ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙ - ΟΛΟΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.

Σήμερα θα κάνω  άλλου είδους ανάρτηση, απ' όλες τις πρόσφατες που είχαν άλλη θεματολογία, μιας και αυτή με εκφράζει σήμερα.

Ήθελα βέβαια να σας μιλήσω για τη Σίσσυ, εδώ και καιρό, αλλά δεν βόλευε.

Η Σίσσυ δεν είναι δική μου, θα μπορούσε να είναι όμως.

Βασικά μου την είχε φέρει δώρο ο φίλος μου αλλά απροετοίμαστη όπως ήμουν είπα τα γνωστά "Μου έφερες σκύλο χωρίς να με ρωτήσεις; Θέλει έξοδα, βόλτες, φροντίδα, υποχρεώσεις, δεν μπορώ να φροντίσω τον ευατό μου, θα μπορέσω το σκύλο;" Και τελικά την κράτησε εκείνος. Μετά όμως την ήθελα αλλά δεν μου την έδωσε. (χΑ καλά να πάθΩ, ξέρω.)

Πάντα είχα σκύλο στο χωριό, έξω από το σπίτι βέβαια αλλά τέτοιο δέσιμο δεν είχα ποτέ αποκτήσει. Στην αρχή θυμάμαι, όταν ήταν μωρό και την έφερνε σπίτι, κάπως κρατούσαμε και οι δύο τις αποστάσεις μας και ξαφνικά σαν να γίνεται ένα "μπαμ", δέσαμε και ήρθαμε πολύ κοντά. Τόσο κοντά που ο ιδιοκτήτης της μπορεί και να ζήλευε. :P

Kαι πλέον, βγάζουμε και σελφι μαζί.

Κι όμως, κάθεται :)

Φαίνεται άλλωστε.

Μα δεν είναι κούκλα;

Είναι, το ξέρω.

Χαριτωμένο και τσαχπίνικο κουτάβι. 

Εδώ ήταν πιο μικρή και τι είχα πάθει εκείνο το βράδυ.

Χάζευα κι όπως την κρατούσα αγκαλιά, δεν την κρατούσα ακριβώς, απλώς είχε ανέβει πάνω μου και καθόταν, διέφυγε της προσοχής μου, ανέβηκε πάνω στο τραπέζι και ήπιε κοκα κολα με ουισκι απο το ποτηρι του φιλου μας του Βαγγέλη χαχαχαχα

Και ήρθε και μέθυσε το σκυλί (λιγο ηπιε αλλα μεθυσε, καηκε κιολας το γλυκουλι) και έφερε το πανικό. Τι να σας λέω, σαν να ήταν ο Ταρζαν έκανε. Τι να μαζεψω εγω μετά; Τα αμάζευτα; Μόκο η Κική. Εντωμεταξύ και παλιά, στο χωριό, πάλι ένα σκυλί είχε ξεφύγει της προσοχής μου και ήπιε το ούζο του πατέρα μου. :D Υπεύθυνος άνθρωπος. Ευτυχώς και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για μικρή ποσότητα.

Ε μη σας τα πολυλέω, αλλού θέλω να καταλήξω.

Θέλω να ρωτήσω κάτι όσους έχουν κατοικίδια και ξέρουν. Τα σκυλιά, όταν βλέπουν κάποιον μετά απο μέρες, κατουριούνται από τη χαρά τους ή κάποιο άλλο μήνυμα θέλει μου περάσει η Σίσσυ και την  έχω δει εγω διαφορετικά; Πάντως δύο φορές που είχα να την δω καιρό, όταν την είδα με μούσκεψε λιγάκι. χαχαχαχα (οτι να ναι ΄ξερω αλλά εχω απορια).

Εχθές που λέτε πήγαμε τη Σίσσυ βόλτα με το Γιώργο, σε ένα πάρκο, με πάπιες υποτίθεται, άσχετα που εγω δεν είδα καμία πάπια. Ε και εκεί ήταν κι άλλοι με τα σκυλιά τους. Σε κάποια φάση όπως έβλεπα ένα παγκάκι και ονειρευόμουν  πως θα μου πήγαινε να άραζα εκεί με ένα λαπτοπ έρχεται ένας Δον Ζουάν, ο Μίλτος, πιο κοντός από τη Σίσσυ που είναι μικροσκοπική και τις έκανε κόνσες. Λέω τώρα θα το ζήσω κι αυτό. Μου λέει ο ιδιοκτήτης του, αφού την κράταγα εγώ, άστα λίγο να δούμε τι θα κάνουνε, σιγά λέω. Μου λέει μη φοβάσαι, ο Μίλτος δεν είναι καλός επιβήτορας, κάνει σαματά αλλά αέρας, από πράξεις τίποτα. Εντάξει εκφραστικοί, πατάω κάτι γέλια, τι να σας λέω. Βασικά άλλο να σας το λέω και άλλο να το ζείτε εκείνη τη στιγμή, βλέπετε εγώ έβλεπα και τη φάτσα του Μίλτου ταυτόχρονα. Είχε πλάκα ρε γαμώτο. Και τώρα γελάω μόνη μου, ξέρετε συννεφάκι η σκηνή στο μυαλό, κοντινό στη φάτσα του Μίλτου.

Ψυχούλες κι αυτές μωρέ, 

όλο εκεί ο νους τους.

Μα ο Μίλτος, να μην είναι καλός επιβήτορας; χαχαχαχα

Βρε τον Μίλτο, θα ήθελα να τον ξαναδώ πάντως. Δεν ξέρω πως, αλλά τα κατάφερε και με έκανε να τον συμπαθήσω.

"Ρε τον Κερατά" όπως θα έλεγε κι ο Γιώργος.

Πάντως η Σίσσυ είναι κουτάβι, πάντα θα είναι κουτάβι. 

Αυτά, ελπίζω να απολαύσατε την ανάρτηση, εγώ πάντως πολύ.

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου. 

 

Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχοθεραπευτής στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλείφει το πρόσωπό σου.

 Sir Bernard Arthur Owen Williams, 1929-2003 , Βρετανός φιλόσοφος