ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ (ΣΥΝ)ΥΠΑΡΧΩ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΟΝΗ ΕΧΤΙΣΑ. ΚΙ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ, ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ (ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ), ΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΥΣΕΙΣ.

Εγώ που έγραψα για τον Ήλιο και τη Σελήνη

για τη Μέρα και τη Νύχτα

που οραματίστηκα τη Δύση, την Ανατολή

που αγαπώ τα δίπολα, εγώ λοιπόν δεν γινόταν να μην ανεβάσω τούτη, την υπέροχη φωτογραφία: https://www.youtube.com/watch?v=BfbC_qwjHd4

 

 

 

Ναι!

Αυτόν τον ήλιο ονειρεύομαι για τους συνανθρώπους μου!

Ένα μπουκέτο με χρυσά λουλούδια που δημιούργησε η φύση επειδή ζήλεψε την λιακάδα των ουρανών!

Ναι!

Αυτόν τον ήλιο θέλω!

Ξέρω!

Ένα βράδυ σε έκλεψε η φύση  και σε έφερε στην αγκαλιά της.

Γεννήθηκες για να είσαι ψηλά!

Δεν άντεξες!

Έφυγες!

Ανέβηκες και πάλι πάνω!

Μας αγάπησες όμως

και θα μας αγαπάς για πάντα!

Το ξέρω!

Το γνωρίζω!

Είμαι βέβαιη!

Έκλαψες απο ’κει ψηλά που μας έβλεπες να λυπούμαστε για σένα και ράντισες τον κόσμο μας με τα μαύρα σου δάκρυα!

Ακόμη κι έτσι, κατάφερες να είσαι κοντά μας!

Είσαι δίπλα μας! Βρίσκεσαι εδώ, κάτω στη γη!

Έκανες τα δάκρυά σου να ανθίσουν για να μας δείξεις πως θα είσαι κοντά μας για πάντα!

 

Ο Ήλιος 

 

 

 

Δεν είσαι συναισθηματικά τόσο κοντά με εμάς για κάποιον λόγο μα όλοι σε αγαπάμε και σε έχουμε ανάγκη περισσότερο απ' όσο νομίζεις.

Σαν γνήσιο, άγριο θηλυκό δημιουργείς αντιπάλους και ενίοτε προκαλείς εκνευρισμό. Είσαι γυναίκα όμως και ξέρεις να μάχεσαι μα και να τιθασεύεις όλους εκείνους τους δούρειους ανέμους που απειλούν να ταράξουν τη φιλήσυχη ζωή σου.

Είσαι παρορμητική, χυμώδης, άγρια, μαχήτρια μα και γαλήνια συνάμα.

Κάποιες φορές πουδράρεσαι με κεχριμπαρένιες αποχρώσεις και εμείς σε κοιτάμε αποσβολωμένοι και σε καμαρώνουμε από ’κει κάτω!

Δημιουργείς παροξυσμό μα είσαι η μάνα, η φίλη, αδερφή, η θεία, η γιαγιά μας.

Είσαι όσα είμαστε εμείς και όσα θα γίνουμε κάποτε!

Σε κοιτάζω και νιώθω βαθιά μέσα μου ότι χαμογελάς.

Δεν ξέρω αν το χαμόγελό σου είναι μια καμουφλαρισμένη ειρωνία αλλά είμαι σίγουρη πώς είναι κάτι.

Είναι συναίσθημα, είναι ουσία!

Κάτω από το φαινομενικά σκοτεινό πρόσωπό σου κρύβεις δυο ευέξαπτα, κόκκινα μάγουλα που σε κάνουν τόσο μα τόσο χαριτωμένη.

Άλλοι σε βλέπουν ως μια μυστηριώδη ύπαρξη μα εγώ νιώθω πως είσαι μια γλυκιά φυσιογνωμία που κάλυψες με μαύρο χρώμα τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου για να θυμίσεις στους ανθρώπους πως το μαύρο είναι απλώς ένα χρώμα!

Ένα χρώμα που δε διαφέρει, δεν κλέβει εντυπώσεις, είναι ξεχωριστό και ιδιαίτερο όμως γιατί επάνω του δείχνει υπέρλαμπρο το λευκό που διαθέτεις ως βάση!

Η Σελήνη

 

 

 

 

Κάπως έτσι έχω φανταστεί τον Παράδεισο!

Πράσινο! Με ζωηρά χρώματα! Με πολύχρωμες πεταλούδες! Με πολλών ειδών ζώα και λουλούδια! Με μια ηρεμία που μπορεί να ταράζει τα πάντα γύρω της!

Και σύννεφα! Πολλά λευκά σύννεφα που «ζουν» ανάμεσά μας! Διαβαίνουν το χωροχρόνο δίπλα μας και μπορούμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας εντός τους.

Μα τί όμορφη γαλήνη απορρέει από τον τόπο!

Κάποια χαχανητά μικρών παιδιών με κερδίζουν!

Τρέχω πίσω από ξεφτισμένους παιδικούς απόηχους προσπαθώντας να ανακαλύψω τους κατόχους τους.

Διαβαίνω μέρη που δεν προσέχω γιατί η λαχτάρα μου να συναντήσω τους μικρούς αγγέλους είναι τόση μεγάλη που μου αποσπά εξ ολοκλήρου την προσοχή!

Πίσω από μια μεγάλη πρασινάδα με μελένιους καρπούς βλέπω κάποιες ξανθές μπούκλες να χορεύουν.

Με προσοχή παρατηρώ δυο κοριτσάκια να παίζουν αμέριμνα.

Μοιάζουν σαν δίδυμες αδερφές.

Η μια φοράει ροζ μακρύ και φαρδύ φόρεμα, ενώ η άλλη λευκό.

Μοιάζουν σα νεράιδες. Ή πριγκίπισσες. Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να υποθέσω σίγουρα.

Μια ευφορία πλημμυρίζει το χώρο και η γαλήνη σα να εχει αύρα και ενέργεια θετική «εξαπλώνεται» παντού και κάνει το τοπίο να μοιάζει σαν το παιδικό δωμάτιο που είχα μικρή. Το είχαν επιμεληθεί οι γονείς μου με τόση αγάπη!

Η παιδική νότα που απορρέει και τυλίγει το χώρο μοιάζει με μεθυστική παραζάλη.

Μου αρέσει αυτή η αίσθηση! Μου αρέσει τόσο πολύ!

Τα κοριτσάκια γελάνε και αρχίζουν να τρέχουν αμέριμνα!

Θέλω να συμμετάσχω στο παιχνίδι τους μα φοβάμαι πως είμαι αρκετά μεγάλη για να με δεχτούνε!

Ένας λαγός στέκεται δίπλα μου και με κοιτά.

Τον κοιτάζω προσπαθώντας να καταλάβω.

Γιατί θεωρώ πως με κοιτάζει υποτιμητικά;

Ξάφνου δίνει μια δυνατή ώθηση στα πίσω πόδια του και φεύγει!

Επιμένω να πιστεύω πως με κοίταξε υποτιμητικά.

Μένω εκεί με ένα κλωνάρι να εμποδίζει την πλήρη όρασή μου.

Το παραμερίζω και με μεγάλη δυσαρέσκεια συνειδητοποιώ πως τα κοριτσάκια λείπουν!

  Μέρα

 

 

 

Ποτέ δε κατάλαβα γιατί σε ντύνουν με μαύρα πέπλα και μαύρους μανδύες.

Ποτέ δε κατάλαβα γιατί μοιάζεις τοσο γαλήνια και αέρινη, μέσα στον τόσο έντονο δυναμισμό που κρύβεις και γεννάς.

Ποτέ δε κατάλαβα γιατί σε παρουσιάζουν σαν μια μυστηριώδη, μαυροφορεμένη γυναίκα που συνοδεύετε πάντα από κάποιον τυχάρπαστο τυχοδιώκτη.

Για μένα σήμερα φόρεσες σακάκι μαύρο και πουλόβερ βαρύ!

Έπιασες κότσο ψηλό τα καστανά μαλλιά σου και τα σκέπασες με ένα μεγάλο, μαύρο, δαντελένιο καπέλο.

Με ένα  σκουρόχρωμο παντελόνι φαρδύ φρόντισες να καλύψεις τα λευκά ακροδάχτυλα των ξυπόλητων ποδιών σου.

Βαριά και κουρασμένη δείχνεις καθώς περπατάς και βαδίζεις μέσα και πάνω απο ξένα περβάζια. Δε μπορώ να μη διακρίνω το κόκκινο που στάζουν τα ματωμένα σου δάχτυλα. Οι τρυπημένες πατούσες σου!

Μια κόκκινη γραμμή που λάμπει μέσα στο σκοτάδι σέρνεται ξοπίσω σου και νοιώθω τον πόνο βλέποντας το σώμα σου να τρέμει, να σπαράζει.

Σε κοιτάζω σα θολή εικόνα να ξεμακραίνεις μπροστά μου και νοιώθω να μου κόβεται η ανάσα.

Σε ακολουθώ μηχανικά….

Σε βλέπω να περιπλανιέσαι ανάμεσα σε ξεχασμένα, ερειπωμένα, βρόμικα κτήρια και να κρυφοκοιτάς πίσω από σπασμένα ή ραγισμένα παράθυρα τις ελπίδες των ανθρώπων!

                           

                                                                    Νύχτα

 

Δεν βλέπει την Ανατολή μα προσκυνάει τη Δύση γιατί ξέρει πως κάποια στιγμή νυχτερίδες θα το επισκεφτούν και θα ξαγρυπνήσουν στο προσκέφαλό του.

Φοβάται την ημέρα και το φως! Σιχαίνεται τη βοήθεια και την ελπίδα!

Αγαπά τη νύχτα, το σκοτάδι! Αγαπά τους ανθρώπους δίχως φως και δίχως μοίρα!

Δεν «χαϊδεύει» τους σκύλους και τα παιδιά! «Χαϊδεύει» όμως τα ποντίκια και τους κουρασμένους περπατητές και ταξιδιώτες!

Αυτό το παγκάκι είναι Reserve.

Όχι, όχι μην κάτσεις!

Είναι Reserve.

Θα λερωθείς!

Θες να λερωθείς;

Είναι κρίμα!

Τα ρούχα σου!

Ο καθωσπρεπισμός σου!

Θα τσαλακωθεί!

Μαζί και το τεράστιο Εγώ σου!

Είναι δικό μου άλλωστε!

Γιατί να στο παραχωρήσω;

Το δηλώνει άλλωστε το σάλιο, το αίμα, το δάκρυ, το γενετικό υλικό, ο ιδρώτας και ο πόνος της ψυχής μου!

Τί είναι αυτό;

Νεύμα μου κάνεις;

Μου κάνεις νεύμα για να σηκωθώ;

Μα πού να πάω;

Δε με βολεύει άλλο παγκάκι!

Αν θέλεις κι εσύ δικό σου, εξαγόρασε ένα!

Κοιτά τριγύρω σου! Έχει τόσα πολλά!

Γιατί το δικό μου; Πάλι το δικό μου;

Αγόρασε ένα από αυτά που υπάρχουν δεξιά κι αριστερά σου!

Έχει διάφορους χρωματισμούς και ποικίλα μεγέθη!

Μόνο πρόσεξε! Μην πληρώσεις με χρήματα!

Το κόστος είναι ψυχική παράδοση, σάρκα, αίμα και οστά!

Τί είναι άραγε αυτά για σένα;!

Αυτό το παγκάκι είναι Reserve.

Όχι, όχι μην κάτσεις!

Είναι Reserve.

Είναι δικό μου και είναι Reserve.

Πάντα θα είναι δικό μου και θα είναι Reserve.

                                                          Παγκάκι Reserve