Χρόνια μου πολλά και αντί γλυκό, απόσπασμα ;)

 

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

 

Σήμερα που έχω γενέθλια, θέλησα  να μοιραστώ μαζί σας, ένα "χορταστικό" απόσπασμα από το νέο και υπό έκδοση βιβλίο μου, με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω" που θα κυκλοφορήσει στα τέλη της Άνοιξης, από τις εκδόσεις "Ανατολικός". Όπως θα γνωρίζετε οι περισσότεροι, είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας αγάπης που οραματίστηκα και δημιούργησα.

 

Το απόσπασμα όπως μπορείτε να δείτε, το συνοδεύω με την πανέμορφη για εμένα φωτογραφία, στην οποία και βασίστηκε το εξώφυλλό μας και επίσης, το απόσπασμα προέρχεται από την τρίτη κεντρική ιστορία του βιβλίου, με τίτλο "Ο Κρίνος της Χιλής".

 

 

          " Άνοιξε την πόρτα και έστρεψε το βλέμμα στον βαθυγάλανο ουρανό. Ο ήλιος χάιδεψε απαλά το πρόσωπό της. Πήρε βαθιά ανάσα και χαμογέλασε. Κοίταξε με δέος το τεράστιο κήπο που απλωνόταν σα «κέντημα» μπροστά της και αμέσως αισθάνθηκε τη καρδιά της να ευφραίνεται.

            Ποικίλες ευωδίες «χάραζαν» το οξυγόνο του αέρα. Μια πανδαισία χρωμάτων και φυτών έκαναν τον κήπο του σπιτιού να μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι. Ακόμη και ο πιο βιαστικός άνθρωπος του κόσμου, θα σταματούσε για να απολαύσει έστω για λίγα λεπτά αυτή την όμορφη εικόνα, που ούτε ο καλύτερος ζωγράφος του κόσμου, δε θα μπορούσε να απεικονίσει στα έργα του.

            Ο κήπος βρισκόταν στο ανατολικό μέρος του σπιτιού και αποτελούσε την υποδοχή και το καλωσόρισμα των ανθρώπων και των ζώων που θα περνούσαν από το κατώφλι του. Ήταν αρκετά μεγάλος με περίμετρο που ξεπερνούσε τα διακόσια μέτρα.            Το σχήμα του ήταν τετράγωνο και ήταν περιφραγμένος με μέτριου αναστήματος τοίχο που τον κάλυπτε άφθονη πρασινάδα. Ένα μικρό κλερόδενδρο είχε ξεκινήσει να αναπτύσσετε σιγά σιγά με σκοπό να ομορφύνει με τα υπέροχα άνθη του το σκέτο πράσινο που αγκάλιαζε και στόλιζε τον άψυχο τοίχο.

            Ήταν χωρισμένος σε δύο ίσα μέρη και στη μέση υπήρχε ένας αρκετά ευρύχωρος διάδρομος που ήταν πλακόστρωτος. Οι καφετί πέτρες του είχαν μια λάμψη έντονη και θύμιζαν ηλιοκαμένες ανθρώπινες, σκούρες επιδερμίδες.

            Δεξιά κι αριστερά υπήρχαν πολλά ξύλινα, λευκά παρτέρια και κεραμιδί όμορφα διακοσμημένες γλάστρες όλων των μεγεθών που «φιλοξενούσαν» πολλών ειδών λουλούδια.

            Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους.

            Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο μέρη του να είναι ολόιδια. Ακόμη και οι χτιστές βρυσούλες που είχαν δημιουργηθεί στις κάτω γωνίες της αυλής ήταν ολόιδιες και βρίσκονταν στο ίδιο ακριβώς σημείο. Τα δυο μέρη του κήπου έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Ήταν σα δίδυμα αδέρφια. Ήταν πανέμορφα και ξεχωριστά. Παρόλο που έμοιαζαν τόσο πολύ ήταν ξεχωριστά γιατί ένας πλακόστρωτος διάδρομος στη μέση τα χώριζε μα και τα ένωνε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ανάμεσά τους διάβαιναν ζωές και οι ζωές ανάσαιναν το άρωμα και τη φρεσκάδα τους εις διπλούν.

Αν δε ήταν αυτό ευλογία, τι άλλο θα μπορούσε να είναι για όσους αγαπάνε τα λουλούδια και ξέρουν να αναπνέουν μέσα από αυτά;

 

            Κοίταξε τα δυο μέρη εξονυχιστικά! Τα φυτά πιο όμορφα και πιο πράσινα από ποτέ! Το ζεστό φως του ήλιου τα έκανε να γυαλίζουν και ένα μικρό αεράκι που σηκωνόταν που και που τα έκανε να λικνίζονται περήφανα και να «τραγουδούν».

            Η γυναίκα έκανε ένα βήμα και πάτησε στην μεγάλη τσιμεντένια αυλή του σπιτιού που κρατούσε σε απόσταση αναπνοής το όμορφο παραδοσιακό σπίτι από τον τεράστιο κήπο που φανέρωνε ελπίδα και χαρά.

            Στη μικρή αυτή αυλή, στα αριστερά του σπιτιού υπήρχε ένα στρογγυλό, μεγάλο, λευκό τραπέζι με έξι άνετες, λευκές καρέκλες που έδειχναν ιδιαίτερα καλοπληρωμένες. Τη μέση του τραπεζιού κοσμούσε ένα λευκό βάζο με πολλών ειδών ψεύτικα λουλούδια.

Περίεργο ένα σπίτι με τόσα πολλά φυτά να διαθέτει βάζο που το κοσμούν λουλούδια που δε μπορούν να ανασάνουν….

Η γυναίκα πλησίασε το τραπεζάκι και κάθισε σε αυτό. Ακούμπησε με ευλάβεια επάνω του ένα φλιτζάνι καφέ και ένα ποτήρι με νερό. Έφυγε και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα επέστρεψε παρέα με μία εφημερίδα. Κάθισε στη καρέκλα και πίνοντας την πρώτη γουλιά την άνοιξε.

Τα λουλούδια σα να γύρισαν να τη κοιτάξουν, λικνίστηκαν προς το μέρος της. Το βλέμμα της στράφηκε και πάλι σε εκείνα. Χαμογέλασε πλατιά και καμάρωσε με υπερηφάνεια την εικόνα ζωής και ομορφιάς που δέσποζε μπροστά της.

Δυο βερικοκιές, δυο κερασιές, δυο ροδιές, δυο ροδακινιές και δυο αμυγδαλιές της έγνεφαν από μακριά. Ένα είδος δέντρου στο κάθε μέρος του κήπου. Και έπειτα λουλούδια! Δεκάδες λουλούδια περιποιημένα και τοποθετημένα με ακρίβεια! Ο τρόπος που ήταν δομημένα φανέρωνε τάξη και σιγουριά για το άτομο που τα είχε τοποθετήσει. Ήταν σα να ήξερε, σα να είχε το λόγο του για τον τρόπο που είχε αποφασίσει να τα ταξινομήσει.

Γεράνια, γαρδένιες, γαρύφαλλα, μπουκαμβίλιες, χρυσάνθεμα, τριαντάφυλλα, φτέρες, αζαλέες, ορτανσίες, ιβίσκοι, κυκλάμινα, καμέλιες, καλλιστήμονες, γιούκα, καπένσιες, ζέρμπερες, νάρκισσοι, υάκινθοι, πασιφλώρες, λιλιού και αμαρυλλίδες ήταν τα λουλούδια που ζούσαν και έδιναν ζωή σε εκείνον τον όμορφο κήπο.

Ειδικά τα λίλιουμ ή αλλιώς κρίνοι και οι αμαρυλλίδες που υπήρχαν σε διάφορους χρωματισμούς ήταν τα φυτά που καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος του κήπου.

Ήταν όλα φυτεμένα με τόση αγάπη που το οξυγόνο που ανέδυαν έμοιαζε κυριολεκτικά να χαρίζει γαλάζια «αστερόσκονη» στον καθάριο ουρανό.

Η γυναίκα χαμογέλασε και κοίταξε με ιδιαίτερη αγάπη τους κρίνους και τις αμαρυλλίδες. Από μικρή μπέρδευε αυτά τα λουλούδια. Για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβε ποτέ τα θεωρούσε ίδια μεταξύ τους και στο παιδικό της τότε μυαλό είχε φτιάξει μια «συγγενική» ιστορία που ένωνε κατά κάποιο τρόπο αυτά τα δύο φυτά.

Το βλέμμα της μαρτύρησε πως το μυαλό της έτρεχε πίσω σε εκείνη την ιστορία που είχε πλάσει όταν ήταν μικρή και ένας απότομος ήχος τηλεφώνου την έκανε να τρομάξει και να πεταχτεί ελαφρώς από τη θέση της.

Με αστραπιαία βήματα βρέθηκε μέσα στο όμορφο σπίτι και σήκωσε με λαχτάρα το ακουστικό του τηλεφώνου της. "

 

_______________________________

Ελπίζω να σας κέντρισε το ενδιαφέρον και να σας άρεσε.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις θερμές ευχές που είμαι σίγουρη πως θα μου αφήσετε και εύχομαι ολόψυχα να είστε πάντα καλά!

Επίσης, ένα ιδιαίτερο χρόνια πολλά στην κουμπαρούλα μου, που σήμερα έχει και αυτή γενέθλια!

Να σε χαιρόμαστε, Καιτούλι μου! Χρόνια πολλά!

 

Φιλιά σε όλους!