Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κι ήμουν κι εγώ...

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για την απεικόνιση των στίχων μου, σε φωτογραφία δική σας και στην καταχώρησή της, στην όμορφη ομάδα και σελίδα σας.

Ευχαριστώ για την συνολική σας στήριξη!

 
 

 

Ήθελες μόνο να παίρνεις

να παίρνεις, να παίρνεις και να μη δίνεις τίποτα.

Να περισυλλέγεις αλόγιστη Αγάπη

και να δίνεις ένα φράγκο, μια δεκάρα

πιστεύοντας πως αυτό ήταν όλη σου η περιουσία.

 

 

Κι αν ήταν, να το δεχτώ…

δεν ήταν όμως

Δεν ήτανε!

 

 

Δανεικό αντικείμενο ήταν κι αυτό

που πριν λίγους μήνες, τυχαία –

πιθανολογώ ·

 

είχες μαζέψει στο στενό

ενός χαλκόστρωτου δρόμου.

 

Ήθελες μόνο να παίρνεις

να παίρνεις, να παίρνεις και να μη δίνεις τίποτα.

 

Έπεισες τον ψεύτικο εαυτό σου

εμένα, εσένα, τους γύρω, τους απ’ έξω.

Τα αντικείμενα, τους ήχους, τον αέρα

τη φύση, τα ζώα, τους ρομποτικούς ανθρώπους.

 

 

Όλους, όλους μας έπεισες, όλους

κανείς δεν έμεινε απ’ έξω από αυτήν την πλάνη.

Ακόμη και τα άψυχα κατάφερες

να τα κάνεις να πιστέψουν

κι αυτή νομίζω πως ήταν

η πιο θριαμβευτική σου νίκη.

 

Κι ήμουν κι εγώ…

 

 




Ήθελα να σας ενημερώσω, πως οι φίλοι που θέλουν να αποκτήσουν τα τρία εικονιζόμενα βιβλία, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου, σε προσωπικό μήνυμα και να μου δώσουν τη παραγγελία τους. Αποστέλλονται σε όλη την Ελλάδα, με δωρεάν τα έξοδα αποστολής και το κόστος του σετ είναι στα 25,00€.
 
Όπως θα είδατε, όσοι τουλάχιστον είστε κοντά μου αυτά τα χρόνια στο blog, πως από τη συλλογή των προσωπικών μου έργων, απουσιάζει το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο μου. Αυτό συμβαίνει, επειδή έχουν εξαντληθεί οι  δυο επανεκδόσεις του και πλέον, δεν έχω στη διάθεσή μου άλλα αντίτυπα. Ίσως να έχω στο μέλλον. Ωστόσο, μπορείτε να το παραγγείλετε από τον εκδοτικό μου οίκο, δηλαδή τις εκδόσεις Λεξίτυπον. 
 
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνολική σας στήριξη και αγάπη. Εύχομαι σύντομα να καταφέρω να εκδώσω μία νέα δουλειά μου. Θα το ήθελα πολύ. Έχουν έρθει δύσκολοι καιροί το ξέρω αλλά αυτό δε σημαίνει πως σταματάμε να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας, όποια κι αν είναι αυτά, όσο ασήμαντα ή σημαντικά μπορεί να θεωρηθούν για κάποιους.



Εκφραστικοί μου, θα ήθελα να καλωσορίσουμε στη μπλοκογειτονιά μας, μία νέα φίλη ποιήτρια - blogger, τη Μαρία Ράπτη. Μπορείτε να τη συναντήσετε και να τη καλωσορίσετε εδώ: https://apathanatik.blogspot.com/. 
Σας ευχαριστώ πολύ.

Καλή Παρασκευή σε όλους.
Φιλιά πολλά!
 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)