ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΟΕΦΡΑΣΗ.

Καλημέρα με μια μουσικοέφραση λοιπόν! 

Μια μουσικοέφραση που δε θα μπορούσε να λείπει από τούτη τη στήλη και από τούτο το μπλοκ μιας και που είναι αγαπημένο μου αλλά και ιδιαίτερα εκφραστικό σαν αυτά που θέλω να προβάλλω μέσα από εδώ.

Σήμερα ήξερα πως ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό: 

και ήξερα επίσης πως δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω με ότι του αρμόζει. 

Διοτι τί προσδιορισμό θα μπορούσε να δώσει κανείς σε μια τέτοια συγκλονιστική ερμηνεία; 

Αληθινή σιγουρα αλλα και πάλι ειναι λιγο για να τη περιγράψει!

Ξέρω πως το συγκεκριμένο τραγούδι ως σύνολο και μορφή έκφρασης (στιχοι-μουσικη-ερμηνεια) είναι μελαγχολικό, είναι ακόμη και καταθληπτικό, είναι λογισμός που κάνει το νου να ανατρέχει σε στιγμές πιθανού πόνου και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ακόμη και να δακρύσουν, μα πάνω απ' όλα ξέρω πως είναι ένα διαχρονικό τραγούδι και το διαχρονικό συνήθως ειναι κάτι καλό!

Κάτι που μας αγγίζει, κάτι που μας γεμίζει, κάτι που μας παρασέρνει στο πέρασμα του χρόνου, κάτι που μας προκαλεί θαυμασμό, συναισθήματα ακόμη και δάκρυα γιατί και τα δάκρυα συναίσθημα είναι και μάλιστα λυτρωτικό μα πάνω απ όλα διαχρονικό είναι κάτι που αξίζει να ακολουθουμε, να αγαπούμε, να προάγουμε και κυρίως να κατανούμε!

Η καλύτερη ή μάλλον η πιο πετυχημένη μορφή έκφρασης (οποιασδήποτε έκφρασης) είναι αυτή που χαράζεται στη ψυχή μας και μη που πείτε πως τέτοιου είδους ερμηνείες (μη πω απαγγελείες γιατί θα μπορούσα να το πω και έτσι) δε σας αγγίζουν, γιατί δε θα σας πιστέψω.

Το τί είδους μουσικής ακούει ο καθένας είναι ανεξάρτητο από το τί μπορεί να αισθανθεί ο καθένας και θαρρώ με μεγάλη σιγουριά πως σήμερα όσοι ακούσετε το θέμα της σημερινής μουσικοέφρασης δε θα πείτε πωωω ένα "κοψοφλέβικο" τραγούδι, θα πείτε να ένα εκφραστικό τραγούδι που αξίζει να διαδοθεί.

Και εγώ με αυτό το σκεφτικό λοιπόν άφησα στην άκρη του μυαλού μου τη σκέψη πως το συγκεκριμένο τραγούδι αντενδείκνυται για καλημέρα (επειδή προκαλεί στενάχωρα συναισθήματα) και επέλεξα να κάνω τούτη την ανάρτηση στηριζόμενη στο ότι ότι μας καλημερίζει με συναίσθημα περηφάνιας γιατί εγώ αισθάνομαι περήφανη που ανήκει στη δική μας πατρίδα και είμαι σίγουρη πως αξίζει και με το παραπάνω μάλιστα να καλημερίσει όλους εσάς τους φίλους μου και να σας πει Όχι Ακούστε Με αλλά Νιώστε Με.

Κι όταν το ακούω ξέρετε τι νοιώθω; 

Πως ξεκινάει σα θρήνος και καταλλήγει σαν Ανάσταση! Όλα ξεκινάνε έτσι και καταλήγουν έτσι. Η μουσική, το νόημα των στίχων μα πάνω απ' όλα ο εκφραστικός και δοτικός τρόπος της ερμηνείας τούτου του ανεπανάλληπτου τραγουδιστή ξεκινάει σα θρήνος, σα σπαραγμός και καταλλήγει σαν Ανάσταση, σα τη στιγμή της κάθαρσης στις αρχαίες τραγωδίες, σα τη στιγμή της ψυχικής αναπαυσης μετά το ξέσμασπά της! 

Κι ο δοτικός Μητροπάνος είναι όλα τα παραπάνω μαζί! 

ΓΙατί η φωνή του μπορεί (γιατί πάντα θα μπορεί) να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται, να νοιώθουν και να να σιγοτραγουδούν!

 Σιγοτραγουδάτε λοιπόν ή μου φαίνεται;  ;)