ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ.

Eκφραστικοί φίλοι, καλησπέρα.

Μετά απο πολλά ποστ ερωτοαπαντήσεων και διάφορων ενδιάμεσων θεμάτων νομίζω πως ήρθε η ώρα να δημοσιεύσω και κάτι κατάδικό μου. Μια μικρή έκφραση αν θέλετε που έχω γράψει το 2011 αν θυμάμαι καλά και το είχα στην περιβότητη συλλογή προς έκδοση αλλά αφού αυτή δεν έγινε πράξη ακόμη, δε βρίσκω το λόγο να είναι κι αυτά καταχωνιασμένα εκεί. Το έχω ξαναπεί γράφτηκαν για ανθρώπους και η ευκαιρία τους είναι τώρα, σήμερα, αυτή. :)

Ελπίζω να σας αρέσει και να καταλάβετε πλήρως όσα ήθελα να περάσω. Δε θα πω κάτι άλλο. Να είστε καλα!

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ.

-         Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο ωραία είναι να είσαι άνθρωπος;

-         Ναι αλλά έχω σκεφτεί επίσης και το πόσο άσχημο είναι να πονάει ένας άνθρωπος.

-         Δηλαδή εσύ έχεις πονέσει πολλές φορές στη ζωή σου;

-         Ξέρεις… δεν είναι μονάχα ο πόνος που βιώνω εγώ ή εσύ ή προσωπικά ο καθένας μας, είναι η οδύνη που σου προκαλείτε με το πόνο των άλλων. Βλέπεις ανθρώπους να υποφέρουν και χωρίς να το ξέρεις υποφέρεις και εσύ μαζί τους.

-         Το ίδιο ακριβώς δε γίνεται και με τη χαρά;

-         Ναι αλλά το να χαίρεσαι με τη χαρά των άλλων είναι ευλογία, το να λυπάσαι όμως με τη λύπη των άλλων τι είναι;

-         Ίσως να ναι ευλογία και αυτό…

-         Δε ξέρω… ίσως… αλλά από ποτέ είναι ευλογία ο πόνος;

-         Υποθέτω πως υπάρχουν πολλά είδη πόνων.

-         Πολλά είδη πόνων; Αστείο μου ακούγεται.

-         Κάποιες φορές όλα τα πράγματα είναι αστεία στη ζωή μας.

-         Πράγματι! Έχω ακούσει πώς η κακία δε διαφέρει και πολύ από τη καλοσύνη. Πώς το μίσος δε διαφέρει και πολύ από την αγάπη. Γενικά έχω ακούσει για ένα σωρό συναισθήματα να λένε ή μαλλον να υποστηρίζουν τεκμηριωμένα πως δε διαφέρουν και πολύ με κάποια άλλα που μοιάζουν να είναι τα ακριβώς αντίθετά τους.

-         Πράγματι κάποια συναισθήματα και αξίες είναι σα να αλληλοσυμπληρώνουν και να διαδέχονται το ένα το άλλο. Δηλαδή μοιάζουν και διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

-         Άλλο ένα ανεξήγητο φαινόμενο που έχει κληθεί ο καθένας μας ξεχωριστά να απαντήσει στον εαυτό του και ποτέ δεν έχει λάβει τη σωστή απάντηση ή μαλλον ίσως και να την έχει πάρει αλλά πως μπορεί να ξέρει πως είναι η σωστή μιας και που την έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του;

-         Δε ξέρω… ίσως κάποια πράγματα ο άνθρωπος να μη πρέπει να τα εξηγεί. Ίσως πρέπει απλά να μπαίνει στη διαδικασία να τα ζει, να τα αισθάνεται και να τα αφήνει χωρίς εξερεύνηση.

-         Και όμως οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει τόσα…..

-         Και έχουν δημιουργήσει τόσα….

-         Και έχουν χτίσει τόσα……

-         Και έχουν χαλάσει…

-         Και έχουν γκρεμίσει….

-         Και έχουν χτίσει από την αρχή…

-         Και έχουν ξαναχαλάσει…

-         Και έχουν βαρεθεί να χτίζουν…

-         Και έχουν βαρεθεί να βλέπουν να ξαναχαλάνε…

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό να προσπαθούν….

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό να ονειρεύονται….

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό να εξηγούν….

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό να ερμηνεύουν…..

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό…..

-         Και δεν έχουν σταματήσει λεπτό να σταματούν….

-         Κάποια πράγματα είναι τόσο ακαταλαβίστικα μα και τόσο κατανοητά συνάμα.

-         Ίσως να είναι και αυτό μέρος της «μαγείας» που αποκαλούν ζωή.

-         Αλήθεια, εσύ πια πιστεύεις πως είναι η μαγεία της ζωής?

-         Το ανεξερεύνητό της.

-         Δηλαδή;

-         Το μαγικό είναι κάτι που το βλέπεις, το δέχεσαι μα δε χρειάζεται να μάθεις πως γίνετε γιατί τότε την επόμενη φορά που θα ξέρεις δε θα πιστέψεις μα και δε θα απολαύσεις…

-         Ίσως και να ’χεις δίκιο…. Δε ξέρω… Μπερδεύτηκα.

-         Αλήθεια, για σένα τί είναι η «μαγεία» της ζωής;

-         Κοιτά να δεις, πιστεύω πως στη συγκεκριμένη ερώτηση μπορώ να δώσω πολλές απαντήσεις. Θέλοντας όμως να δώσω μία θα σου πω πως η μαγεία της ζωής είναι η ίδια η ζωή. Το να τη ζήσεις μέχρι το μεδούλι που λένε. Να μη φοβηθείς να χωθείς μέσα της. Να μη φοβηθείς να απολαύσεις τα συναισθήματά της, όποια κι αν είναι αυτά! Αλλά γενικά πιστεύω πως ο εκάστοτε ψυχολογικός μας κόσμος είναι αυτός που μπορεί να μας δώσει διαφορετική απάντηση τη κάθε φορά στην ίδια όμως ερώτηση.

-         Συμφωνώ! Και εσένα σήμερα ο δικός σου ψυχολογικός κόσμος σε προστάζει να μου πεις πως η μαγεία της ζωής είναι τα συναισθήματα?

-         Έτσι πιστεύω…..

-         Κλείσε τα μάτια και σκέψου πως μπορεί να είναι η μαγεία της ζωής. Φωτογράφησέ την κατά κάποιο τρόπο στο μυαλό σου. Κράτησε τα κλειστά για δύο λεπτά και μετα πες μου τι ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες. Σήμερα τουλάχιστον, γιατί αύριο είναι άλλη μέρα, άλλος κόσμος, αλλά συναισθήματα άρα και άλλη απάντηση.

-         Λοιπόν έκανα αυτό που μου ζήτησες και κλείνοντας τα μάτια η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό σκεπτόμενη τη «μαγεία» της ζωής ήταν η άγνοια. Δε ξέρω γιατί αλλά ήταν η λέξη άγνοια.

-         Ίσως λοιπόν αυτή αν είναι η μαγεία της ζωής! Η άγνοια! Το ανεξευρένητο! Από πού θα έρθει αλλά δε ξέρεις τι θα είναι, πώς θα είναι! Θα έρθει όμως και εσύ θα κληθείς να το ζήσεις, να το αντιμετωπίσεις, να το κρατήσεις, να το πετάξεις, να το πολεμήσεις, μα θα το ζήσεις.

-         Μα αν ήξερα τι μου επιφυλάσσει το αύριο θα μπορούσα να το αλλάξω! Να το κάνω καλύτερο!

-         Κι αν δε μπορούσες να το αλλάξεις; Αν το γνώριζες μονάχα αλλά δεν είχες τη δύναμη να το αλλάξεις; Αν ήξερες τι θα αντιμετωπίσεις θα ζούσες πάντα με το φόβο και την αγωνία για το τι θα κάνεις όταν θα έρθει εκείνη η ώρα.

-         Μα σκοπός είναι αν ήξερα να μπορούσα να το διορθώσω κιόλας.

-         Είναι αστείο αυτό που λες.

-         Γιατί το λες αυτό;

-         Λες πως αν ήξερες τι θα σου συμβεί στο μέλλον θα έκανες τα πάντα για να το διορθώσεις, σωστά;

-         Σωστά!

-         Αφού βλέπεις τι συμβαίνει στη ζωή σου σήμερα και δε μπορείς να το αλλάξεις, πώς θα μπορούσες να αλλάξεις το αύριο; Ένα αύριο που δεν εξαρτάτε αποκλειστικά από εσένα για να αλλάξει!

-         Θα άλλαζα το δικό μου αύριο εννοώ!

-         Έστω κι αν αυτό το αύριο ήταν εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου;

-         Κοίτα να δεις. Εγώ ενδιαφέρομαι για το καλό των συνανθρώπων μου αλλά αν μπορούσα να αλλάξω το αύριο για το δικό μου καλό, τότε ναι θα το έκανα. Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι αλήθεια και πιστεύω πως το ίδιο θα έκανε ο καθένας στη θέση μου.

-         Κι αν αυτό το αύριο για να διορθωθεί έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να θυσιάσεις κάτι πολύτιμα δικό σου;

-         Δηλαδή;

-         Πχ αν έπρεπε να θυσιάσεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο για να βελτιώσεις το παρόν και το μέλλον σου θα το έκανες;

-         Δε καταλαβαίνω. Υποτίθεται πως το καλό το δικό μου είναι συνδεδεμένο κατά κάποιο τρόπο με το καλό των άλλων.

-         Αυτό δεν είναι απόλυτο όμως…

-         Αν είχα τη δύναμη να μπορώ να ξέρω και να αλλάζω θα είχα τη δύναμη να καταφέρω να συνδυάσω το καλό το δικό μου με το καλό των αγαπημένων μου προσώπων.

-         Έχεις σκεφτεί όμως πως το καλό το δικό σου δεν είναι πάντοτε συνυφασμένο με το καλό των άλλων; Αυτό που εσύ θεωρείς καλό μπορεί να πληγώνει κάποιους άλλους.

-         Θεωρώ πως ότι έκανα θα το έκανα για το καλό όλων μας, οπότε γιατί να μη συμφωνήσουν και οι άλλοι μαζί μου;

-         Γιατί εάν είχες εσύ τη δύναμη να αλλάξεις το μέλλον σου, θα το είχαμε αυτόματα όλοι μας και πίστεψέ με ο καθένας θα ενεργούσε αποκλειστικά και μόνο για τη πάρτη του. Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα γινόταν αν ο καθένας μπορούσε να αλλάξει το μέλλον της ζωής του? Δε θα άλλαζε μόνο το δικό του θα άλλαζε και άλλων και δυστυχώς δε θα επιχειρούσαν όλοι να αλλάξουν μόνο προς το καλύτερο τα πράγματα.

-         Εγώ όμως μιλάω για μένα.

-         Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος μας. Σκεπτόμενοι εμάς πληγώνουμε τους άλλους και μάλιστα κάποιοι εκ των οποίων ανήκουν  στη οικογένειά μας.

-         Μα ότι θα έκανα θα το έκανα για το καλό μας….

-         Στο ξαναλέω… το καλό το δικό σου δε σημαίνει πως είναι το ίδιο καλό και για τον άλλο. Αν όλοι μας είχαμε τη δύναμη να γνωρίζουμε και να αλλάζουμε το μέλλον θα γινόταν ένα μπάχαλο στο κόσμο μας. Ένα μπάχαλο πιο μεγάλο από αυτό που ήδη υπάρχει και προκλήθηκε προσπαθώντας να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, χωρίς να γνωρίζουμε το μέλλον μας, φαντάξου να το ξέραμε κιόλας.

-         Ναι δε λέω… σε κάποια έχεις δίκιο αλλά και πάλι τι να είναι αυτό που αποκαλούμε «μαγεία» ζωής?

-         Σου είπα τι πιστεύω! Το ανεξερεύνητο ή η άγνοια αν θες.

-         Μα αν το μέλλον μου φέρει πόνο και θλίψη, πως εγώ θα το χαρακτηρίσω όλο αυτό μαγεία?

-         Κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι εύκολη, όλοι όμως είπαν πως η ζωή είναι ωραία ακόμη και με τις δυσκολίες της!

-         Νομίζω πως εδώ κάνεις λάθος. Θα έπρεπε να πεις σχεδόν όλοι! Μη ξεχνάς πως υπάρχουν και άνθρωποι που δε το πιστεύουν αυτό.

-         Το να εξερευνάς τα πάντα στη ζωή σου σε οδηγεί στο να μη τη ζεις! Αν θες να τη ζήσεις απλά ζήσε τη! Κανένας δε θα σου πει τι είναι ζωή, κανένας δε θα σου πει τι πρέπει να κάνεις για να τη ζήσεις σωστά! Απλώς κλείσε τα μάτια και προχώρα.

-         Με κλειστά τα μάτια; Γιατί;

-         Γιατί έτσι θα μπορέσεις να χρησιμοποιείς όλες τις αισθήσεις που υπάρχουν συγκεντρωμένες στο σώμα σου!

-         Και η αίσθηση της όρασης;

-     Μα δε σου είπα ποτέ να μη τα ανοίγεις…

Καλό βράδυ σε όλους! <3 <3 <3