Πιερίδαι

 

Λεπιδόπτερο σ' αγαπώ.
Εκστατική η μεταμόρφωσή σου.

Προνύμφη μου,
άγγελος γίνεσαι μέσα από το σκωληκόμορφό σου σώμα.
Δημιουργείς το κουκούλι και βγαίνεις από αυτό μια ώριμη, πανάρχαιη, αρθρόποδη γυναίκα.

Η αληθινή σου οικογένεια,
Πιερίδαι.
Ένας αρχαίος ελληνικός οικισμός
- έτσι σε αναγνώρισα -
σαν το μετάξι που έτρεφε,
το δύσβατο μονοπάτι της εσωστρέφειας.

Με την ψυχή σε συνέδεσαν και την πιο μεγαλοπρεπή διαθέτεις.

Ήσουν η Ψυχή,
μια θνητή που απελευθερώθηκες από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία σε ταύτισε με τα φτερά πεταλούδας.

Είσαι η ιστορία της ψυχής που αγγίχθηκε από τη θεία αγάπη αλλά εξαιτίας των λαθών της,
έπρεπε να υποβληθείς σε ορισμένες δοκιμασίες πριν αποκτήσεις την μακαριότητα της Αθανασίας.

Κι αυτή,
ήταν η δική μας εκδοχή
μ' αρέσει όμως και αυτή των άλλων.
Κι είμαστε τόσοι πολλοί και διαφορετικοί λαοί.

Ξεχώρισα τους αρχαίους μεξικανικούς πολιτισμούς των Μιξτέκων, των Τσολουλτέκων και των Αζτέκων γιατί υποστήριξαν πως οι πεταλούδες συμβόλιζαν τη φωτιά, την ψυχή, το θάνατο, τους πολεμιστές, τους ταξιδιώτες και τα κολίβρια. Ήξερα βλέπεις για το θαύμα, μα σαν μυστικό το έθρεψα.

Συμφώνησα ενδεχομένως και στην αναγέννηση.
Η χρυσαλλίδα σε κάθε νούφαρο οραματισμού, μπορεί να επιπλέει.

Σε ξεχώρισα, σε αγάπησα και σε λάτρεψα από παλιά μα κοντά σου ήρθα πιότερο, όταν έμαθα για τον τελετουργικό χορό σου.

Εκεί,
πλάι στα τόσα χρώματα κι αρώματα και τα αγνά αισθήματά σου,
περιμένω δίπλα σε παιδιών ψυχές
να ανεμίσω τα δικά μου ιδεογράμματα
και να χαράξω στην πέτρα την σκληρή,
το αστραποβόλημα της φλόγας.

Είναι το πάθος για τα όνειρα
που πάντα σιγοκαίει.

Πιερίδες,
οι μούσες μου,
έτσι εγώ σας βλέπω.
Κινούμενα οράματά μου
Φτερωτές χρωμάτων της αγνής μας ύπαρξης.

~~ Πιερίδαι - Κική Κωνσταντίνου

 

** Για την οικογένεια των πεταλούδων, πιερίδες (έντομα). Στη ρωμαϊκή μυθολογία με τη συλλογική ονομασία Πιερίδες αποκαλούνται γενικώς οι Μούσες, ιδίως από τους Λατίνους ποιητές και συγγραφείς.