Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΌΣΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΩ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ





Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι στεναγμοί ανείπωτοι, που χάθηκαν κάπου, προς την έξοδο διαφυγή τους.
Είναι λόγια που έγιναν κόμπος, θηλιά σε έναν λαιμό
που έπρεπε πάση θυσία να αναπνεύσει

Δάκρυα κυλούσαν μα ήξερα,
πως είναι λόγια, συναισθήματα χιλιοειπωμένα
μόνο στον εσωτερικό μου κόσμο όμως.
Κι όλα αυτά τα λόγια, οι τρανταχτοί μου ψίθυροι
ήταν μόνο για μένα, μόνο.

Ήξερα πως δεν ήθελαν να γίνουν ομιλία
μα ούτε γραφή παράφορη, συμβολισμός Αγγέλων
ήθελαν όμως να γίνουν δάκρυ ή ένας σιωπηλός οδυρμός
για να πνίξουν της ζωής τη στάχτη, που σε ένα τασάκι,
είχε ξεχάσει ένας κύριος με μαύρα ρούχα.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
έγιναν για ακόμη μία φορά, στάχτη
σε ένα τασάκι που αποτσίγαρα, πολλών, βρομούσε.

Κι ήταν κι ένας άλλος κύριος, αυτή τη φορά
θυμάμαι φορούσε γκρι ρούχα.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που ρουφούσε το τσιγάρο σου,
σαν να κρεμόταν όλη του η ζωή από αυτό, σαν ο καπνός να ήταν η μόνη, σωτήρια λύση.

Κι όταν έφτανε στο τέλος,
στο τέλος του,
θυμάμαι πως ταλαιπωρούσε επικίνδυνα, τη γόπα.
Και μάλιστα μια φορά, μου έκανε τρομερή εντύπωση ο τρόπος που άδειασε όλη τη στάχτη σε μία μπλέ, πλαστική σακούλα.
Έμοιαζε να την αδειάζει και να γεμίζει ο ίδιος, ξανά και ξανά!

Είχε και έναν μεγεθυντικό φακό,
ακόμη τον θυμάμαι..
Να μεγεθύνει ένα πρόβλημα ή να το εξαλείφει πλήρως;
Έχει άραγε – κι αυτή τη φορά – την όποια, παραμικρή σημασία;

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι το δυνατό μου, Όχι
σε όσα με εβάρυναν
και έγιναν της ψυχής μου μαύρο, αδιάφανο ρούχο.

Μα θα φύγουν πριν να ’ναι αργά
γιατί το λευκό μου σακάκι από το καθαριστήριο το θέλω πάλι πίσω.

Έχω ήδη καλέσει τους «ειδικούς»
Όπου να ’ναι θα χτυπήσει το κουδούνι.

Θα φορέσω το λευκό
Θα πετάξω πια το μαύρο
που έχει πλέον ειπωθεί με έναν τρισδιάστατο, ακατανόητο τρόπο
και πλέον, ναι, έχει οριστικά ξεδιαλύνει.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι όσα τοποθέτησα στις φτερούγες ενός χελιδονιού
να το πάει χιλιάδες μίλια μακριά από μένα.

Κι έτσι να ανασάνω ξανά
Να ζω συντροφιά με κάθε νέα ελπίδα.

Χελιδόνι μου,
χελιδόνι μου, - εσύ

Έλα…



_______


Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου.

Σχόλια

  1. Έξοχη η γραφή και ο λόγος σου Κική μου. Όπως πάντα κορίτσι μου. Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο!!!
    Να σαι καλά Κική μου.
    Καλό Σεπτέμβρη εύχομαι και όλα να σου πάνε καλά
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου, γλυκιά.
      Καλό Φθινόπωρο να έχουμε.
      Την αγάπη μου

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Πάντα τρυφερή και εκφραστική η ομρρφούλα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλλο ένα όμορφο και τρυφερό ποίημα, Κική μου, χελιδόνι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκούλα μου, ευχαριστώ πολύ.
      Με τα χελιδόνια και τους γλάρους, κάτι παθαίνω, τους έχω αδυναμία :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...