Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΌΣΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΩ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ





Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι στεναγμοί ανείπωτοι, που χάθηκαν κάπου, προς την έξοδο διαφυγή τους.
Είναι λόγια που έγιναν κόμπος, θηλιά σε έναν λαιμό
που έπρεπε πάση θυσία να αναπνεύσει

Δάκρυα κυλούσαν μα ήξερα,
πως είναι λόγια, συναισθήματα χιλιοειπωμένα
μόνο στον εσωτερικό μου κόσμο όμως.
Κι όλα αυτά τα λόγια, οι τρανταχτοί μου ψίθυροι
ήταν μόνο για μένα, μόνο.

Ήξερα πως δεν ήθελαν να γίνουν ομιλία
μα ούτε γραφή παράφορη, συμβολισμός Αγγέλων
ήθελαν όμως να γίνουν δάκρυ ή ένας σιωπηλός οδυρμός
για να πνίξουν της ζωής τη στάχτη, που σε ένα τασάκι,
είχε ξεχάσει ένας κύριος με μαύρα ρούχα.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
έγιναν για ακόμη μία φορά, στάχτη
σε ένα τασάκι που αποτσίγαρα, πολλών, βρομούσε.

Κι ήταν κι ένας άλλος κύριος, αυτή τη φορά
θυμάμαι φορούσε γκρι ρούχα.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που ρουφούσε το τσιγάρο σου,
σαν να κρεμόταν όλη του η ζωή από αυτό, σαν ο καπνός να ήταν η μόνη, σωτήρια λύση.

Κι όταν έφτανε στο τέλος,
στο τέλος του,
θυμάμαι πως ταλαιπωρούσε επικίνδυνα, τη γόπα.
Και μάλιστα μια φορά, μου έκανε τρομερή εντύπωση ο τρόπος που άδειασε όλη τη στάχτη σε μία μπλέ, πλαστική σακούλα.
Έμοιαζε να την αδειάζει και να γεμίζει ο ίδιος, ξανά και ξανά!

Είχε και έναν μεγεθυντικό φακό,
ακόμη τον θυμάμαι..
Να μεγεθύνει ένα πρόβλημα ή να το εξαλείφει πλήρως;
Έχει άραγε – κι αυτή τη φορά – την όποια, παραμικρή σημασία;

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι το δυνατό μου, Όχι
σε όσα με εβάρυναν
και έγιναν της ψυχής μου μαύρο, αδιάφανο ρούχο.

Μα θα φύγουν πριν να ’ναι αργά
γιατί το λευκό μου σακάκι από το καθαριστήριο το θέλω πάλι πίσω.

Έχω ήδη καλέσει τους «ειδικούς»
Όπου να ’ναι θα χτυπήσει το κουδούνι.

Θα φορέσω το λευκό
Θα πετάξω πια το μαύρο
που έχει πλέον ειπωθεί με έναν τρισδιάστατο, ακατανόητο τρόπο
και πλέον, ναι, έχει οριστικά ξεδιαλύνει.

Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω
είναι όσα τοποθέτησα στις φτερούγες ενός χελιδονιού
να το πάει χιλιάδες μίλια μακριά από μένα.

Κι έτσι να ανασάνω ξανά
Να ζω συντροφιά με κάθε νέα ελπίδα.

Χελιδόνι μου,
χελιδόνι μου, - εσύ

Έλα…



_______


Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου.

Σχόλια

  1. Έξοχη η γραφή και ο λόγος σου Κική μου. Όπως πάντα κορίτσι μου. Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο!!!
    Να σαι καλά Κική μου.
    Καλό Σεπτέμβρη εύχομαι και όλα να σου πάνε καλά
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου, γλυκιά.
      Καλό Φθινόπωρο να έχουμε.
      Την αγάπη μου

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Πάντα τρυφερή και εκφραστική η ομρρφούλα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλλο ένα όμορφο και τρυφερό ποίημα, Κική μου, χελιδόνι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκούλα μου, ευχαριστώ πολύ.
      Με τα χελιδόνια και τους γλάρους, κάτι παθαίνω, τους έχω αδυναμία :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

4ο Δρώμενο Χαϊκού / Συμμετοχή

Καμένη καρδιά, πόλεμος οικτρός είναι η αλήθεια σου. Μην μου μιλάτε, τα φύλλα σκορπίσανε γεμάτα πόνο.     Κ αλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Με χαρά μοιράζομαι σήμερα, τη συμμετοχή μου στο δρώμενο " Χαϊκού " της Μαρίας Νικολάου και "Του Κειμένου" της. ( πατώντας επάνω στα ονόματα μπορείτε να επισκεφτείτε τις παραπομπές και να δείτε τις συμμετοχές και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα ). Θέλω να πω πως είναι, και για εμένα, ένα πολύ δύσκολο είδος, και χαίρομαι πραγματικά που κατάφερα να συμμετάσχω. Συγχαρητήρια τόσο στη νικήτρια του δρώμενου, την Αριστέα,  της οποίας και ξεχώρισα τη συμμετοχή, όσο και σε όλους τους συμμετέχοντες που την ψυχή τους άνοιξαν. Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν, αλλά και όσους μας διάβασαν και ψήφισαν όλες τις συμμετοχές. Φυσικά, ευχαριστώ τη Μαρία, που συνεχίζει να μας εμπνέει με τις λήψεις αλλά και τις προτάσεις της, να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε.  Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!