Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δυό (ίσια) σύρματα και μία φιγούρα

 


 

Ξέρεις…,
προσπαθώ να καταλάβω.

Μελετάω προσεκτικά τη μορφή σου αλλά δε διακρίνω καθαρά το τί μπορεί να είσαι.
Μοιάζεις με χελιδόνι, ίσως και με σπουργίτι δε το αρνούμαι αλλά η στάση σου μου μαρτυρά άνθρωπο σε άμυνα.

Μμμ….
Μπορεί να είσαι και άνθρωπος έτοιμος για επίθεση!

Ναι, γιατί όχι;
Το ότι δε βλέπω το όπλο που πιθανό να κρύβεις ή να κρατάς δε σημαίνει πως δεν υπάρχει πάνω σου κιόλας.

Εξάλλου τα καλά κρυμμένα μυστικά ειναι αυτά που πονάνε. Ακριβώς δηλαδή σαν τα «καλά κρυμμένα όπλα» που είναι αυτά που σκοτώνουν, διαλύουν ή δημιουργούν μια εφεδρεία πολέμου σε ένα αρχέγονο, σκληρό καθεστώς.

Δε ξέρω.. δεν έχω κατασταλάξει ακόμη.
Ίσως να χρειάζομαι κιάλια, ίσως πάλι να ειναι τόσο ξεκάθαρη η μορφή σου που καταντά να με αφήνει αδιάφορη.

Δεν ειναι πως η πρώτη ματιά ειναι λανθασμένη, ειναι που έχουμε μάθει να υπεραναλύουμε τα πάντα, χάνοντας έτσι τη χαρά της εξερεύνησης και του ενθουσιασμού.

Κι έπειτα εστιάζω στα σύρματα.
Αυτά ναι, είναι σύρματα!

Ηλεκτροφόρα;
Μπορεί;
Νομίζω πως θα μου άρεσε!
Δίνει έτσι μία νότα, πιο επικίνδυνη αν θες αλλά και πιο μυστηριώδες.
Κάνει πιο θεαματική την εικόνα και πιο ευεργετική την επίδρασή της επάνω μου.

Μπα!
Εύκολα τα ηλεκτροφόρα σύρματα.
Βαρετά.
Όσο κι αν πίστευα πως θα με βάλουν σε σκέψεις, δε με βάζουν.
Υπό άλλες συνθήκες ίσως να τα ονομάτιζα κάγκελα, φυλακή, αιχμαλωσία, όμως το κενό που υπάρχει ανάμεσά τους ειναι υπέρ αρκετό για να διαβείς.

Ναι, εσύ που στέκεις πίσω τους.
Μπορείς άνετα να τα διαβείς.

Δε με ενθουσιάζει η εύκολη αντιμετώπιση. Ίσως μόνο η εύκολη προτροπή.

Τελικά, ξέρεις τί μου θυμίζει αυτό το κενό;
Μου θυμίζει στιγμιότυπο σκηνής σε θίασο τσίρκου.

Έχει τύχει να δεις ένα στρογγυλό, πυρωμένο στεφάνι που υψώνεται ψηλά και κάποιος ακροβάτης ή κάποιο ζώο τρέχει και περνάει μέσα του δίχως να πάθει το παραμικρό έγκαυμα;

Τελικά ναι! Αυτό μου θυμίζει το κενό των συρμάτων.
Μπα! Βαρετό, δε μου αρέσει. Πάμε παρακάτω.

Άραγε που να βρίσκεσαι; Να είσαι πάνω σε κάποιο κτίριο; Σε κάποιο μισοχαλασμένο κτίσμα; Κι αν είσαι πάνω σε κάποιο σημείο ενός περιφραγμένου κήπου με πολλά λουλούδια και δέντρα;

Γιατί όχι; Γιατί να σκέφτομαι αρνητικά; Επειδή με κοιτάζεις μέσα από ένα γκρίζο φόντο σημαίνει πως είσαι το αρνητικό φιλμ της φωτογραφίας;

Όχι βέβαια! Κανείς δε ξέρει το χρώμα της φωτογραφίας αν αντικρίσει μόνο τα «αρνητικά» της.
Ίσως μόνο αυτός που δεν έχει φαντασία και όραμα να στέκει στην επιφάνεια. Οι άλλοι όλοι έχουν «λάβα»!

Ξέρεις για ποια λάβα μιλάω;
Αυτή που μπορεί να κάνει την εικόνα σου κόκκινη. Όχι για να θυμίζει μάχη, αίμα η οτιδήποτε άλλο μπορεί να σχετίζεται με πόλεμο αλλά για να θυμίζει κάτι από Χριστούγεννα.

Κι αν είναι νωρίς να μιλάμε από τώρα για Χριστούγεννα σου ξαναλέω. Μη κρίνεις τις εύκολες λέξεις. Δες μονάχα το τί μπορεί να «μεταφέρουν».

Διότι τα Χριστούγεννα μεταφέρουν ερχομό – γέννηση – ζωή - αγάπη - ελπίδα, μεταφέρουν παιδικά χαμόγελα κι αυτά είναι τα κυριότερα έστω κι αν ζούμε σε έναν κόσμο που ο μισός σκοτώνει παιδιά και ο άλλος μισός τα γεννά προσπαθώντας να τα μεγαλώσει δίχως να τους λείψει τίποτα.

Αλλά ναι! Στα δικά μας παιδιά να μη λείψει τίποτα, για των άλλων όμως τί μας νοιάζει;

Κι ύστερα μιλάμε για ισότητα. Σωστά, μόνο μιλάμε! Από πράξεις ξέρεις εσύ, τα γνωστά σου λόγια.

Βρε, μπας και τα ηλεκτροφόρα σύρματα δεν είναι σύρματα, δεν είναι « πυρωμένο στεφάνι» αλλά είναι η ισότητα;

Πού δένει ή πού χωρίζει τις αποστάσεις;!
Κι όταν λέω αποστάσεις να είσαι σίγουρος πως δεν αναφέρομαι σε χιλιόμετρα και σε ανθρώπινες διαφοροποιήσεις.

Αναφέρομαι από το Εδώ μέχρι το Εκεί που αύριο θα είναι το δικό μας Εδώ. Γιατί θα είναι!
Και το ξέρεις!
Πολύ καλά μάλιστα!

Και εσύ το ξέρεις.
Και εγώ το ξέρω.
Και όλοι μας.

Αλλά ναι. Που καιρός για αλλαγές. Όλα είναι προδιαγεγραμμένα.
Άσε, που να ξεκινάς μια μάχη τώρα αφού ξέρεις ότι την έχεις ήδη χάσει;

Ε ναι! Είναι και καλοκαίρι.
Καταλαβαίνω, πως δε καταλαβαίνω.

Παρατηρητές! Απλοί αλλά ευτυχώς ορισμένοι από εμάς φαινομενικοί παρατηρητές που παρακολουθούν και όταν πρέπει να επέμβουν επεμβαίνουν. Κι αντί να είμαστε αχάριστοι ας είμαστε ευγνώμονες που κάποιοι μπορούν ακόμη να διεκδικούν και για το δικό μας συμφέρον.

Αλλά ναι! Ξέχασα! Είναι πιο εύκολο να αδικήσεις κάποιον παρά να τον επαινέσεις. Όμως εγώ στη ζωή μου έχω να μάθει να επαινώ ακόμη κι αν δε το κάνω κατ’ ιδίαν.

Τελικά ναι! Τώρα ξέρω! Δεν είσαι ένα σπουργίτι, είσαι ένας μικρός αετός, που μεγαλώνεις, παρατηρείς και όπου να ναι θα ανοίξεις τα φτερά σου!

Κι όταν τα ανοίξεις και διαβείς τα σύρματα, αλίμονο σε αυτούς που έβαψαν και πότισαν το χώμα που πατάς με κόκκινο!

Ξέρεις εσύ!
Ξέρω εγώ!

Ξέρουμε όλοι!

~~ Δυό (ίσια) σύρματα και μία φιγούρα - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Όπως πάντα εξαιρετικό, τρυφερό, λεπτό. Της σκέψης σου οι ακροβασίες. Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα κείμενα σου Κική, έχουν κάτι το... σαγηνευτικό, που σε κάνουν να μαγεύεσαι προς στιγμή, να αφήνεσαι στις λέξεις που σε παρασέρνουν, μέχρι τη στιγμή που φτάνεις στο τέλος, και γρήγορα επανέρχεσαι στην πραγματικότητα, την οποία φροντίζεις να είναι παρούσα με όλη τη δύναμη της.
    Νάσαι καλά, Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μου! Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Για σήμερα, σας ετοίμασα την ανάρτηση ενός ποιήματος, το οποίο έχει ως δημιουργό μία γιαγιά, η οποία γράφει για το παράπονο του εγγονιού της, εκφράζοντας έτσι και το παράπονο όλων των μικρων παιδιών που βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Πάμε για το όμορφο και ρεαλιστικό ποίημα.   Το παράπονο ενός μικρού παιδιού. Σαν την ανεμοδούρα  γύρω εδώ κι εκεί. Από μικρό παιδί  στα βάσανα έχω μπει. Πρωί πρωί ξυπνώ  να πάω στον παιδικό  ή στη γιαγιά,  γιατί η μαμά θα πάει  στη δουλειά. Τώρα το πρωί πηγαίνω  στο σχολειό. Τ’ απόγευμα τρέχω από εκεί  και απ’ εδώ. Τη μάνα μου τη βλέπω λίγο  πριν πάω να κοιμηθώ. Με λαχτάρα περιμένω  να έρθει η Κυριακή. Να είμαστε όλη μέρα μαζί. Να μ’ έχει αγκαλιά,  να με φιλά γλυκά. Να πιαστούμε χέρι χέρι  να πάμε στην παιδική χαρά  να δείξω κι εγώ στους φίλους μου ...