ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑ - TWICE BORN.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. 

Τί κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά. 

Κάνοντας ένα διάλλειμα απο τις επισκέψεις στη γειτονιά και κάνοντας μια μίνι διακοπή απο τα σχόλια που μου αφήνατε και δεν είχα προλάβει να σας απαντήσω, σκεφτηκα να κάνω μια ανάρτηση που την είχα στο νου καιρό τώρα να τη βάλω αλλά όλο κάποιο άλλο θέμα έπαιρνε τη θέση της.

 Επειδή έχω καιρό να δω μια ταινία που να την ευχαριστηθώ, σκέφτηκα σήμερα να ασχοληθώ με τη στήλη των Ταινιοκεφράσεων και να σας προτείνω μία ταινία που είδα πριν καιρό αλλά θεωρώ πως αξίζει να ειδωθεί από πολλούς συνανθρώπους μου. 

Πάμε γρήγορα γρήγορα να τη γνωρίσουμε: 

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑ - ΤWICE BORN. 



ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Σέρτζιο Καστελίτο
με τους: Πενέλοπε Κρουζ, Έμιλ Χιρς, Άντναν Χάσκοβιτς.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:

Η παθιασμένη σχέση της Ιταλίδας Τζέμα και του Αμερικανού Ντιέγκο θα δοκιμαστεί από ένα αξεπέραστο πρόβλημα στειρότητας. Η εμμονή του ζευγαριού να αποκτήσει παιδί θα το οδηγήσει στο Σεράγεβο, όπου οι δυο τους θα αναζητήσουν μια παρένθετη μητέρα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όμως, θα ανάψει η σπίθα του πολέμου σε ολόκληρη τη Βοσνία, με την πόλη να πολιορκείται από τις σερβικές δυνάμεις. 

Όπως καταλαβαίνεται έχει να γίνει χαμός!! Κυρίως όταν όλα αυτά γίνονται κάτω υπο συνθήκες πολέμου. 

Σκληρό, Γλυκόπικρο, Στενάχωρο, Ρομαντικό, Ανατρεπτικό, Βίαιο (απάνθρωπο) σε κάποια σημεία αλλά εργάρα φίλοι! Εργάρα! Και με πολλούς προβληματισμούς φυσικά! Όσο για νοήματα άφθονα!

Η προσωπική μου άποψη:

Αν και παρέθεσα ήδη την άποψή μου επάνω θέλω να πω πως ειναι μακράν απο τις καλύτερες ταινίες που είδα τελευταία. Η Πενέλοπε Κρουζ ομορφότερη απο ποτέ (στα νιάτα της γιατί παρακολουθούμε διάφορα στάδια ηλικίας των πρωταγωνιστών) και γενικά όμορφη η εικόνα της ταινίας και οι ηθοποιοί ο ενας καλυτερος απο το αλλο!

Βεβαια το εργο ειναι σκληρο και βιαιο σε καποια σημεια, κυριως εάν ο θεατής εισβάλλει πληρως στο νόημα της ταινίας αλλά εμένα μου άρεσε που εισέλαβα τόσα πολλά συναισθήματα απο μία ταινία και ειλικρινά είναι ενα έργο που έχει πολλές πλευρές μέσα του. Ρομαντισμό, αγάπη, στεναχώρια, πόνο, ανάγκη μιας γυναίκας να γίνει μητέρα και πολλά πολλά άλλα που καλύτερα να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.

Να πω μόνο πως σε ένα σημείο (όσοι το έχετε δει νομιζω θα καταλαβετε που απευθυνομαι) ειναι τοσο ρεαλιστικη η σκηνη που με εκανε να σιχαθω το ανθρωπινο γενος!

Αρνητική επισήμανση:

Δεν εχω να επισημάνω κάτι αρνητικό.


Δυνατό κομμάτι του έργου:

Για μένα τρεις σκηνές που δεν μπορω να ξεχωρισω ποια ηταν η καλυτερη.
Βασικα νομιζω πως ηταν ολες ισαξιες για οσα ηθελαν να περασουν στους θεατες.

Οι τρεις αυτες σκηνες που σας λεω ειναι οι εξης:

α) Ενα ζευγαρι παπουτσια ενος μικρου κοριτσιου που αναβοσβηνουν πισω....
β) Η πιο σκληρη για μενα σκηνη που νομιζω ολοι θα τη καταλαβετε οταν τη δειτε....
και
γ) Ένα τατουαζ - λουλουδι που γινεται στη πρωταγωνιστρια της ανω σκηνης για καποιο λογο...

Ευκαιρια λοιπον οσοι δεν την ειδατε να τη δειτε! ;)

Όσοι απο εσάς έχετε δει τη ταινία θα χαρώ να μάθω τη γνώμη σας και όσοι απο εσάς τη δείτε, αν θέλετε ελάτε εδώ να μου καταθέσετε τις απόψεις σας.

Για περισσότερες Ταινιοεκφράσεις πατήστε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/search/label/%CE%A4%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.

Καλή συνέχεια φίλοι! :)

Να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα ευχομαι!