Η Σονάτα του Θήτα

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.

Τι κάνετε; Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά.

Ήθελα να σας γράψω εδώ και καιρό, αλλά τελικά, αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Είχα κάνει μια "φευγαλέα" σχετική ανάρτηση εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2024/04/blog-post_87.html αλλά είχα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας πολύ περισσότερα. 

 

Ελάτε μαζί μου, να γνωρίσουμε τούτη τη Σονάτα...

«Η Σονάτα του θήτα», είναι ένα ιδιαίτερο και σκοτεινό βιβλίο ως προς την εσωτερικότητα που τρέφει και αναπτύσσει.

Ξεκίνησε να δημιουργείται την περίοδο της καραντίνας και ολοκληρώθηκε, αρχές του έτους 2024.

Στόχο έχει να ταξιδέψει τους αναγνώστες στην κοινωνία και στον έσω εαυτό, με απώτερο σκοπό να συναντήσουν και να αφουγκραστούν, με ειλικρίνεια και συμπόνια, την ψυχή τους.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποτελείται από τρεις ενότητες.

Στην πρώτη ενότητα, συναντά κανείς, ένα ποιητικό ημερολόγιο μονολόγων. Εδώ οι μονόλογοι δεν έχουν τίτλο, φέρουν μιας μορφής αρίθμηση: 1^η μέρα, 2^η μέρα, 3^η μέρα και ούτω κάθε εξής. Δεν έχει σημασία ο τόπος, ο χρόνος, ο ήρωας. Δεν υπάρχουν ήρωες, υπάρχουν μόνο γεγονότα. Πολλές φορές δεν μιλάει πρόσωπο, μιλάει ένα αντικείμενο, ένα συναίσθημα, ένα φυτό, μιλάει η ενέργεια και η αύρα. Μιλάνε οι μέρες, που γεννιούνται από την ψυχή και χάνονται…

Στην δεύτερη ενότητα, μπορεί ο αναγνώστης να έρθει σε επαφή με μικρά έως πολύ μικρά σε έκταση ποιήματα, όπου στόχος τους είναι να μιλήσουν στη ψυχή των ανθρώπων με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Έναν τρόπο σχεδόν ευλαβικό. Τα χαρακτήρισα «θραύσματα ποιημάτων», γιατί ενώ κομματιάζουν τη ψυχή,  παράλληλα την αγκαλιάζουν, την ημερεύουν, τη  γιατρεύουν…

Στην τρίτη και τελευταία ενότητα, συναντάμε τον θεατρικό μονόλογο «Η Σονάτα του Θήτα», από τον οποίο και πήρε τον τίτλο του το εν λόγω βιβλίο, όπου η πρωταγωνίστρια – εκτεθειμένη στους θορύβους και αναζητώντας παράλληλα το φεγγάρι της – αρνείται να παραδοθεί στον θάνατο, στους φόβους, στα μύχια όνειρά της.

Συναντάμε μία μοναχική ηρωίδα, μία δραματική θα έλεγα περσόνα, όπου τον τελευταίο καιρό, πάνω από το κεφάλι της, στο δώμα όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, έχει εγκατασταθεί ο θόρυβος και όλη αυτή του η ταλαιπωρία. Γνωρίζει και έχει αποδεχτεί πλήρως την ύπαρξη του θορύβου και κατά συνέπεια του θανάτου, όμως αρνείται πεισματικά να του παραδοθεί, επειδή εκείνο το βράδυ δεν υπάρχει φεγγάρι. Και κάπως έτσι ξεκινά μια διαμάχη, ένα παιχνίδισμα, ένα κυνηγητό για να ’ρθει, αν θα ’ρθει, η συμφιλίωση.

Θέλω να σας πω πως ο θεατρικός αυτός μονόλογος, είναι εμπνευσμένος και επηρεασμένος, από την αγαπημένη μου «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» του σπουδαίου και αείμνηστου, Γιάννη Ρίτσου, η οποία με μάγεψε και με μαγεύει…

«Η Σονάτα του Θήτα», λοιπόν, είναι ένα βιβλίο με προσωπικότητα όπου μέσω της ελευθερίας του πνεύματός του, με την ανθρώπινη ευαισθησία του και την ευρύτητα των συλλήψεών του πλάθει τη δική του ιστορία.

 

Πως την εμπνεύστηκα, λοιπόν...

(αντιγράφω από το οπισθόφυλλο που είναι και εξομολόγηση, παράλληλα)

 

Μια μέρα από εκείνες τις δύσκολες, τις μελαγχολικές,

κράτησα στην παλάμη μου τη λέξη «θάνατος» και θέλησα να «παίξω».

«Θα τη γυρίσω ανάποδα», σκέφτηκα, «θα κάνω και έναν αναγραμματισμό».

Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη λέξη.

Η λέξη «Σονάτα».

Μα πρόσεξε, στο τέλος περίσσευε ένα γράμμα.

Το γράμμα «θήτα».

Η λέξη «Σονάτα» όμως, ήρθε και αγκάλιασε το γράμμα «Θήτα».

Και στη συνέχεια δημιουργήθηκε ο τίτλος:

«Η Σονάτα του Θήτα» ή αλλιώς «Η Σονάτα του Θανάτου».

Και τότε, «Η Γυναίκα με τα Μαύρα»,

που σαν σκιά διωγμένη στο φως με παρακολουθούσε χρόνια τώρα,

με πλησίασε και αγγίζοντας σπλαχνικά τους ώμους μου

ψιθύρισε στοργικά στο «είναι» μου:

 

Τους καταδικάζω…

 

Να βλέπουν το φεγγάρι και να μην υπάρχει φεγγάρι.

Να υπάρχει φεγγάρι και να μην μπορούν να το δουν.

 

 ~~~~~~~~~

 

Το΄ύτο το πόνημα, ξεκίνησε να δημιουργείται πριν ακόμη εκδοθεί το βιβλίο "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω",  που ήταν το τελευταίο μέρος της Τριλογίας Αγάπης που δημιούργησα και μοιράστηκα μαζί σας, το οποίο σε δύσκολη περίοδο και χωρίς  παρουσίαση εξάντλησε δύο επανεκδόσεις και θερμά σας ευχαριστώ (έχω υπό σκέψη να του κάνω μια παρουσίαση ΄όπως του αξίζει).

Παρότι είμαι ένα άτομο αστείρευτο από ιδέες και εκφράσεις, τούτο το βιβλίο ενώ ετοιμαζόταν από πάντα, ήταν λες και ποτέ δεν ήταν έτοιμο, οπότε τι μου έμελε να κάνω; Το υπάκουσα και όταν ήρθε η στιγμή, εκείνο επέλεξε και γεννήθηκε με τη μορφή που ήθελε.

 

Πέρασαν τρεισήμισι χρόνια από την τελευταία μου έκδοση και μέσα σε αυτά τα χρόνια έγιναν τόσα πολλά, όμως ο χρόνος είναι τόσο ρευστός και αβέβαιος, που όλα συνεχίζουν να κυλάνε σαν νερό καθαρό και πόσιμο.

 

Και αυτή τη φορά, γεύτηκα το νεράκι αυτό και δεν ξέρω ποιον να πρωτοευχαριστήσω. 

Αυτό το πόνημα, μου χάρισε την θεατρική παράσταση/παρουσίαση, που τόσο ονειρευόμουν, χρόνια τώρα.

Σίγουρα έχετε δει υλικό στα social αλλά πιστέψτε με ήταν ασύγκριτη και μαγική εκείνη η στιγμή.

Η γραφή μου, ένιωθα πάντα, πως ήταν αμιγώς θεατρική και με τους κατάλληλους ανθρώπους, το είδα μπροστά μου να γίνεται πράξη.

Είχα ξαναζήσει αντίστοιχες θεατρικές στιγμές στο παρελθόν, τις οποίες πάντα θα ευγνωμονώ και θα κρατώ στην καρδιά μου αλλά αυτή, που την είχα τόσο ανάγκη, με κατέκτησε θα έλεγα.

Θα κάνω ξεχωριστή δημοσίευση στα της παρουσίασης, μιας και τώρα θέλω να μείνουμε αποκλειστικά στο βιβλίο της Σονάτας, επιτρέψτε μου μόνο να σας πω να κυνηγάτε τα όνειρά σας. Να μη σας νοιάζει τι θα πουν ή τι κάνουν οι άλλοι, να μη φοβάστε να ακολουθείτε την ψυχή σας, να παλεύετε για τα όνειρά σας, να εκφράζετε τα θέλω και τις απόψεις. 

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην πόλη που κατοικώ τα τελευταία χρόνια της ζωής μου, την Χαλκίδα, που αγκάλιασε το βιβλίο και εξάντλησε την πρώτη εκτύπωση σε τόσο σ΄ύντομο χρονικό διάστημα.

Ευχαριστώ επίσης τους φίλους, που με στηρίζουν χρόνια τώρα, που ήταν δίπλα μου, στυλοβάτες και αυτή τη φορά.

Τέλη Καλοκαιριού, όπως όλα δείχνουν, θα έχω στα χέρια μου τη δεύτερη επανεκτύπωση του βιβλίου, οπ΄ότε αν κάποιος από εσάς θέλει να το αποκτήσει, με ειδική αφιέρωση, δεν έχει παρά να επικοινωνήσει μαζί μου είτε στο facebook είτε στο mail μου kikh_k@hotmail.com και να το ζητήσει. Θα κρατήσω τα στοιχεία σας και θα επικοινωνήσω για την αποστολή του.

Σας ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για τη διαδρομή, την αγάπη, την ελπίδα και το όνειρο.

Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα! 

Σας φιλώ!