ΓΑΛΗΝΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα!

Όμορφη μέρα ε;

Σε παραπέμπει να χαμογελάσεις!

Φίλοι δε μπορώ να σας κρυφτώ, νοιώθω μια άγουρη, πρωτόγνωρη ίσως χαρά που θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.

Όσοι από εσάς με παρακολουθείτε τακτικά ξέρετε πως μου αρέσει να εκφράζομαι γραπτώς αλλά υπάρχει ένα είδος που δε μπορώ με τίποτα να αγγίξω και δεν έχω κάνει ποτέ καμιά ολοκληρωμένη απόπειρα επάνω στο συγκεκριμένο είδος.

Αναφέρομαι φυσικά στη ποίηση, που για μένα είναι κάτι πολύ μεγαλειώδης, αρκετά δύσκολο και γενικά εχει πολλές παγίδες, όπως το να μοιάζει παιδική, να είναι ακαταλαβίστικη, να μη υπάρχει ποικιλία λέξεων, κτλ. κτλ

Είναι ένα ειδος που αγαπώ να διαβάζω ή μαλλον για να είμαι πιο σωστή, προσπαθώ να διαβάζω και να κατανοώ όσα υποστηρίζει ο εκάστοτε ποιητής αλλά ποτέ μα ποτέ δεν είχα επιχειρήσει να κάνω κάτι αντίστοιχο, σαν την απόπειρα που κάνω για πρώτη φορά σήμερα δηλαδή.

Θες  από φόβο, από προκατάληψη, ακόμη κι από ντροπή δεν είχα προσπαθήσει ποτέ να ασχοληθώ έστω και λίγο μαζί της. Βασικά ίσως να μην είχα νοιώσει αυτή την ανάγκη αλλα και πάλι δεν εχει σημασία.

Σημασία εχει πως σήμερα φίλοι θέλησα να προσπαθήσω να γράψω κάτι για το διαγωνισμό ποίησης με θέμα τη Γαλήνη που εχει διοργανώσει το αγαπητό μας Δελφινάκι.

 

Για να είμαι ειλικρινής από εχθές κάτι μέσα μου μου έλεγε θα γράψεις ή μαλλον θα προσπαθήσεις να γράψεις αλλα εγω επέμενα πως όχι, σήμερα ανέλαβε αυτό και με έπεισε να γράψω.

Καλό κακό, δε ξέρω.

Δε ξέρω καν αν μπορεί να θεωρηθεί ως ποίημα

Ξέρω όμως πως εγω αισθάνομαι όμορφα και κάπως έτσι: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3916.html

Και γενικώς θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, να ακούσω την αντικειμενική σας γνώμη και εννοείτε πως δε θέλω επιείκεια ή κάτι αντίστοιχο, θέλω αντικειμενικότητα και μονο αυτή.

Δηλαδή και ποίημα να μην είναι να μου το πείτε. Για τα δικά μου δεδομένα είναι , για τα δικά σας δε ξέρω. :)

Λοιπόν φίλοι σας αφήνω να το διαβάσετε και στο τέλος έχω ακόμη κάτι να σας πω σχετικά με τη Γαλήνη.

ΓΑΛΗΝΗ.

Ψάχνω να σε βρω γαλήνη, μα όλο μ’ αποφεύγεις.

Γαλήνη!

Ψάχνω σε λόγγους, σε κοιλάδες, σε βουνά.

ψάχνω σε κάμπους, σε πεδιάδες, σε λιβάδια

Μα μήτε εκεί σε βρίσκω,

Γαλήνη!

Ψάχνω σε θάλασσες, σε ωκεανούς,

Ψάχνω σε λίμνες, σε ποτάμια μακρινά

Μα μήτε εκεί σε βρίσκω,

Γαλήνη!

Ψάχνω σε σπίτια, σε πολυκατοικίες

σε ερείπια, σε τούβλα γκρεμιστά,

σε ξεχασμένους τόπους, μα μήτε εκεί σε βρίσκω,

Γαλήνη!

Αλαφιασμένη διανύω δρόμους, στενά, οδούς

Μα πάντα σε αδιέξοδο καταλήγω,

Γαλήνη!

Ψάχνω να σε βρω γαλήνη, μα όλο μ’ αποφεύγεις.

Γαλήνη!

Κουράστηκα να σε αναζητώ,

κουράστηκα να χάνω στο κρυφτό σου

μια γωνιά θέλω να αποκοιμηθώ κι ας

ηταν να ξυπνήσω στο προσκέφαλό σου.

Γαλήνη!

Η κούραση κυριεύει το κορμί,

ο φόβος πως δε θα ρθεις αγκαλιάζει τη ψυχή μου.

Τα μάτια κλείνουν να σε ονειρευτούν,

Να λυτρωθεί η ψυχή μου.

Κι όταν ξυπνήσω ας είσαι εκεί,

να με πάρεις να βαδίσουμε μαζί.

Γαλήνη!

Στη μεθυστική του ύπνου παραζάλη,

τα βλέφαρα ανοίγω και σα βροχή

χρυσόσκονη στο χώρο μου εισβάλει.

Μια όμορφη, αέρινη οπτασία

στέκεται μπροστά μου.

Μου μοιάζει, δε μου μοιάζει

δε μπορώ να καταλάβω.

Με πλησιάζει, με κοιτά,

στα μάτια με φωτίζει.

και σα φως από τη σκιά

μέσα μου αναβλύζει.

Μια φλόγα καίει τα σωθικά

μα ξάφνου δροσιά ξεχύνει

Μια ευωδία αποπνέει βιαστικά

και σα προβολέας

που χάλασε ξαφνικά

όλο το φως που υπήρχε, σβήνει.

Μένω στη γωνιά μου δυο λεπτά

και ξάφνου νοιώθω την ανάγκη

να φύγω μακριά.

Θέλω να πετάξω να χαθώ,

να νοιώσω σαν αερικό.

Ίσως έτσι να σε βρω,

Γαλήνη!

Ψάχνω να σε βρω γαλήνη, μα όλο μ’ αποφεύγεις.

Γαλήνη!

Ακόμη κι όταν έρχεσαι

θα ναι για λίγο μόνο

Γαλήνη!

Γιατί;

Γαλήνη!

 

Αυτό ηταν!

Ελπίζω να σας άρεσε!

Θα περιμένω τα σχόλια σας γιατί θα είναι σημαντικά για μένα. Δηλαδή πάντα είναι και θα είναι σημαντικά για μένα αλλά αυτή τη φορά τα περιμένω με λίγο παραπάνω αγωνία και ανυπομονησία.

Πριν σας αποχαιρετήσω φίλοι, θα ήθελα να πω ότι ίσως η λέξη Γαλήνη από μόνη της με ώθησε να προσπαθήσω για το ποίημα. Είναι τοσο όμορφη λέξη που λογικό να σου δίνει εμπνεύσεις, ιδέες και όλα τα συναφή.

Για να είμαι ειλικρινής σκέφτηκα να γράψω για τη Γαλήνη με το τρόπο που αναλύω κάτι ως συνήθως αλλά τελικά χαιρομαι που δεν το εκανα γιατί το σημαντικότερο είναι να προσπαθείς για να μαθαίνεις και όχι να προσπαθείς για να γίνεις καλύτερος/καλύτερη.

Κάποια στιγμή όμως μπορεί να γράψω κανα δοκίμιο για τη Γαλήνη. Θα δούμε…

Α, ήθελα επίσης να πω ότι είθιστε να λένε πως πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους για να έχουμε Γαλήνη. Συγχωρούμε τους άλλους για να έχουμε Γαλήνη ακόμη και όταν δεν μας εχουν ζητήσει οι ίδιοι να το κάνουμε. Συγχωρούμε δηλαδή για να νιώσουμε εμείς καλα ακόμη κι όταν οι άλλοι εχουν αντίθετη άποψη, διότι για να μη ζητάει ο άλλος συγνώμη σημαίνει πως πιστεύει ότι εχει πράξει ορθά.

Ξέρετε τι πιστεύω;

Ότι τη Γαλήνη τη προσφέρουμε εμεις στον άλλον όταν τον συγχωρούμε εφόσον μας εχει ζητηθεί αλλά τη δική μας Γαλήνη τη προσφέρουμε στον εαυτό μας συγχωρόντας μας για όσα του κάναμε και για όσα επιτρέψαμε στους άλλους να μας κάνουν.

Έτσι η Γαληνη επέρχεται κάπως πιο εύκολα!

Τη χαρίζουμε στον εαυτό μας αλλα επιτρέπουμε και στους άλλους να μας τη χαρίσουν για όσα φταίξαμε!

Γιατί οι άνθρωποι φταίμε! Δε φταίνε οι άλλοι πάντα! Έτσι δεν είναι; Είθιστε να βλέπουμε τα λάθη των άλλων μα τα δικά μας ποτέ.

Βασικά θα πάω αλλού τωρα το θέμα και δε θέλω γιατί για τη Γαλήνη μπορούμε να πούμε τόσα πολλά και να αναλύσουμε πολλούς τρόπους που επέρχεται στις ψυχές μας.

Ίσως να γίνει στο μέλλον, σε κάποιο ανάλογο ποστ…

Λοιπόν, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και γενικώς ευχαριστώ για όλα!

Όμορφη μέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Να είστε πάντα καλα και να περνάτε όμορφα!