Φθάρθηκαν οι κάλτσες.
Τα γόνατά μου τρίμματα, ρίζες σάπιων ζώων.
Γεύομαι τη ζωή και πίνω στην υγειά της χαμένης αθωότητας.
Διένυσα μίλια να συναντήσω την αγάπη. Σε κρυφούς πόθους, ευλαβικά προσκύνησα. Γέμισα με ρύζια, τι μέτωπό μου. Έγιναν φλέβες. Αλαζονικές φλέβες. Τρύπιες τέμπερες των αλλότινών μου χρόνων.
Στις βρεφικές πάνες δεν χωράει η ματαιότητα. Δεν μας αγγίζει, η υπερβολή. Καθορίζω την ύπαρξη και της δίνω ένα βέλος. Άγριο ελάφι, έγινε. Βεγγαλικό προφητικό.
Τα παπούτσια μου δεν πάλιωσαν. Τα στόλισαν φτερά. Στον άγνωστο κόσμο απόψε, δεν σε πάω. Το θαύμα, δεν έγινε εδώ. Τίποτα στον όλεθρο, όλα στη ζωή.
Ο Ερμής, μας κατασπάραξε και η προσμονή ήταν η μόνη λύση.
Τα χρυσά σανδάλια, μας ακολουθούν σαν πεινασμένο ζώο. Αποζητούν την σάρκα μας σαν ιερό βυθό. Η τέχνη μας μάγεψε. Έγινα σβόλος. Άφθαρτος σβόλος. Σε χαιρετώ.
~~ Ο Σβόλος - Κική Κωνσταντίνου
Πολύ ωραίο Κική μου! Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα όμορφα τα ποιητικά σου μονοπάτια Κική μου. Το ξέρεις, δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνω. Καλησπέρα κορίτσι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές σου εύχομαι Κική με υγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚικη μου παντα εχεις ενα δικο σου τροπο να εκφραζεσαι μεσα απο την ποιηση...πολυ ωραιο οτι διαβασα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εισαι καλα να περασεις ομορφες γιορτινες μερες με τους αγαπημενους σου ..την αγαπη μου...
Όμορφες σκέψεις όμορφοι στίχοι~
ΑπάντησηΔιαγραφή