Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΝΟΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΈΡΩΤΑ - ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

  Το Παραμύθι Ενός Ραγισμένου Έρωτα

 


    Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
    ἦταν ἕνα γραμμόφωνο.
    Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο.
    Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο
    καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι,
    ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο,
    γιὰ νὰ πεῖ τὸ καημό του.
 
    Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
    ἦταν ἕνας Ερωτας.
    Ἕνας ὁλομόναχος Ἔρωτας
    ποὺ γύριζε μὲ μία πλάκα στὴ μασχάλη,
    γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα γραμμόφωνο
    γιὰ νὰ πει τὸ καημό του.
 
    «Ἔρωτα μὴ σὲ πλάνεψαν
    ἄλλων ματιῶν μεθύσια
    καὶ μέσ τὰ κυπαρίσια
    περνᾷς μὲ μι ἄλλη νιά;
    Ἔρωτ ἀδικοθάνατε,
    Ἔρωτα χρυσομάλλη,
    ἂν σ εἶδαν μὲ μιὰν ἄλλη,
    ἦταν ἡ Λησμονιά».
 
    Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
    δὲν ἦταν ἕνας ἔρωτας,
    δὲν ἦταν ἕνας πόνος.
    Ἦταν μισὸς ἔρωτας -μισὸς πόνος-
    καὶ μιὰ μισὴ πλάκα,
    πού λεγε τὸ μισό της σκοπό:
    «Ἔρωτα μὴ σὲ… Ἔρωτα μὴ σὲ…
    ἔρωτα μισέ… ἔρωτα μισέ…»
 
    Θέ μου!
    Μὰ δὲ βρίσκεται ἕνα χέρι!
    Ἕνα πονετικὸ χέρι,
    γιὰ ν ἀνασηκώσει τὴ βελόνα
    καὶ ν ἀκουστεῖ ξανά,
    ὁλόκληρος ὁ Ἔρωτας,
    ὁλόκληρο τὸ τραγούδι:
 
    «Ἔρωτα μὴ σὲ σκότωσαν
    τὰ μαγεμένα βέλη;
    Ἔρωτα Μακιαβέλλι.
    Τὰ μάτια ποὺ σὲ λάβωσαν,
    μὲ δάκρυα πικραμένα,
    καρφιά ταν πυρωμένα
    καὶ μπήχτηκαν βαθιά».
 
Μενέλαος Λουντέμης, Το παραμύθι ενός ραγισμένου έρωτα,  από την συλλογή: «Κάτω Από Τα Κάστρα Της Ελπίδας».

Πηγή: Cityportal
https://cityportal.gr/to-paramythi-enos-ragismenoy-erwta-menelaos-loyntemhs-apospasma-114496-193-45-0/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκά...

Από την Άλλη Πλευρά

    Πηγή Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό όταν ο Δημήτρης πήρε στα χέρια του τον φάκελο. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που τον έκανε να νιώθει σαν να ήρθε από το παρελθόν, από ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του, που δεν ήθελε να θυμάται. Ήταν το είδος του φακέλου που θα πετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν είχε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι. Άνοιξε τον φάκελο αργά, λες και το περιεχόμενό του θα μπορούσε να τον τραυματίσει, κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά τσαλακωμένα χαρτιά, βρήκε ένα παλιό κασετόφωνο. Το κρατούσε στα χέρια του, κοιτώντας το με μια αίσθηση αμηχανίας, σα να είχε ανοίξει έναν θησαυρό που δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Το κασετόφωνο ήταν ακριβώς το ίδιο όπως εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι γονείς του όταν ήταν μικρός, από εκείνα τα μοντέλα που ακούγονταν σαν να παίζουν με χαμηλή ένταση ακόμα κι όταν ήταν στο τέρμα. Μόνο που αυτή η συσκευή δεν είχε καμία ετικέτα, καμία ένδειξη για το ποιος ήταν ο αποστολέας ή το περιεχόμενό της. Το μόνο που υπήρχε πάνω ήταν μία κασέτ...