Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλαζονεία

 

 

 

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Κρύα, ανέκφραστα μάτια που προσπαθούν να δηλώσουν την πορεία τους μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από άδεια και κενά συναισθήματα.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Μια παγερή, κέρινη έκφραση προσώπου που προσπαθεί να πείσει ότι είναι σημαντική
στην κοινωνία μας. Άραγε πόσα ουσιαστικά πράγματα μπορεί να προσφέρει μια ψυχρή φυσιογνωμία που δεν κρύβει, μα και δε φανερώνει τίποτε το ουσιαστικό και το υποτυπώδες;

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Μια κενότητα που μου δείχνει πόσο βάθος έχεις μέσα στην ψυχή σου. Και δυστυχώς αυτό το βάθος δεν ορίζει γέμισμα, ορίζει κενό!
Και ως γνωστόν, ότι προσπαθεί να γεμίσει κάτι κενό καταλήγει το ίδιο να αδειάσει.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Ένα άκαμπτο σκληρό κορμί που νομίζει πως είναι άγαλμα μα στην ουσία είναι κέρινο ομοίωμα, στη θερμοκρασία λιώνει!

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Ένα ακριβό περιτύλιγμα που προωθεί και τυλίγει τον άσχημο Εαυτό σου.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Όμορφες και σύνθετες εκφράσεις που υπερκαλύπτουν τον ακατέργαστο, σκληροτράχηλο εγωκεντρισμό σου.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Μια πανοπλία με την οποία καλύπτεις το απλοϊκό για σένα παρελθόν σου.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!

Ένα συναίσθημα που κάποτε και πιθανόν και σήμερα να απεχθάνεσαι, μόνο όταν το βλέπεις στους άλλους όμως.

Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Εμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου!

Σε κοιτάζω και δεν αντέχω άλλο γιατί πονάει αυτό που βλέπω.

Προς στιγμήν φοβήθηκα μήπως είμαι και εγώ σαν εσένα όμως τα δάκρυα που βρέχουν αυτή τη στιγμή το πρόσωπό μου, μου μαρτυρούν πως όχι.

Ένα αλαζονικό βλέμμα που αντιπάλλεται με ένα όμοιό του, δεν αισθάνεται, δεν προσδοκάται. Ένα καθάριο όμως βλέμμα πονάει και εγω αυτή τη στιγμή πονάω.

Πονάω όχι για μένα, για σένα!
Γιατί μπόρεσα και είδα!
Είδα την καταστροφή της αλαζονείας σου
Και πίστεψέ με, δε θες να ξέρεις.

Άλλαξε γιατί είναι ύπουλη. Είναι καταστροφική.
Σαράκι είναι που σου κατατρώει τη ψυχή.

Είναι όμορφη το ξέρω! Μοιάζει με νεράιδα αλλά δεν είναι έτσι! Η αληθινή της μορφή είναι άσχημη. Ένα τέρας με κίτρινα μάτια.

Άλλαξε γιατί ο πρώτος/ η πρώτη που θα αφανίσει θα είσαι εσύ!
Άλλαξε γιατί ακόμη μπορείς!

Και να θυμάσαι!
Πρόσεχε!
Τη λένε Αλαζονεία!

Μη ξεχάσεις ποτέ το όνομα της!
Τη λένε Αλαζονεία!
Κι αυτή τη στιγμή με κοιτάει στα μάτια!

Ζει μέσα σου!
Τρέφεται από σένα!
Θεριεύει!
Μα ακόμη μπορεί να νικηθεί!

Μην την αφήσεις να σε πάρει μαζί της!
Το θέλεις κι εσύ!

Εξουδετέρωσέ την!
Μπορείς!
Μόνο εσύ μπορείς!

Πρόσεχε!

Και να θυμάσαι!
Τη λένε Αλαζονεία!

~~ Αλαζονεία - Κική Κωνσταντίνου

#Τα_Λάφυρα_Της_Ψυχής_Μου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Αχ αυτή η αμαρτία που έρχεται και ριζώνει στο νου του ανθρώπου και υποτάσσει την ψυχή του. Αλαζονεία λοιπόν.
    Πολύ όμορφο και εύστοχο Κική μου, καλησπέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς σε βρήκα. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Μετά από ένα διάλειμμα 4 μηνών , επέστρεψα και στη blogoγειτονιά μας και στο blog μου , με νέα ανάρτηση .
    Πόσο με νευριάζουν , οι αλαζόνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
    Εμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου!"
    Κάθε φορά που διάβαζα το παραπάνω, ένιωθα το πόνο αυτού, -ής που μιλούσε.
    Περί αλαζονείας...που δεν αφήνει να δούμε τον άνθρωπο δίπλα μας, αυτόν που ίσως έχει γίνει θυσία για εμάς.... Πόσοι και πόσοι την έχουμε κι αν ακόμα νομίζουμε ότι την έχουμε ξεπεράσει...
    Την καλημέρα μου, Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

Σ’ αγαπώ πάρα πολύ

  Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Μπορώ να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου από χιλιόμετρα μακριά. Να τρέφομαι με τις σκέψεις σου για μέρες · αιώνια. Μπορώ να απολαμβάνω στα μάτια σου, φεγγαροστόλιστους ουρανούς και καταρράκτες, που στάζουν διαμάντια. Μπορώ να χορεύω ολονυχτίς στους ήχους της φωνής σου, και να γεύομαι κελαριστό κρασί από τα χείλη σου, τα μισοφαγωμένα.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Νιώθω τα συναισθήματά σου πριν βρούνε λέξεις για να εκφραστούν και διώχνω τους φόβους σου, πριν ο ίδιος τους ανακαλύψεις. Βλέπω τα θέλω σου, πελώρια σύννεφα, και ζωγραφίζω ήλιους, σε τόπους πεδινούς, που μυρίζουν μια νοσταλγική μυρωδιά που θυμίζει παιώνια.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Γίνομαι καλύτερη, γίνομαι δυνατότερη, γίνομαι μια εκδοχή που θαυμάζω.   Με νοιάζει ο κόσμος. Με νοιάζει η φύση. Με νοιάζει το αύριο. Με νοιάζει το μέλλον. Με νοιάζει η μουσική. Με νοιάζει το θέατρο. Με νοιάζει ο κινηματογράφος. Με νοιάζει ο χορός. Με νοιάζει η ζωγραφική. Με

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκάλοι". Η τέχνη του