Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανήκω και δεν ανήκω

 

 

Ανήκω και δεν ανήκω

Ποιός μίλησε για ελευθερία του νου;
Μέσα μου, ανυπότακτες λέξεις, να κρύβουν και να γεννούν μια παράλογη αλήθεια.

Ποιος είμαι;
Τι γυρεύω;
Τι θέλω να δώσω, να πω, να προσφέρω;

Ανήκω και δεν ανήκω

Ποιος μίλησε για τυφλωμένα πάθη;
Γύρω μου, λάθη και ελπίδες αναίτιες, να προσπαθούν να αποδώσουν ένα νόημα που δεν έχει τέλος, ούτε ευκαιρία, ούτε στιγμή, μόνο μια ειρωνική, ενοχλητική, αυταπάτη που ρουφά το μέσα μας σαν να υπήρξε κάποτε, ένα σφαγείο.
Ένα σφαγείο, που έθρεφε ζώα και σκότωνε ανθρώπους.

Ποιοι είστε;
Τι γυρεύετε;
Τι θέλετε να κλέψετε από μένα;

Ανήκω και δεν ανήκω...

~~ Ανήκω και δεν ανήκω - Κική Κωνσταντίνου

Labels:

Σχόλια

  1. Giannis Pit.6 Φεβρουαρίου 2021 στις 2:38 μ.μ.

    Από τις καλύτερες εμπνεύσεις σου Κική μου. Ερωτήματα που πονάνε και συγκλονίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Fanypap6 Φεβρουαρίου 2021 στις 5:21 μ.μ.

    Υπέροχη η γραφή σου κούκλα μου!! υπέροχη και οι εμπνεύσεις σου!!! Σε θαυμάζω!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Fanypap6 Φεβρουαρίου 2021 στις 5:23 μ.μ.

    Υπέροχες και οι εμπνεύσεις σου!! Συγνώμη ..λάθος ταχύτητας..στο παραπάνω σχόλιό μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΧΤΙΔΑ6 Φεβρουαρίου 2021 στις 7:30 μ.μ.

    Όμορφοι στίχοι με ερωτήματα τόσο ανθρώπινα. Μπράβο ομορφούλα, μία ακόμη ποιητική σου νίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ANNA FLO7 Φεβρουαρίου 2021 στις 11:51 π.μ.

    Με συγκλόνισες!! Υπέροχοι στίχοι μεστοί που γεννούν ερωτήματα βαθιά της ψυχής γραμμένα
    Φιλάκια πολλά αστέρι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αστοριανή8 Φεβρουαρίου 2021 στις 2:37 π.μ.

    Ένα σφαγείο, που έθρεφε ζώα και σκότωνε ανθρώπους...

    Κική μου, όχι ακριβώς¨ Ένα τεράστιο σφαγείο, για ψάρια και ζώα, όπου το αίμα δεν στέγνωνε... για να μεταφερθεί το δηλητήριό του σε όλη την Γη που πλεονάζει το ανθρώπινο είδος... Δεν επισημοποιείται διότι έχει ξεκινήσει προ πολλλλλλού και είναι υπεύθυνοι... μα αυτοί ΔΕΝ νοιάζονται. Μονο η κυριαρχία!!!! Ξέρω ότι θέλεις να τα πεις...κι ότι φοβάσαι... κι αυτά τα λίγα, ΠΟΛΛΑ είναι. Μα ποιος ακούει. Είσαι νέα. απλώς, να προσέχεις, σε όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »