Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΌΣΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΩ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ





Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι στεναγμοί ανείπωτοι, που χάθηκαν κάπου, προς την έξοδο διαφυγή τους.
Είναι λόγια που έγιναν κόμπος, θηλιά σε έναν λαιμό
που έπρεπε πάση θυσία να αναπνεύσει

Δάκρυα κυλούσαν μα ήξερα,
πως είναι λόγια, συναισθήματα χιλιοειπωμένα
μόνο στον εσωτερικό μου κόσμο όμως.
Κι όλα αυτά τα λόγια, οι τρανταχτοί μου ψίθυροι
ήταν μόνο για μένα, μόνο.

Ήξερα πως δεν ήθελαν να γίνουν ομιλία
μα ούτε γραφή παράφορη, συμβολισμός Αγγέλων
ήθελαν όμως να γίνουν δάκρυ ή ένας σιωπηλός οδυρμός
για να πνίξουν της ζωής τη στάχτη, που σε ένα τασάκι,
είχε ξεχάσει ένας κύριος με μαύρα ρούχα.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
έγιναν για ακόμη μία φορά, στάχτη
σε ένα τασάκι που αποτσίγαρα, πολλών, βρομούσε.

Κι ήταν κι ένας άλλος κύριος, αυτή τη φορά
θυμάμαι φορούσε γκρι ρούχα.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που ρουφούσε το τσιγάρο σου,
σαν να κρεμόταν όλη του η ζωή από αυτό, σαν ο καπνός να ήταν η μόνη, σωτήρια λύση.

Κι όταν έφτανε στο τέλος,
στο τέλος του,
θυμάμαι πως ταλαιπωρούσε επικίνδυνα, τη γόπα.
Και μάλιστα μια φορά, μου έκανε τρομερή εντύπωση ο τρόπος που άδειασε όλη τη στάχτη σε μία μπλέ, πλαστική σακούλα.
Έμοιαζε να την αδειάζει και να γεμίζει ο ίδιος, ξανά και ξανά!

Είχε και έναν μεγεθυντικό φακό,
ακόμη τον θυμάμαι..
Να μεγεθύνει ένα πρόβλημα ή να το εξαλείφει πλήρως;
Έχει άραγε – κι αυτή τη φορά – την όποια, παραμικρή σημασία;

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι το δυνατό μου, Όχι
σε όσα με εβάρυναν
και έγιναν της ψυχής μου μαύρο, αδιάφανο ρούχο.

Μα θα φύγουν πριν να ’ναι αργά
γιατί το λευκό μου σακάκι από το καθαριστήριο το θέλω πάλι πίσω.

Έχω ήδη καλέσει τους «ειδικούς»
Όπου να ’ναι θα χτυπήσει το κουδούνι.

Θα φορέσω το λευκό
Θα πετάξω πια το μαύρο
που έχει πλέον ειπωθεί με έναν τρισδιάστατο, ακατανόητο τρόπο
και πλέον, ναι, έχει οριστικά ξεδιαλύνει.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι όσα τοποθέτησα στις φτερούγες ενός χελιδονιού
να το πάει χιλιάδες μίλια μακριά από μένα.

Κι έτσι να ανασάνω ξανά
Να ζω συντροφιά με κάθε νέα ελπίδα.

Χελιδόνι μου,
χελιδόνι μου, - εσύ

Έλα…



_______


Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου.

Σχόλια

  1. Έξοχη η γραφή και ο λόγος σου Κική μου. Όπως πάντα κορίτσι μου. Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο!!!
    Να σαι καλά Κική μου.
    Καλό Σεπτέμβρη εύχομαι και όλα να σου πάνε καλά
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου, γλυκιά.
      Καλό Φθινόπωρο να έχουμε.
      Την αγάπη μου

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Πάντα τρυφερή και εκφραστική η ομρρφούλα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλλο ένα όμορφο και τρυφερό ποίημα, Κική μου, χελιδόνι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκούλα μου, ευχαριστώ πολύ.
      Με τα χελιδόνια και τους γλάρους, κάτι παθαίνω, τους έχω αδυναμία :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.

Καλημέρα και καλό μήνα! Εύχομαι ολόψυχα αυτός ο μήνας και όχι μόνο αυτός φυσικά, να έχει χαρμόσυνες ειδήσεις για όλους μας. Και επειδη σήμερα είναι η αρχή ενός νέου η μήνα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας και γιατί όχι η αρχή μιας καλύτερης ζωής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας καποια αποσπάσματα από ένα δοκίμιο που έγραψα μόλις αλλα για διάφορους λόγους δε θα το αναρτήσω ακόμη ολοκληρωμένο. " Η ψυχή των ανθρώπων φαντάζει στο νου μου ως ένα μικρό (εξωτερικά) θησαυροφυλάκιο. Η καρδιά είναι το κουτί του θησαυρού, το μυαλό είναι το λουκέτο του και τέλος τα συναισθήματα και οι αξίες των ανθρώπων είναι τί άλλο; Μα φυσικά το περιεχόμενο του θησαυρού! Ο ίδιος ο θησαυρός αν θέλετε." " Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να προσφέρει και εμείς νομίζουμε πως υπάρχουμε για να λάβουμε. Ναι να λάβουμε, μόνο όταν μάθουμε να προσφέρουμε. Και προσφορά δεν είναι «δίνω» ότι υλικό αγαθό μου περισσεύει, είναι μαθαίνω να μάχομαι, να αναγνωρίζω, να θαυμάζω και να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. "

Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων...

  Προσπαθώ να βρω λέξεις για να ξεκινήσω να γράφω, να βγάλω από μέσα μου όσα αισθάνομαι, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ. Ζούμε σε μια κοινωνία που φοβόμαστε να ζήσουμε. Νιώθω πως δεν ξέρουμε από που να προστατευθούμε. Σεισμοί, βροχές, κεραυνοί, κρύο, φωτιά. Όλα, πλέον, σε σκοτώνουν. Σαφέστατα και ευθυνόμαστε για τα περισσότερα. Ξυπνούν μνήμες στο μυαλό μου από όταν έκαψαν τη Βόρεια Εύβοια, το πράσινο στολίδι που μεγάλωσα. Όπως θα έχετε μάθει, καίνε τώρα την Νότια Εύβοια. Να μην αφήσουν τίποτα όμορφο. Να μην αφήσουν οξυγόνο για τις επόμενες γενιές. Στεναχωριέμαι τόσο πολύ... Έρχεται το καλοκαίρι και φοβάμαι να πλησιάσω περιοχή με πράσινο, με έντονη βλάστηση γιατί   φοβάμαι ότι θα βάλουν φωτιά και θα εγκλωβιστούμε και θα καούμε ζωντανοί (μνήμες Μάτι, δεν ήμουν εκεί αλλά δεν ξέχασα).   Το είχε πει.....     "Θ α ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγο