δύσκολοι καιροί το ξέρω αλλά αυτό δε σημαίνει πως σταματάμε να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας, όποια κι αν είναι αυτά, όσο ασήμαντα ή σημαντικά μπορεί να θεωρηθούν για κάποιους.



Εκφραστικοί μου, θα ήθελα να καλωσορίσουμε στη μπλοκογειτονιά μας, μία νέα φίλη ποιήτρια - blogger, τη Μαρία Ράπτη. Μπορείτε να τη συναντήσετε και να τη καλωσορίσετε εδώ: https://apathanatik.blogspot.com/. 
Σας ευχαριστώ πολύ.

Καλή Παρασκευή σε όλους.
Φιλιά πολλά!
 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...