Καθώς κοιτάζω τον εαυτό μου,
διασχίζω εμένα.
Μια διάφανη ροή,
ζητά να δείξει στο σύμπαν, την Άνοιξη.
Τεθλασμένα σ' αγαπώ,
αλληγορικά, νουθετίζω το δίκιο.
Μου υπαγορεύει το ένστικτο,
να ακολουθήσω και να διαβώ,
δύσβατους δρόμους.
Δεν θέλω, μα κανείς δε ρωτά.
Μόνος,
χωρίς πανοπλία,
χωρίς αγκάθια,
χωρίς σπαθί και εξουσία,
πώς να φέρω κοντά σου την Άνοιξη;
Αυτή την εποχή,
δεν αναζητούμε;
Πώς να αφυπνίσω το Κατακαλόκαιρο;
Πώς να ζητήσω από το Φθινόπωρο, να σε αντικαταστήσει;
Πώς να πείσω τον Χειμώνα, να μην εγκαταλείψει το αύριο;
Καθώς κοιτάζω τον εαυτό μου,
ανακαλύπτω εσένα,
τη χαμένη Άνοιξη!
Εδώ κατοικείς.
Πώς να σε κρύψω;
Δεν μπορώ να υποθάλπω έναν μικρό "εγκληματία".
Μη μου συνιστάς, Εγκαρτέρηση!
Όλα λανθασμένα.
Όλα ένα φευγαλέο μυστικό.
Όλα ένας Εφιάλτης, πως δεν θα 'ρθεις.
Όλα αληθινά μα όχι, κόσμια.
Εσύ,
εσύ, η χαμένη Άνοιξη,
εσύ, η ζεστή Ατλαντίδα,
εσύ,
το γαλάζιο νούφαρο,
του Αιγαίου το ροζ ακρογιάλι,
εσύ,
να με παραπλανάς,
να με εμπνέεις,
να με ταϊζεις: ανάγκη!
να με θρέφεις: ανάγκη!
να με βαφτίζεις: ανάγκη!
μεγαλειωδώς: να με τυραννάς!
~~ Η Τυραννία της Χαμένης Άνοιξης - Κική Κωνσταντίνου
Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou ! Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο
Η Τυραννία μιας χαμένης άνοιξης που ακόμα την καρτερούμε καλή μου φίλη. Μέσα από τα λόγια και τη γραφή σου. Καλησπέρα καλή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλθα δια μέσω ενός σχολίου σου στην φίλη ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λοιπόν καλά έκανα και ήλθα. Ωραίο είναι πολύ καλό
Υπέροχο, Κική... όσο κι αν πονάνε τα λεγόμενα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή