ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΡΙΠΟ.... (MEΡΟΣ Β')

11. Καστραντά Ευγενία 

Η Ευγενία Καστραντά γεννήθηκε και μεγάλωσε στα βόρεια προάστια της Αττικής, αλλά εδώ χρόνια μένει στη Χαλκίδα. Εργάζεται ως νηπιαγωγός σε δημόσια νηπιαγωγεία. Είναι ποιήτρια, συγγραφέας και ερασιτέχνης ηθοποιός. Ποιήματα έγραφε αυθόρμητα από 8 χρονών, χωρίς να έχει κάποιο πρότυπο και κάποια βοήθεια. Συμμετέχει με ποίημα Το παιδί μέσα σου, το οποίο προέρχεται από την ομότιτλη ποιητική της συλλογή. 

Συμμετέχει με το ποίημα Το παιδί μέσα σου.    

Το παιδί μέσα σου  

Τίποτα άλλο δεν έχει νόημα στο σήμερα, 

μόνο μια ηλιαχτίδα στα μάτια σου, 

λες και κρύβεται μέσα σου ο πιο φωτεινός, 

απ' όλους τους ήλιους του σύμπαντος. 

Κατρακυλώ στις κόρες των ματιών σου 

να διεισδύσω στο είναι σου, 

στο εσωτερικό σου παιδί που κοιμάται... 

ν' αφυπνίσω προσπαθώ τη λύπη σου. 

Να κλάψεις, να κλάψεις γοερά, 

να μουσκέψεις 

σαν τη γοργόνα που στέκεται στο παραθύρι σου... 

γιατί ποτέ πραγματικά δεν ξύπνησες απ' τ' όνειρο να της ανοίξεις... 

την κράτησες αλώβητη κι ιδανική στη μνήμη σου. 

Ήταν πάντα εκεί για σένα, 

στους κεραυνοβολημένους φόβους σου, 

κράταγε φυλαχτό τα όποια δάκρυα σου, 

δρόμος να γίνονται  

να μη σε χάνει τις ηλιόλουστες μέρες, 

μα εσύ ποτέ αληθινά  

δεν έγλυψες το εύθικτο τραύμα σου... 

Ούτε τολμάς με σθένος να τσαλακώσεις 

το κουρασμένο γέλιο σου, 

να το παραδώσεις στο ορμητικό αλμυρό ποτάμι των λαθών αυτοκίνησης σου, 

ν' αποδεχτείς το ευάλωτο του πόνου σου 

και του εγωισμού σου το νοσηρό κομμάτι. 

Με συγχωρείς που σε πικραίνω στο σήμερα, 

τίποτα άλλο για μένα δεν έχει νόημα, 

απ' την ηλιαχτίδα που μπορούν να εκπέμπουν τα μάτια σου, 

όταν σ' αγκαλιάζω παιδί μικρό, που κλαίει πλάι μου.  

12. Κατσικούλη Μαρία 

Η Κατσικούλη Μαρία γεννήθηκε  στη Χαλκίδα από οικογένεια με προσφυγική καταγωγή από την Καππαδοκία και τη Λάμψακο του Ελλησπόντου, γεγονός που συνέτεινε να αποτελέσει ιδρυτικό μέλος του Πανευβοϊκού Συλλόγου Καππαδοκών Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Είναι εκπαιδευτικός, απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε στη Χαλκίδα ως εκπαιδευτικός στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Άλφα. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο και διάφορα άρθρα στην έγκριτη εφημερίδα της Χαλκίδας Ευβοϊκός Τύπος. Έχει βραβευτεί από τη Διεθνή Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών για το δοκίμιο Στον αετό της Κρήτης Νίκο Καζαντζάκη. Ανάλογα δοκίμιά της έχουν δημοσιευτεί σε ποικίλα έντυπα και  κείμενά της στο λογοτεχνικό ανθολόγιο Της νύχτας τα καμώματα.  

Συμμετέχει με το ποίημα: Ώρα Γλυκιά. 

           Ώρα Γλυκιά 

Καραβοκύρης τ’ ουρανού 

και πλάστης του καθάριου νου 

όποιος ελεύθερα πετά 

σαν γλάρος στον αγέρα. 

Με μολυβάκια ταιριαστά 

γαλάζια ονείρατα πουλιά 

του φτερουγίζουν 

στον ολόλευκο καμβά. 

Μαλαματένια τα στενά 

οι κάβοι, τ’ αλμυρά νερά 

σαν σαλαγάει στον άνεμο 

η  λέφτερη καρδιά. 

Τ΄ άρρητο κάλλος θάμπωμα 

με λαγγεμένο καρδιοχτύπι να κοιτά 

μες τα γλαυκά περάσματα 

ζωγραφιστή μια θάλασσα. 

Ώρα γλυκιά, βγαίνουν καράβια στ’ ανοιχτά 

κι άρδει το κύμα της ψυχής την ομορφιά. 

Ώρα γλυκιά κι απάνεμα στα πλουμιστά ακρογιάλια 

φτάνουν με διάφανα φτερά, τα ταξιδιάρικα πουλιά. 

Δίχως πυξίδα στον αφρό 

ενστίκτου φρόνημα υψηλό 

να καρτερώ στον άνεμο εγώ 

πυξίδα να γενώ. 

13. Κισκίνη (Κίσκη) Έλενα         

Η Έλενα Κισκίνη (Κίσκη) γεννήθηκε στη Λαμία Φθιώτιδας, αλλά εδώ και 35 χρόνια κατοικεί στα Γιαννιτσά του νομού  Πέλλας. Γράφει από μικρή, αλλά τα τελευταία 6 χρόνια αυτό δυνάμωσε μέσα της, έγινε θύελλα και ξέσπασε, μετουσιώνοντας όσα η ψυχή θέλει να βιώσει, όσα ζητούν να λάβουν μορφή και φωνή, ώστε ο κόσμος ν’ αλλάξει. Είναι μέλος του συλλόγου  Το ράφι της αγάπης και της εταιρείας εικαστικών Λάνασσα, υπέρ φορέων καρκινοπαθών και Α.Μ.Ε.Α Έχει πάρει Α΄ Έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό συγγραφής ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ και έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΜΑΡΤΩΛΗ, που πηγάζει από τον γνήσιο έρωτα. 

Συμμετέχει με το ποίημα: Αξιολάτρευτε έρωτα. 

Αξιολάτρευτε έρωτα 

Κάποια μέρα αξιολάτρευτε έρωτα θα συναντηθούμε... Τυχαία... 

Όπως ανθίζει ένα αγριολούλουδο 

στη σχισμή του βράχου 

και γίνηκαν τα θαύματα πίστη. 

Θα χαϊδέψω την τρυφερή ματιά σου 

θυσιάζοντας τις σταγόνες ιδρώτα 

από το μέτωπο σου 

μέσα στην παλάμη μου. 

Θα φορέσω 

τις άκρες των μαλλιών σου δαχτυλίδι, 

μαρκασίτης ακατέργαστος 

και το χαμόγελο σου 

θα ρωτήσω. 

Πόσο μπορώ να σ’ αγαπήσω; 

Μπήγοντας το στο στομάχι 

να λυτρωθεί ο κόμπος 

που σφήνωσε από την αναμονή 

Και την καρδιά σου έρωτα 

θα ξεριζώσω με μαχαίρι κοφτερό 

ακονισμένο από πόθο 

την δική μου να σου χαρίσω. 

Στης γης το αλλοπρόσαλλο 

να βάψουμε με αίμα 

χαράζοντας μια φράση 

να νοσταλγούν οι μοναχοί. 

Αγαπήσαμε μ’ ό,τι πιότερο 

αγαπήθηκε ο έρωτας 

Αγαπήσαμε... Ναι αγαπηθήκαμε...!! 

14. Κολτσάκη Μαρία  

Η Μαρία Α. Ρ. Κολτσάκη γεννήθηκε στην αγκαλιά του Βερμίου, στη Νάουσα της Μακεδονίας, τα μαθητικά της χρόνια τα πέρασε στη Βοστόνη των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά αργότερα επέστρεψε στη γενέθλια γη, όπου ζει και εργάζεται, ασκώντας το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Πράκτορα. Είμαι παντρεμένη, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά δύο εγγονών. Από το 2014 στην εφημερίδα Μακεδονικά Νέα της Νάουσας επιμελείται – συνεργατικά –την ειδική στήλη ποίησης ΜΕ ΡΙΜΑ ή ΧΩΡΙΣ. Παράλληλα, αρθρογραφεί για διάφορα θέματα στον τοπικό τύπο. Το 2014 εκδόθηκαν οι πρώτοι της ΣΤΙΧΟΙ – ΣΤΙΧΑΚΙΑ – ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ, και με τον συνοδευτικό τίτλο ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ, ενώ το 2016, υπό τον ίδιο γενικό τίτλο εκδόθηκαν οι ως ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ.  

Συμμετέχει με το ποίημα: ΙΝΤΕΡ-ΓΟΥΙΝΤΟΟΥΣ (INTER-WINDOWS. 

ΙΝΤΕΡ-ΓΟΥΙΝΤΟΟΥΣ (INTER-WINDOWS) 

Δεκατρία λεπτ’ απομένουν 

Δεκατρία μοναχά 

Γιορ μπάτερι ιζ λόου (your battery is low)  

Μετά βαθύ σκοτάδι παράθυρα κλειστά 

Τυφλά στον έξω κόσμο με μάτια σφαλιστά 

Της ευκολίας σκλάβος οφέλη μυριοστά 

Τα γκρήκλις (greeklish) θραύση κάμουν  

Με λόγια λιγοστά τη γλώσσα σου κουρσεύουν 

Δεκατρία λεπτ’ απομένουν 

Δεκατρία μοναχά 

Νομίζεις πως κατείχες τις γνώσεις  

Κελεύσματα ακούεις εμπρός κοπαδιαστά 

Που να ’βρεις την ενέργεια σου σπάζουν τα οστά 

Αποτυπώματά σου τους είναι πια γνωστά 

Με κούκιης (cookies) σημαδεύουν  

Μπαρ κόουντς (bar codes) και ποσοστά  

Xλωμό ν' αντιπαλέψεις  

Δεκατρία λεπτ’ απομένουν 

Δεκατρία μοναχά 

Διχτυωμένο σ’ έχουν εκατομμυριοστά 

Κινήσεις σου ελέγχουν σε κόβουν χωριστά  

Το τέλος σαν κοντεύει  

Δεκατρία λεπτ’ απομένουν  

Δεκατρία μοναχά... 

Φατσοβιβλίο έχεις; όχι; μα δεν υπάρχεις! 

Φίλους έχεις, έναν-δυο;  

Στο φατσοβιβλίο όμως 

Μυριόστομη κραυγή τα λάικς (likes)  

Αυτοί είναι φίλοι! 

Είσαι σπουδαίος... 

Αλλά 

Δεκατρία λεπτ' απομένουν 

Δεκατρία...  

         Μοναχά 

15. Κορτσάρη Ευγενία  

Η Ευγενία Κορτσάρη, με καταγωγή από την Κατερίνη όπου ζει με την οικογένειά της, έκανε φιλολογικές σπουδές στο Α.Π.Θ. και εργάσθηκε στον ΟΤΕ σε υπεύθυνες θέσεις σε Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική και Κατερίνη. Οργανώνει εθελοντικά δανειστική βιβλιοθήκη στα  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΠΛΑΤΩΝ, γράφει ποίηση, άρθρα και διηγήματα, μα και τακτικά κάνει δημοσιεύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Είναι μέλος της κίνησης Η ποίηση στις ράγες, που δραστηριοποιήθηκε τις δύο προηγούμενες χρονιές και πρόσφατα ως Η ποίηση ταξιδεύει… στην Κωνσταντινούπολη, χάρηκε ένα ποιητικό απογευματινό με Τούρκους συναδέλφους και τις επισκέψεις, που ακολούθησαν, στα ελληνικά σχολεία της Πόλης. Αποτυπώματα λέγεται η προσωπική της ποιητική συλλογή που συνοδεύεται από καλλιτεχνικές φωτογραφίες της ίδιας και έχει κοινωνικό σκοπό.  

Συμμετέχει με το ποίημα: Ένα ερώτημα: Τι είναι η ποίηση; 

Ένα ερώτημα: Τι είναι η ποίηση; 

Τι είναι η ποίηση; Πολλοί αναρωτήθηκαν Μα και πολλοί διατύπωσαν ορισμούς Σοφοί! Αρχαίοι! Σύγχρονοι! Ξένοι! 

Γιατί γράφεις; Γιατί γράφουμε; Για τη ζωή, για τη χαρά, τη στενοχώρια, για μένα, για σένα, για μας, για την Πατρίδα, την Ιστορία! 

Άγνωστη η μούσα σου- η μούσα μου! Έρχεται πρωί; Έρχεται βράδυ; Στον ύπνο μήπως; Είναι καλή; Σε νοιάζεται; Μιλάτε; 

Θέλω να μιλήσω, να φωνάξω, να γελάσω, να πετάξω, να φύγω, να ξεφύγω, να σε πιάσω! 

Δουλειά σκληρή!  Έργο ψυχής Σε συντροφεύει Κι αυτό παιδί σου! Το αγαπάς, το σκέφτεσαι κι όταν του γράφεις και μιλάς μαζί του, ξεκουράζεσαι 

«Θα πάει μπροστά» λες και καμαρώνεις! 

Ένα ποίημα κατά παραγγελία 21/3/2010 

(μετά από σχετική ερώτηση της Ισαβέλλας, συμμαθήτριας του Κωνσταντίνου μου) 

16. Κουμανίδου Κυριακή   

Κατάγεται από την πανέμορφη Πρέβεζα, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. .Από τα παιδικά της χρόνια έγραφε ό,τι την απασχολούσε, δημιουργώντας ποιήματα και αφηγηματικά κείμενα με θέμα μου πάντα τον Άνθρωπο. Ποιήματα και κείμενα  της έχουν ενταχθεί σε διάφορα ανθολόγια. Σπούδασε νοσηλευτική και ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό. Έχει τρία παιδιά και ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο για όλους. 

Συμμετέχει με το ποίημα: Θαλασσογραφίες. 

 

17. Κοφινά Ευαγγελία  

Η Ευαγγελία Κοφινά γεννημένη στην Κατερίνη, εκεί σταθερά την οικογένειά της διαμένει. Έχει δύο παιδιά και τρία εγγόνια. Είναι απόφοιτος Λυκείου, υπήρξε φοιτήτρια της Γεωπονικής Σχολής Λάρισας, αλλά για λόγους οικογενειακούς δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές της. Είναι ραδιοφωνική παραγωγός στο Ράδιο Ενημέρωση 92,2 και δημιουργός στίχων, με ορισμένους εξ αυτών ήδη μελοποιημένων. Έχει λάβει το βραβείο  ΧΟΙΡΙΛΟΣ της Αμφικτιονίας Ελληνισμού για τη συμμετοχή της στον υπό τον τίτλο Ο απανταχού Ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες  Ζ΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό. Πρώτο της πνευματικό παιδί αποτελεί το υπό τον τίτλο Έρωτα σε ονόμασα  σύγγραμμά της. 

Συμμετέχει με το ποίημα: Όλα για ένα βράδυ! 

ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ 

Είσαι εδώ. 

Σε κοιτάω και σκέφτομαι 

τι έκανε την καρδιά μου 

να ντυθεί με τη ζωή σου. 

Να σε βλέπω 

και να είναι το μόνο που θέλω. 

Να είσαι το πρώτο ξύπνημα. 

Το πρώτο χαμόγελο 

και μαζί με τον ήλιο 

να σταματάς κάθε φορά 

τη στιγμή της κρυφής μου σκέψης. 

Και το τελευταίο μου αγκάλιασμα 

μπροστά στο φεγγάρι, 

την ώρα που όλα γίνονται 

μια μεγάλη αγκαλιά 

και χιλιάδες κεριά, δροσίζουν 

την πύρινη λαίλαπα 

των αισθήσεών μας. 

Ζω για εκείνο το βράδυ 

Για το ένα βράδυ 

που τα πουλιά ταξίδεψαν 

στον γυμνό ουρανό μου. 

Για τον ωκεανό του πόθου 

στο άρωμα που μου φόρεσες. 

Για το φεγγάρι που έχασε 

το δρόμο του και τα αστέρια 

μπερδεύτηκαν με την αλήθεια. 

Για την ανάσα της γης, 

που μελωδικά καρδιοχτυπούσε. 

Για τα κόκκινα υγρά φιλιά 

που ταξιδέψανε το παρελθόν 

και γέμισαν λουλούδια 

την καρδιά μου, 

το κορμί μου 

με σημάδια ομορφιάς. 

Ω! Λαχτάρα μου ασίγαστη! 

Με ποια μουσικά να σε ζωγραφίσω; 

Με πόσα βλέμματα που έχω 

φυλαγμένα να σε μοιραστώ; 

Μου προσφέρθηκες 

αγαπώντας με 

κατακτώντας με. 

κατακτώντας με 

Κράτα με στην αγκαλιά σου 

σαν ξεχασμένο όνειρο 

που δεν ξεχάστηκε 

και άνθισε με το χρόνο. 

¨Όλα τα βράδια. 

Όλα για ένα βράδυ! 

18. Κυρμανίδου Σωτηρία  

Η Σωτηρία Κυρμανίδου κατοικεί στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, είναι Κοινωνική Λειτουργός (με 31χρονη υπηρεσία σε άτομα με αναπηρία), και επί δεκαπενταετία Εθελόντρια Ραδιοφωνική Παραγωγός της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, καθώς και από διετίας της  ΕΡΤ Σερρών. Γράφει ποίηση και παιδική λογοτεχνία.  Έχει λάβει 2ο  βραβείο στον Η΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού 2019.  

Συμμετέχει με το ποίημα: Αθυρματοποιός. 

Αθυρματοποιός 

Μετά τον υετό των βασάνων 

άφησες για λίγο την ψυχή 

να τρέξει ανέμελη 

σε λουλουδιασμένους κάμπους. 

Από μια γωνιά, ξεπρόβαλε ο φόβος 

και σιγοκουβέντιαζε με την ψυχή. 

Κατέβαλες προσπάθειες 

να του αφαιρέσεις την δύναμή του. 

Σ’ αυτό συνέβαλαν κι’ άλλοι , 

πιο φωτισμένοι και δυνατοί από σένα, 

νόμιζες. 

Καυτός λίβας στάθηκε τ’ απομεσήμερο 

στο κατώφλι της ψυχής σου. 

Κατέκαψε τα σπαρτά της αγάπης, 

όλα όσα απλόχερα πρόσφερες. 

Απορείς, μονολογείς, 

Εξανίστασαι. 

Δεν κατανοείς. 

Σαν να μην τα ζεις, 

Σαν έργο παραιτημένου σκηνοθέτη 

με ηθοποιό εσένα, 

στην σκηνή που πακετάρεται η ζωή. 

Άθυρμά του μένεις. 

19. Κωνσταντινίδου Μαίρη   

Η Μαίρη Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στην  Αγριαπιδιά Αμυνταίου Φλωρίνης και σπούδασε παραϊατρικά  επαγγέλματα στη Θεσσαλονίκη, όπου και παρέμεινε ως το 1996, οπότε και επέστρεψε στη γενέτειρά της. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές στην καθομιλουμένη στην ποντιακή διάλεκτο (Ποντιακά ποιήματα, Σεβτάδες και μουρατά, Στον βράχο της υπομονής, Κατασταλάγματα, κ. ά.), καθώς και το βιβλίο με ευθυμογραφήματα (Απρόβλεπτα και αναμενόμενα…). Έχει λάβει δεκάδες διακρίσεις σε Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς και έχει τύχει ευάριθμων τιμητικών διακρίσεων από ποντιακούς συλλόγους της Ελλάδας και του εξωτερικού: τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, το βραβείο Ειρήνης & Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί, τον Σύλλογο Ξενοδόχων Λουτρών Αιδηψού, την Παναγία Σουμελά κ. ά. 

Συμμετέχει με το ποίημα: Του νου οι παλίρροιες.