Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Κρύα, ανέκφραστα μάτια που προσπαθούν να δηλώσουν την πορεία τους μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από άδεια και κενά συναισθήματα.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια παγερή, κέρινη έκφραση προσώπου που προσπαθεί να πείσει ότι είναι σημαντική
στην
κοινωνία μας. Άραγε πόσα ουσιαστικά πράγματα μπορεί να προσφέρει μια
ψυχρή φυσιογνωμία που δεν κρύβει, μα και δε φανερώνει τίποτε το
ουσιαστικό και το υποτυπώδες;
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια κενότητα που μου δείχνει πόσο βάθος έχεις μέσα στην ψυχή σου. Και δυστυχώς αυτό το βάθος δεν ορίζει γέμισμα, ορίζει κενό!
Και ως γνωστόν, ότι προσπαθεί να γεμίσει κάτι κενό καταλήγει το ίδιο να αδειάσει.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα άκαμπτο σκληρό κορμί που νομίζει πως είναι άγαλμα μα στην ουσία είναι κέρινο ομοίωμα, στη θερμοκρασία λιώνει!
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα ακριβό περιτύλιγμα που προωθεί και τυλίγει τον άσχημο Εαυτό σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Όμορφες και σύνθετες εκφράσεις που υπερκαλύπτουν τον ακατέργαστο, σκληροτράχηλο εγωκεντρισμό σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια πανοπλία με την οποία καλύπτεις το απλοϊκό για σένα παρελθόν σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα συναίσθημα που κάποτε και πιθανόν και σήμερα να απεχθάνεσαι, μόνο όταν το βλέπεις στους άλλους όμως.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
Εμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου!
Σε κοιτάζω και δεν αντέχω άλλο γιατί πονάει αυτό που βλέπω.
Προς
στιγμήν φοβήθηκα μήπως είμαι και εγώ σαν εσένα όμως τα δάκρυα που
βρέχουν αυτή τη στιγμή το πρόσωπό μου, μου μαρτυρούν πως όχι.
Ένα
αλαζονικό βλέμμα που αντιπάλλεται με ένα όμοιό του, δεν αισθάνεται, δεν
προσδοκάται. Ένα καθάριο όμως βλέμμα πονάει και εγω αυτή τη στιγμή
πονάω.
Πονάω όχι για μένα, για σένα!
Γιατί μπόρεσα και είδα!
Είδα την καταστροφή της αλαζονείας σου
Και πίστεψέ με, δε θες να ξέρεις.
Άλλαξε γιατί είναι ύπουλη. Είναι καταστροφική.
Σαράκι είναι που σου κατατρώει τη ψυχή.
Είναι όμορφη το ξέρω! Μοιάζει με νεράιδα αλλά δεν είναι έτσι! Η αληθινή της μορφή είναι άσχημη. Ένα τέρας με κίτρινα μάτια.
Άλλαξε γιατί ο πρώτος/ η πρώτη που θα αφανίσει θα είσαι εσύ!
Άλλαξε γιατί ακόμη μπορείς!
Και να θυμάσαι!
Πρόσεχε!
Τη λένε Αλαζονεία!
Μη ξεχάσεις ποτέ το όνομα της!
Τη λένε Αλαζονεία!
Κι αυτή τη στιγμή με κοιτάει στα μάτια!
Ζει μέσα σου!
Τρέφεται από σένα!
Θεριεύει!
Μα ακόμη μπορεί να νικηθεί!
Μην την αφήσεις να σε πάρει μαζί της!
Το θέλεις κι εσύ!
Εξουδετέρωσέ την!
Μπορείς!
Μόνο εσύ μπορείς!
Πρόσεχε!
Και να θυμάσαι!
Τη λένε Αλαζονεία!
~~ Αλαζονεία - Κική Κωνσταντίνου
#Τα_Λάφυρα_Της_Ψυχής_Μου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Δημιουργώ
Αχ αυτή η αμαρτία που έρχεται και ριζώνει στο νου του ανθρώπου και υποτάσσει την ψυχή του. Αλαζονεία λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο και εύστοχο Κική μου, καλησπέρα σου.
Καλώς σε βρήκα. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Μετά από ένα διάλειμμα 4 μηνών , επέστρεψα και στη blogoγειτονιά μας και στο blog μου , με νέα ανάρτηση .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο με νευριάζουν , οι αλαζόνες...
"Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου!"
Κάθε φορά που διάβαζα το παραπάνω, ένιωθα το πόνο αυτού, -ής που μιλούσε.
Περί αλαζονείας...που δεν αφήνει να δούμε τον άνθρωπο δίπλα μας, αυτόν που ίσως έχει γίνει θυσία για εμάς.... Πόσοι και πόσοι την έχουμε κι αν ακόμα νομίζουμε ότι την έχουμε ξεπεράσει...
Την καλημέρα μου, Κική!