Δύο ανάσες,
χωρίς στόμα.
Δύο βλέμματα,
χωρίς μάτια.
Σμίγουν
εκεί που δεν φτάνει το φως,
εκεί που δεν αγγίζει η μνήμη.
Περπατούν
πάνω σε γραμμές αόρατες,
σε κύκλους που δεν κλείνουν,
σε δρόμους που δεν χαράχτηκαν ποτέ.
Αγκαλιάζονται —
δίχως χέρια,
δίχως βάρος,
δίχως αρχή.
Ούτε κορμί, ούτε σκιά.
Μονάχα η ιδέα της ένωσης.
Στα μάτια τους,
αν υπήρχαν μάτια,
η αντανάκλαση του τίποτα.
Στο στόμα τους,
αν υπήρχε στόμα,
η γεύση του ανέφικτου.
Στο χρόνο τους,
αν υπήρχε χρόνος,
μια στιγμή που διαρκεί αιώνια.
Κι όταν χαθούν,
κανείς δεν θα το ξέρει —
γιατί ποτέ δεν ήταν εδώ.
Μόνο ψίθυροι στον αέρα.
Μόνο σχήματα στο κενό.
Κική Κωνσταντίνου

#ποίημα #άυλοζευγάρι #στίχοι #σκέψεις #έμπνευση #στιγμές #αγάπη #ποιητικήγραφή #φαντασία #τέχνη #ποίησηςλόγια #σύγχρονηποίηση #μορφέςστοφως
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ