Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...
Πάντα τρυφερή, πάντα ρομαντική Κική μου. Όμορφο βράδυ να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά!!!
ΔιαγραφήΚική μου καλό ΣΚ ο Αναγνωστάκης αγαπημένος μου από το σχολείο ακόμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρομαι αγαπη μου!!
ΔιαγραφήΕίσαι απλά υπέροχη! Σε φιλώ, Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περνάς όμορφα γλυκιά μου, ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΤι κάνεις χαρά μου; Πώς περνάς; Πάντα με συναίσθημα οι αναρτήσεις σου αφήνουν τη σφραγίδα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό από Κεφαλλονια
Κεφαλλονια!!! Τι ωραία!
ΔιαγραφήΝα περνάς όμορφα γλυκια μου
φιλια ποολλα