Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΘΟΛΟΙ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Μου περιέγραψες την φιλία σαν μία ολισθηρή δύναμη
μα ήταν ένα νεκρικό δέσιμο μιας αδυσώπητης, κραυγαλέας σιωπής.
Και είδα δυο μάτια, νεκρά, που γυάλιζαν,
γαλάζιοι θόλοι τα φιλούσαν

Άκουσα έναν φίλο, στο δίπλα δωμάτιο να αγκομαχά 
μα δεν ήξερα πως ήταν στρατιώτης που φύλαγε σκοπιά σε ένα πέτρινο ακρογιάλι.

Σύνδεσα αχαρτογράφητους χάρτες για να βρω
το ένοχο μυστικό της ηχηρής σιωπής
Το σμίξιμο ματιών και σκέψεων που ενώνονται
λες και μια αόρατη κλωστή το πέμπτο, ένοχο, μυστικό σκεπάζει.

Ήσουν το δόρυ που έκλεψα
και ο ψαράς που πριν χρόνια, μειλίχια, κυνηγούσα.
Ήσουν ο τύπος που μοιράστηκα την τσίχλα μου,
που δάνεισα, την βρεφική μου πάνα.

Θυμάμαι τις ασπρόμαυρες μορφές μας, στην παιδική χαρά.
Στην τραμπάλα, να με αφήσεις να ανέβω, εκλιπαρούσα.
Κι όταν ανέβαινα ψηλά, εσκεμμένα, να αργήσω να κατέβω 
- με ταλαιπωρούσες.

Σε φωνάζω, σαν κοράκι που πενθεί, σε φωνάζω.
Τριγύρω η ματιά μου αρπαχτικό, να «κλέψω» τον καλύτερο μου φίλο.

Θάβω, 
με τα νύχια μου σκάβω και θάβω την σκισμένη, λευκή σου μπλούζα.

Θάβω, 
Και σε φωνάζω

Σε φωνάζω, σαν κοράκι που πενθεί, σε φωνάζω

Αποκάλεσέ με με το όνομά μου, θέλω από τα χείλη σου να το ακούσω.

Η φιλία είναι δύναμη. 
Τον χρησμό, εσύ, πρώτος,
Μου έδωσες 

Ήχησε την λύρα σου.
Οι σάλπιγγες «έρχονται»

~~ Ήταν η συμμετοχή μου στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης από την Αριστέα μας,  με πρωταγωνιστή τη φιλία, που για εμένα ανέρχεται σε κάτι πραγματικά ιερό.

Συγχαρητήρια στη Μαρία μας για την νίκη, πάντα καλότυχη η Μαρίνα μας για την κλήρωση του δώρου, μπράβο στην Αριστέα για την άρτια διοργάνωση - φιλοξενία και πολλά συγχαρητήρια και επιβραβεύσεις σε όλους τους συμμετέχοντες, που για ακόμη μία φορά, κατέθεσαν κάτι πολύτιμα ουσιαστικό από την ψυχή τους.

Ήθελα να γράψω περισσότερα για τις άλλες συμμετοχές, να φανερώσω και τους δικούς μου αγαπημένους στίχους που ξεχώρισα από τις καταθέσεις τους, μα πραγματικά, στη παρούσα φάση, μου είναι αδύνατον. 

Να περνάτε όμορφα εκφραστικοί και να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Σχόλια

  1. Μου άρεσε πολύ και ήταν στις επιλογές μου!
    Συγχαρητήρια Κική μου, χάρηκα που συμμετείχες! :)

    Καλή εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου με τον ποιητικό σου οίστρο. Πολύ όμορφο.
    Πάντα να χαιρόμαστε τις συμμετοχές και την παρουσία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφο ποίημα, Κική μου. Μπράβο. Συνέχισε έτσι δυνατά. Καλή εβδομάδα, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεμάτο δυνατο συναισθημα Κική μου ότι γράφεις.. πολύ ωραια η συμμετοχή σου.. τελικα παιρνουν αλλη διασταση οι στίχοι .. όταν διαβαζονται στο χώρο τους..να περνας ομορφα μικρή μου..σε ευχαριστω πολύ για την βαθμολογια σου.. καλο υπολοιπο καλοκαιρακι.. φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ σμαραγδένια μου!
      Συγχαρητήριά σου!

      φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  5. Όπως πάντα η συμμετοχή σου άρτια και μεστή Κική μου, συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κικίτσα μου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα η συμμετοχή σου!
    Χάρηκα απίστευτα που σε είχαμε μαζί μας, μετά από καιρό!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ μάτια μου!
    Φιλάκια πολλά! ♥

    υγ: Και ναι, η φιλία είναι δύναμη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ κι εγώ Αριστέα μου
      Την καταευχαριστήθηκα την συμμετοχή και απόλαυσα το συμπόσιο
      Μπράβο σε όλους μας!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...