Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το εξαίσιον τίποτα, που της έμαθαν....

 

 

 

Μια απόκρυφη ερωτική σιγή, μια μορφή ανώτερης ύπαρξης. Ένας μανδύας, νωχελικός και πολέμιος. Χωρίς την αγνή ρομφαία, θα ήταν ένα τίποτα. Το εξαίσιον τίποτα, που της έμαθαν.
Τα άστρα της έδειξαν το δρόμο.



~~ Απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο, με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω" από τις εκδόσεις Ανατολικός.


 

 


 

Κάτι μικρά κύματα, έκαναν την εμφάνιση τους και έδωσαν στην ατμόσφαιρα, μια αλλού είδους χάρη. Μια χάρη παραμυθένια.

«Έλα, σήκω, μην είσαι τεμπέλα», της είπε με παιδική αφέλεια.
«Τι είναι;» πρόλαβε να πει η κοπέλα, πριν της αρπάξει το καπέλο που προστάτευε το πρόσωπό της, από την ακτινοβολία του ήλιου και τη πιάσει από το χέρι ,για να τη σηκώσει επάνω λες και ήταν μικρά παιδιά, που έπαιζαν ανέμελα.
«Τι είναι, τι;» ρωτούσε, γελώντας.
«Έλα, σήκω, ήρθε η ώρα να σε πάω κάπου».
«Πού;» ρώτησε η νεαρή, τινάζοντας από το σώμα της, την άμμο.
«Στην σπηλιά», είπε καθώς ετοίμαζε τα πράγματά τους, τα λιγοστά πράγματα που είχαν πάρει μαζί τους, στην παραλία.
«Ποια σπηλιά; Τι είναι εκεί;» είπε η κοπέλα καθώς φόρεσε ένα κοντό τζιν σορτσάκι που είχε πάρει μαζί της και από πάνω, ένα λευκό φανελάκι.
«Θα δεις», της είπε δίνοντάς της, κάτι πανέμορφες, παιγνιδιάρες μα ήπιων τόνων σε χρωματισμούς, σαγιονάρες.
«Περίμενε», φώναξε εκείνη και τον ακολούθησε τρέχοντας.

~~ Απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο, με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω" από τις εκδόσεις Ανατολικός.

 

 

 Εάν θέλεις να το αποκτήσεις και να ταξιδέψεις με τους ήρωες και τις ιστορίες του, δεν έχεις παρά να μου στείλεις σε προσωπικό μήνυμα τη παραγγελία σου, με τα στοιχεία αλληλογραφίας σου και ένα κινητό τηλέφωνο.
Κόστος βιβλίου: 12,00€ + 3,00€ τα έξοδα αποστολής της κουριερ.
Έρχεται σπίτι σου και κατά συνέπεια στην αγκαλιά και τη βιβλιοθήκη σου, με ασφάλεια και αγάπη.
Για αποστολές στην αγαπημένη μας Κύπρο: + 10,00€ τα έξοδα αποστολής της κουριερ.
Δεν διατίθεται η μέθοδος της αντικαταβολής.
Ευχαριστώ ολόψυχα!

 

 #Η_Αγάπη_Δηλώνει_Πιστεύω
#Τριλογία_Αγάπης
#Κωνσταντίνου_Κική
#Βlog_Εκφράσου

 

 

 


Πρόσφατα, είχα ένα όμορφο και ξεχωριστό μήνυμα. Έγραφε λοιπόν: "Γράφε, γιατί εγώ έχω ανάγκη να σε διαβάζω". Αν εξαιρέσει κανείς, πως από μόνο του, όλο αυτό το γεγονός, είναι μια πολύτιμη προσωπική ιστορία, αυτό που με κέρδισε και με συγκίνησε παράλληλα, σε όλη αυτή την προτροπή, είναι το πόσο κοντά μπορεί να μας φέρει η γραφή, μία γραφή που όμως, είναι συνάμα και κατάθεση ψυχής. Κι όλα αυτά, μέσα σε έναν πλούσια αποξενωμένο κόσμο που όμως, όπως όλα δείχνουν, έχει ανάγκη την κοινωνική και συναισθηματική συνοχή. Γιατί τίποτα δεν χάνεται σε κάθε άνθρωπο, αληθινό! Ευχαριστώ όλους τους συμμάχους μου μα λίγο περισσότερο αυτούς που με αγαπούν και αγαπώ.

Σχόλια

  1. Πολύ παραστατικά τα αποσπάσματα Κική μου. Μα δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για την ποιότητα και αυτού σου του έργου.
    Καλησπέρα σου κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπίζω να βρεθούμε σύντομα σε μια βιβλιοπαρουσίασή σου, Κική μου. Γράφεις απ' την καρδιά σου κι εύχομαι να έχεις αστείρευτη ψυχική δύναμη και να μοιράζεσαι τους εσωτερικούς σου θησαυρούς ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο όμορφα κσι γλυκά γράφεις Κική μου!
    Ηρεμώ όταν σε διαβάζω.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά ταξίδια του, Κικάκι! 🌺🌸🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περασα να σου πω οτι εχω αλλαξει την διεύθυνση του ιστιολογιου μου
    και η νεα διευθυνση ειναι αυτη https://morfeasblog.blogspot.com/

    Ειδα οτι εχεις πολυ καιρο να κανεις αναρτηση
    Χαθηκες κι εσυ
    Ελπιζω να εισαι καλα

    Με εκτιμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γειά σου Κική μου πέρασα να δω τι κάνεις, ελπίζω να είναι όλα καλά,
    και να είναι η πολύ δουλειά που έχεις καιρό να φανείς από εδώ..
    Καλοτάξιδο το καινούργιο σου βιβλίο...Οπως πάντα υπέροχη η γραφή σου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κική τι κάνεις; που χάθηκες; εύχομαι να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...