Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΛΑΘΙ ΑΧΡΗΣΤΩΝ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Το καλάθι αχρήστων είναι κάτι ανάλογο με το καλάθι απλύτων.
Στο δεύτερο βάζεις τα λερωμένα ρούχα σου και στο πρώτο τις «λερωμένες» σου αναμνήσεις, με τη μόνη διαφορά ότι το περιεχόμενο του δευτέρου καλαθιού, ύστερα από μια πλύση βολεύεται, ενώ το περιεχομένου του πρώτου πρέπει να πεταχτεί κατευθείαν στα σκουπίδια και φυσικά δε πρέπει να νιώσουμε καμία ενοχή για αυτό, το μόνο λάθος είναι το ότι δε πετάχτηκε νωρίτερα.
Το καλάθι αχρήστων είναι ειδικά σχεδιασμένο, έτσι ώστε να μπορεί να χωρέσει πολλά άσχημα γεγονότα της ζωής μας. Χωρισμούς, δάκρυα, πόνο, λύπη, κακία, άγχος, κατάθλιψη, φθόνο, που είναι μερικά από τα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία πρέπει πρώτα – πρώτα να λάβουν τη θέση τους στο συγκεκριμένο καλάθι.
Δε λέω, ακόμα και αυτά χρειάζονται στη ζωή μας για να μπορούμε να εκτιμήσουμε την ωραία πλευρά της ζωής όταν θα αισθανθούμε τη ψυχική λύτρωση που θα επέλθει στη καρδιά μας όταν εγκατασταθούν μέσα σε αυτή όμορφα και ζεστά συναισθήματα, όμως δε πρέπει να ξεχνάμε ότι τα αρνητικά συναισθήματα πρέπει να αποβάλλονται από μέσα μας όσο το δυνατό γρηγορότερα, γιατί αλλιώς μόνο κακό θα μας κάνουν.
Υπάρχουν όμως, ευτυχώς για εμάς και κάποια αλλά καλάθια, τα οποία συγκεντρώνουν όμορφες και ευχάριστες αναμνήσεις και μάλιστα κάποιες από αυτές τις αποκομίσαμε από τους ίδιους ανθρώπους που μας χάρισαν και αναμνήσεις όπου αποτελούν πια περιεχόμενου του άλλου καλαθιού.
Αυτά τα καλάθια είναι σχεδιασμένα με αστείρευτη χωρητικότητα για να υπάρχει πάντα χώρος να προσθέσουμε επιπλέον ευχάριστες στιγμές μας στο εσωτερικό τους.
Σε έναν απολογισμό αναμνήσεων κάποιες τοποθετούνται στο ένα καλάθι και κάποιες στο άλλο. Σκοπός μας πρέπει να είναι το «καλό» καλάθι να μένει πάντα γεμάτο, ενώ το «κακό» καλάθι να αδειάζει πριν καλά – καλά προλάβει να γεμίσει.
Ο απολογισμός έχει ως εξής:
Εσύ στη μέση με δύο καλάθια.
Ένα εκ δεξιών σου και ένα εκ αριστερών σου.
Είναι αναμενόμενο το τί πρέπει να κάνεις, εκτός από το να κάθεσαι να τα κοιτάς.
Το καλάθι των ευχάριστων αναμνήσεων το βολεύεις σε ένα ευάερο και ευήλιο σημείο, στο οποίο έχεις εύκολη και γρήγορη πρόσβαση για να μπορείς να το γεμίζεις πάντα και το περιεχόμενο του καλαθιού με τα άχρηστα το τοποθετείς σε μια σακούλα απορριμμάτων, τη δένεις σφιχτά, τη πετάς στο σκουπιδοτενεκέ, ενώ σε διακατέχει το αίσθημα της ανακούφισης και στη συνέχεια βλέπεις το απορριμματοφόρο να περνάει και εσύ στέκεσαι και το κοιτάς χαμογελώντας………..


~~ Καλάθι Αχρήστων - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...